Όταν μας είχαν έλθει οι ξυλόσομπες και οι μασίνες γύρο στο 1965 στην περιοχή μας έγινε μεγάλη επανάσταση σε πολλά σπίτια, σώθηκαν τα νοικοκυριά και ιδιαίτερα οι οι γυναίκες που ήθελαν να ζεστάνουν λίγο το σπίτι και γενικότερα την οικογένεια. Η μασίνα είχε και έχει την δυνατότητα να δίνει μεγάλη θερμότητα γύρο της και συγχρόνως να έχεις σταθερά ζεστό νερό σε μία ή δύο κατσαρόλες ή να ψήνεις εντός της κάποιο φαγητό στο ταψί ή ακόμα να ψήνεις ψωμί. Είχαν βρει οι σιδεράδες μία πολύ δυνατή σόμπα, την σόμπα με πριονίδι, έκοβαν τις μπουκάλες γκαζ και ήταν πολύ φτηνό το καύσιμο, γιατί τα πριονίδια παλαιότερα ήταν τζάμπα στα πολλά ξυλουργεία. Βέβαια στα μεγάλα αστικά κέντρα και ιδιαίτερα στην Αθήνα όλες οι μεγάλες πολυκατοικίες που γίνονταν τότε και αργότερα κατασκευάζονταν με κεντρική θέρμανση που στην αρχή έκαιγαν μαζούτ και αργότερα άλλαξαν όλα και έκαιγαν πετρέλαιο και σήμερα ονομάζεται πετρέλαιο θέρμανσης για φορολογικούς λόγους. Με την κεντρική θέρμανση δεν ξανακρύωσε κανείς, ήταν επανάσταση, ζεστένονταν το κοκαλάκι σου και για 50 χρόνια το πετρέλαιο ήταν και πάμφθηνο, οπότε όλοι έκαιγαν.
Είχαμε καμιά 10ετίαα τις σόμπες πετρελαίου, ήταν πεντακάθαρες αλλά πολλά προβλήματα με τις βλάβες, κάθε λίγο μάστορα ήθελε.
Έχει όμως χρόνια τώρα που το πετρέλαιο πήρε την μεγάλη ανηφόρα στις τιμές, οι κυβερνήσεις βάλαν φόρο στον φόρο να εισπράξουν, στην αρχή να μην κλέβουν οι επαγγελματίες που έκαιγαν πετρέλαιο και συνέχεια είδαν ότι είναι μεγάλο έσοδο για τον προϋπολογισμό και δεν κάνουν πίσω με τίποτα. Σήμερα έχει πάνω από 1,30 ευρώ το λίτρο, απλησίαστο, πέρυσι είχε 0,80 το λίτρο, καψαλιστήκαμε όλοι μας. Το μεγάλο πρόβλημα είναι εκείνο που ακολουθεί, κανείς δεν γνωρίζει που θα φτάσει με αυτά που συμβαίνουν στην Ρωσία και την Ουκρανία, οι Κυβερνήσεις σηκώνουν τα χέρια επάνω, το παίζουν μάλλον ανήμπορες ή δεν γουστάρουν να κατεβάσουν τους φόρους.
Πολλά νοικοκυριά έχουν χρόνια που άρχισαν να αλλάζουν τρόπους θέρμανσης, με ηλεκτρικές συσκευές, με αερόθερμα, κλιματιστικά, σόμπες υγραερίου ή σε πολύ σύγχρονες όπως αντλίες θέρμανσης ή είχαν ως καύσιμο το φυσικό αέριο όπου έχει φτάσει αλλά και αυτό πανάκριβο τον τελευταίο καιρό.
Όταν μίλησα προ ένα μήνα με ένα φίλο σε μεγαλούπολη και πιάσαμε κουβέντα για θέρμανση, μου το έκοψε από την αρχή « εγώ έχω μασίνα», κόκκαλο εγώ, «που την έχεις στο διαμέρισμα στον τρίτο όροφο με 15 διαμερίσματα». Κάπως έτσι έγινε η συζήτηση και μου εξήγησε πλήρως ότι γλυτώνει κάπου 2.000 ευρώ τον χρόνο από τα πετρέλαια γιατί είναι και σε κρύα πόλη, επίσης αγόρασε νέα, καινούργια, σύγχρονη μασίνα και ο καπνός από το πρώην τζάκι, τα ξύλα από το χωριό της γυναίκας του. Στα χωριά μας πλέον δεν καίει κανείς κεντρική θέρμανση, όλοι βρήκαν ξανά την μασίνα ή την ξυλόσομπα ή ακόμα τρέμουν εφόσον μπορεί μην κοπεί το ρεύμα όπως έπαθαν το 2004 που πούντιασαν για 5 μέρες, αλλά και άλλες φορές. Όλοι έχουν ακόμα σήμερα ένα ή δύο αλυσοπρίονα και κάνουν την δουλειά πανεύκολη.
Ρίχνοντας μια ματιά σε τιμές και είδη βρίσκεις ότι θέλεις σήμερα, εξάλλου πέρα από τα εισαγόμενα υπάρχουν και βιοτεχνίες στην χώρα μας, όπως Κοζάνη, Θεσσαλονίκη. Στην πόλη μας υπήρχαν από παλαιότερα μέχρι σήμερα ο Λάκκκας στο Κιλκίς, αργότερα ο γιος του, ο Νάσιος Τάτσης στο Μουχούστι, ο Θανάσης Μπαλάσκας στην κεντρική πλατεία παλιά και σήμερα στην Βασ. Πύρρου, ακολουθούν τα παιδιά του και ο Μπριασούλης. Οι παραπάνω πρώτα τα κατάστημα τους τα είχαν βιοτεχνίες και όλα τα είδη από τσίγκους και μετά εμπόριο, αυτοί έφτιαχναν και τους σωλήνες. Είναι σήμερα και ο Μπέης με μεγάλη γκάμα.
Κανείς δεν γνωρίζει που θα πάει το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και η ΔΕΗ ας ευχόμαστε ότι δεν θα πάει άλλο τον ανήφορο γιατί δεν θα πάμε στις μασίνες αλλά στα τζάκια και τις γωνιές.
