Ο αθλητισμός είναι ένα πεδίο, που έχει προσφέρει αρκετές στιγμές χαράς στη χώρα μας, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Το ενδιαφέρον του κοινού γύρω από τα αθλητικά σχεδόν μονοπωλείται από το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Όμως υπάρχουν αρκετά αθλήματα, στα οποία οι ελληνικές ομάδες έχουν γνωρίσει σημαντικές διακρίσεις, σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, τόσο οι ανδρικές όσο και οι γυναικείες ομάδες. Αυτό ισχύει για το πόλο και το χάντμπολ, τα οποία σταδιακά αρχίζουν να γίνονται περισσότερο δημοφιλή, σε σύγκριση με το παρελθόν.
Η «Δημοκρατική Φωνή» επικοινώνησε με την Αρτινή Λαμπρίνα Τσάκαλου, διεθνής με την εθνική Ελλάδος στο χάντμπολ, η οποία από το 2017 πραγματοποιεί διεθνή καριέρα σε ομάδες της Σλοβενίας και της Κροατίας, η οποία μας μίλησε για την ενασχόλησή της με τον αθλητισμό, τις δυσκολίες του επαγγελματία αθλητή, την τιμή και την περηφάνια του να εκπροσωπείς τη χώρα σου και τις διαφορές του χάντμπολ σε Ελλάδα και εξωτερικό. Πιο συγκεκριμένα:
• Πόσα χρόνια ασχολείσαι επαγγελματικά με τον αθλητισμό;
Περίπου 13 χρόνια. Έκανα πρωταθλητισμό από πολύ μικρή ηλικία στο στίβο, αλλά περίπου 15 χρονών ξεκίνησα να παίζω χάντμπολ.
• Για ποιο λόγο επέλεξες το χάντμπολ;
Μία συγκυρία πολλών καταστάσεων με οδήγησε στο χάντμπολ. Και στην πόλη που μεγάλωσα, το συγκεκριμένο άθλημα είχε παράδοση και η Αναγέννηση Άρτας, όπου αγωνίστηκα, έχει μεγάλη ιστορία.
• Τι απαιτείται να έχεις κανείς, για να γίνει επαγγελματίας αθλητής;
Κουράγιο, θέληση, πείσμα, να είσαι προσηλωμένος στο στόχο σου. Απαιτούνται πολλές θυσίες, εάν αποφασίσεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με τον αθλητισμό. Η υπομονή είναι ένα ακόμα προσόν, που κρίνεται απαραίτητο στον πρωταθλητισμό.
• Πως ένοιωσε την πρώτη φορά που φόρεσες το εθνόσημο;
Ένα τεράστιο αίσθημα περηφάνιας, χαράς και προσμονής στο να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό, εκπροσωπώντας τη χώρα σου. Τα ίδια συναισθήματα επαναλαμβάνονται στον ίδιο βαθμό, κάθε φορά που φοράω τη φανέλα της εθνικής ομάδας.
• Πόσο δύσκολο είναι να παίζεις σε κάθε παιχνίδι καλά, διότι είσαι μία αθλήτρια με παρουσία στο εξωτερικό και στην Εθνική ομάδα;
Ακόμα και οι πρωταθλητές είναι άνθρωποι. Υπάρχουν μέρες που είσαι σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση, αλλά και μέρες που δεν είσαι το ίδιο ικανοποιημένος με την απόδοσή σου. Είναι φυσιολογικό. Όταν βρίσκεσαι σε ήδη υψηλό επίπεδο, οι απαιτήσεις από το περιβάλλον γύρω σου, αλλά και από τον ίδιο σου τον εαυτό, είναι ακόμα μεγαλύτερες. Η πίεση που αισθάνεσαι είναι αρκετά αισθητή, αλλά παράλληλα αποδεικνύεται, πως ο καρπός των προσπαθειών σου έχει αποδώσει. Όλοι περιμένουν πολλά από εσένα, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να σε αγχώνει περισσότερο. Σημαίνει, ότι πιστεύουν και βασίζονται στις ικανότητές σου και θα πρέπει να συγκεντρωθείς απλά σε αυτό που έχεις προετοιμαστεί ήδη για να κάνεις, στο οποίο έχεις αφιερώσει εξάλλου την καθημερινότητά σου.
• Τι διαφορές υπάρχουν στο χάντμπολ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, από άποψης συμμετοχής, αθλητικών εγκαταστάσεων και αντιμετώπισης από το κοινό;
Θεωρώ πως η μεγάλη διαφορά κρίνεται στην αναγνωρισιμότητα του αθλήματος. Δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, που είναι αδύνατο να προσδιορίσει κανείς το σημείο εκκίνησής του. Αυτό που εννοώ, είναι πως δυστυχώς στην Ελλάδα το χάντμπολ δεν είναι τόσο δημοφιλές. Αυτό δημιουργεί μία αλυσιδωτή αντίδραση, στην οποία εμφανίζεται μικρότερη συμμετοχή νεαρών αθλητών και λιγότερο ενδιαφέρον για δημιουργία ή εκσυγχρονισμό των αθλητικών εγκαταστάσεων. Εφόσον το άθλημα δεν υποστηρίζεται από σταθερές οικονομικές παροχές, πολλοί αθλητές καλούνται να συνδυάσουν τον αθλητισμό με ένα διαφορετικό τρόπο εισοδήματος, για βιοποριστικούς λόγους. Αυτό με τη σειρά του, οδηγεί σε λιγότερες ώρες ενασχόλησης και προπόνησης. Με τον τρόπο αυτό φανερώνεται μεγαλύτερη στασιμότητα παρά βελτίωση του αθλητικού επιπέδου, με αποτέλεσμα το κοινό να μην εκφράζει το ίδιο ενδιαφέρον με τα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα. Προσωπικά θεωρώ πως εφόσον είναι αδύνατο να αλλάξει κανείς το σύστημα, όσο περισσότερο προσηλωθείς και αφοσιωθείς στο στόχο σου, τόσο πιο «εύκολο» είναι να εισέλθεις στο χώρο του πρωταθλητισμού, αλλά φυσικά παρουσιάζονται πολλές δυσκολίες και εμπόδια, που θα πρέπει να ξεπεράσεις. Στο εξωτερικό αντιμετωπίζουν περισσότερο επαγγελματικά την κατάσταση σε όλους τους τομείς και ίσως αυτό να είναι το σημείο-κλειδί.