Η απεργιακή κινητοποίηση στις 9 Νοέμβρη έδειξε ότι μπορούμε να συνεχίσουμε τον αγώνα με αποφασιστικότητα, μαχητικά, ταξικά και ενωτικά.
Την ώρα που η ακρίβεια σε βασικά είδη διατροφής και στην ενέργεια καταληστεύει το μεροκάματo, αυτοί παρουσιάζουν ανάπτυξη 5,3%! Οι μεγάλες επιχειρήσεις καταγράφουν αυξήσεις 200 και 300% ! 152 εισηγμένες εταιρείες στο χρηματιστήριο, μόνο για το πρώτο εξάμηνο του ’22 είχαν καθαρά κέρδη 5,4 δισ., υπερδιπλάσια όλου του 21 που ήταν 2,5 δις! 7δις κέρδη είχαν μόνο οι ιδιωτικοί πάροχοι του ρεύματος στα δύο χρόνια και 2,7 δις επιδότηση μόνο το Σεπτέμβριο, αλλά οι τιμές του ρεύματος δεν μπορούν να πέσουν..! Οι τουριστικές επιχειρήσεις κάνουν πάρτυ κερδών, αλλά οι αμοιβές και η εργασία των εργαζόμενων στον τουρισμό χειροτερεύουν και επιστρέφουν στο 12ωρο!!! 75 δις θα δοθούν σε «επενδυτές» μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, χρέη επιχειρήσεων διαγράφονται, όταν οι εργαζόμενοι απειλούνται με νέα πρόστιμα γιατί καθυστέρησαν τη δόση της εφορίας.
Βρίσκεται σε εξέλιξη μια τεράστια αναδιανομή πλούτου, με τις μεγάλες επιχειρήσεις να επιδιώκουν τη μεγιστοποίηση των κερδών τους, την αναδιανομή αγορών και περιοχών, ώστε να ενισχυθούν στον ανταγωνισμό με τις άλλες.
Τα κέρδη αυτά χτίζονται πάνω σε ένα συγκεκριμένο έδαφος. Το έδαφος αυτό έχει λιπανθεί με το λίπασμα της δουλειάς –λάστιχο. Το 52% των προσλήψεων είναι με συμβάσεις μερικής απασχόλησης. Το έδαφος αυτό είναι στρωμένο με μισθούς πείνας με 5 στους 10 μισθωτούς να δουλεύουν με κάτω από 500 ευρώ. Οι επενδύσεις τους γίνονται σε ένα έδαφος όπου η εργοδοσία έχει το ελεύθερο να ανακυκλώνει το εργατικό δυναμικό χωρίς καμιά υποχρέωση πέρα από το μεροκάματο ξεροκόμματο. Το έδαφος λοιπόν είναι στρωμένο για την εργοδοσία από ένα νομοθετικό πλαίσιο πολυεργαλείο που ψηφίστηκε από όλες τις κυβερνήσεις.
Η παραπάνω εικόνα διαμορφώνεται σε μια χρονιά που το ΑΕΠ καταγράφει αύξηση κοντά στο 8,5%.
Αποδεικνύεται παραμύθι ότι η αύξηση των κερδών θα φέρει βελτίωση και στους εργαζόμενους ή μπορεί να εγγυηθεί την κοινωνική ευημερία.
Η απάντησή τους είναι η κοροϊδία των αυξήσεων και τα κουπόνια της ζητιανιάς…
Το «πακέτο ανακούφισης» για 10 εκατ. εργαζομένους ήταν μόλις 5,5 δισ. με κυρίαρχο μέτρο την ελεημοσύνη των voucher και pass, που και αυτά στην ουσία αποτελούν επιδόματα στήριξης για το κεφάλαιο, καθώς μέσω των εργαζομένων καταλήγουν στα ταμεία των ιδιωτικών πάροχων προκειμένου να μείνουν υψηλές οι τιμές και να διατηρηθούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Την ώρα που ο Μητσοτάκης εξαγγέλλει την αύξηση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα στα 751 ευρώ να διεκδικήσουμε αυξήσεις με βάση τις ανάγκες μας και όχι τα κέρδη και τα όρια της οικονομίας τους.
Να νη ζήσουμε στο κρύο και τη φτώχεια για τα κέρδη και τον πόλεμο τους!
Δε θα γίνουμε κρέας στα κανόνια του πολέμου για τους ανταγωνισμούς των αστικών συμφερόντων παγκόσμια και στην περιοχή. Η αδράνεια σημαίνει συνέχιση της κατρακύλας μας. Δεν περιμένουμε τίποτα από τις εκλογές από τους πολιτικούς που αποδέχονται το πλαίσιο της ΕΕ και της πολιτικής του κεφαλαίου.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ – ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΤΩΡΑ!
ΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ
ΝΑ ΚΗΡΥΞΟΥΝ ΝΕΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΜΕΣΑ
Τα απεργιακά μπλοκ της 9ης Νοέμβρη να μπούνε στις μεγάλες επιχειρήσεις και στα εργοστάσια της περιοχής. Εκεί που πονάει…..
Με εργατικό πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής και ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα. Η ελπίδα βρίσκεται στα αγωνιστικά σκιρτήματα στην Μαλαματίνα, την e-food, την Cosco, την εκπαίδευση, την υγεία, την ανυπότακτη νεολαία.
Με τον οργανωμένο λαό μπροστά και με κύριο όχημα τον ισότιμο και δημοκρατικό συντονισμό των σωματείων, σε ρήξη με τον υποταγμένο συνδικαλισμό και τον πυροσβεστικό σχεδιασμό του.
Για ένα πανεργατικό ξεσηκωμό κόντρα στην κυβέρνηση, το κεφάλαιο και την αστική πολιτική. Για να αποσταθεροποίησουμε τη κυβέρνηση και τη πολιτική της από τα κάτω με τους αγώνες μας ενάντια στο αποπροσανατολισμό των αντιθέσεων τους που βγαίνουν στην επιφάνεια ειδικά μέσω της σαπίλας που ζούμε τις τελευταίες μέρες αλλά και του τοξικού κλίματος που καλλιεργούνε.
Το δίλημμα είναι εμείς και οι ανάγκες μας ή αυτοί και τα κέρδη τους;
Για να ζήσει ο λαός πρέπει να χάσει κέρδη το κεφάλαιο και εξουσία οι πολιτικοί του υπηρέτες, οι κυβερνήσεις. Να αλλάξει η σχέση μισθών-κερδών υπέρ των μισθών. Οι εργαζόμενοι παράγουμε τον πλούτο, εμείς πρέπει να τον μοιραζόμαστε!