Λένε ότι στην πολιτική η πρώτη αξιολόγηση γίνεται στις πρώτες εκατό μέρες. Για τον Νίκο Ανδρουλάκη ως επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ δεν χρειάζεται να περιμένουμε τόσο. Υπάρχουν ήδη όσα θα κρίνουν την τύχη του στην ηγεσία που του ανέθεσε η κομματική βάση.
Ακριβώς έτσι: «η βάση του κόμματος «. Το ΚΙΝΑΛ δεν είναι «παράταξη» όπως επιμένει να κοπιάρει τη Φώφη.
Θα κριθεί η τύχη του σημαίνει θα κριθεί αν θα γίνει αρχηγός του κόμματος του. Για να το πετύχει δεν αρκεί η εκλογή.
Να πάρουμε με τη σειρά τις προτεραιότητες που θα κρίνουν το μέλλον του:
Πρώτη, να είναι παρών. Αυτοπροσώπως. Στους δυο μήνες που ηγείται του ΚΙΝΑΛ είναι ακριβοθώρητος. Και παρών δεν νοείται με γραπτές δηλώσεις και κομματικές ανακοινώσεις.
Πρέπει να είναι ορατή η φυσική παρουσία του, να ακούγεται η φωνή του, να εμφανίζεται η εικόνα του. Με ομιλίες, συνεντεύξεις, παρεμβάσεις σε εκδηλώσεις.
Αν από επικοινωνιακής πλευράς, χρειάζεται τεχνική υποστήριξη για την εμφάνιση του, το λόγο του, τις κινήσεις, το ντύσιμο, την ορθοφωνία και τον » αέρα» έπρεπε ήδη να έχει φροντίσει.
Σε κάθε περίπτωση το κρίσιμο είναι να τον βλέπουν οι πολίτες ολοζώντανο. Κρυπτόμενος δεν γίνεσαι αρχηγός.
Δεύτερη, να κάνει αντιπολίτευση. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Μιχάλη Κατρίνη στη Βουλή, αυτό δεν το βλέπουμε. Έχει παγιδευτεί σε ανοησίες περί αποστάσεων.
Αντιπολίτευση σημαίνει να πυροβολεί ασταμάτητα την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Χωρίς ενδοιασμούς, μισόλογα και ισορροπίες- που έβγαλαν από το λεξιλόγιο του ακόμη και το «Μαξίμου ΑΕ» της προκατόχου του.
Αν έχει δισταγμούς γιατί η επίθεση τον Μητσοτάκη θα τον φέρει κοντά στον Τσίπρα, μάλλον δεν έχει πλήρη κατανόηση της πολιτικής «στο πεδίο». Ακριβώς αυτό είναι το πλεονέκτημα του: ότι μπορεί να γίνει μέρος του αθροίσματος που θα δώσει την επόμενη κυβέρνηση.
Τρίτη, το ξεκαθάρισμα στις γραμμές του κόμματός του. Δεν ξέρουμε τι ενημέρωση έχει για πρόσωπα και καταστάσεις και σε ποιες εκτιμήσεις τον οδηγούν.
Άλλη η πρόωρη επίθεση που δέχθηκε από τον υπόδικο Λοβέρδο και την Καϊλή, είναι… προειδοποίηση από τον Μητσοτάκη ότι θα του διαλύσει το κόμμα, όπως έκανε με τον Θεοδωράκη.
Όσο νωρίτερα πάρει τα μέτρα του, τόσο καλύτερα. Ήδη διακινούνται τα ονόματα βουλευτών που σαλιαρίζουν με το σύστημα Μητσοτάκη- και τα ψηφοδέλτια του στις προσεχείς εκλογές.
Σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει να καταστήσει σαφές από τώρα στον μνημονιακό Παπανδρέου, ότι νέος διορισμός στη Βουλή δεν θα υπάρξει. Την έδρα στο νομό του θα την πάρει αυτός που θα τη κερδίσει.
Τέταρτη, είναι η ανάδειξη της ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας του ΚΙΝΑΛ και η αποτύπωση τους στο όνομα και τα σύμβολα. Και σ’ αυτό δεν έχει πολλές επιλογές: ΠΑΣΟΚ και πράσινος ήλιος, με επικαιροποίηση της 3ης Σεπτέμβρη. Η δικαιολογία «θα τα δούμε στο συνέδριο» είναι παιδαριώδης.
Σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει να εκκαθαριστεί και η σκοτεινή εκκρεμότητα με τα μυστικά για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ.
Να δώσει στη δημοσιότητα τα πορίσματα του οικονομικού ελέγχου που παρήγγειλε ο Βενιζέλος, να διαχωρίσει τη θέση του από όσους χρέωσαν το ΠΑΣΟΚ στις τράπεζες και οπουδήποτε αλλού, και να αναλάβει την αποπληρωμή, ως ΠΑΣΟΚ, αντί να καλύπτει τους υπευθύνους.
Επίλογος: Στη σύγχρονη πολιτική δικαιώνεται και επικρατεί όποιος με καθαρές κουβέντες διαμορφώνει καθαρές σχέσεις. Σε όλα τα μέτωπα και με όλους.
Αν ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει επαναπαυθεί στις δημοσκοπήσεις -που θεοποιούν τον Μητσοτάκη και κόβουν από τον Τσίπρα για να δώσουν στον ίδιο- θα δώσει λαβή να αναδειχθεί ένα δίλημμα: ή πάει ως πρόβατο επί σφαγή ή το παιχνίδι της «έντασης» με τον Μητσοτάκη είναι σικέ.