Χειροσφαίριση, ένα ακόμη άθλημα του ερασιτεχνικού αθλητισμού που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα επιβίωσης στον καιρό της πανδημίας . Έλλειψη χρηματοδότησης, στασιμότητα, κλειστοί αθλητικοί χώροι, δυσκολίες στις προπονήσεις και στην αγωνιστική πορεία αθλητών και σωματείων, φειδωλή υποστήριξη από την πολιτεία είναι τα κυριότερα.
Αυτά καταγράφονται στην συνέντευξη που φιλοξενούμε σήμερα με την κ. Βάσω Σκάρα , μια από τις πιο παλιές αθλήτριες της θρυλικής ομάδας του Γυναικείου Τμήματος της ομάδας χειροσφαίρισης, ΄Γ.Α.Σ. Αναγέννηση Άρτας’.
Το Γυναικείο τμήμα χειροσφαίρισης της Αναγέννηση Άρτας συστάθηκε το 1979, με πρόεδρο τον κ. Βασίλη Κρανιώτη σήμερα, και έδρα το Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο Άρτας . Η ομάδα έχει στεφθεί με έπαθλα πολλές φορές , έχοντας κάνει 9 φορές νταμπλ (ρεκόρ) και κατέχοντας ρεκόρ κατάκτησης 12 συνεχόμενων πρωταθλημάτων (1996-2006) και 9 συνεχόμενων κυπέλλων (1998-2006). Έχει συμμετάσχει σε 110 αγώνες συνολικά και 12 φορές στην κορυφαία Ευρωπαϊκή διοργάνωση του γυναικείου χάντμπολ, το Champions League.
Συζητώντας καταρχήν με την κ. Σκάρα για την κατάσταση μετά το ξεκίνημα της πανδημίας , τον εγκλεισμό μας και τα περιοριστικά μέτρα, όπου ο ερασιτεχνικός αθλητισμός υπέστη σοβαρό πλήγμα, τα δεδομένα που μας εξέθεσε δεν είναι καθόλου ‘ρόδινα ‘. « Από το σημείο που η Covid 19 έκανε την εμφάνιση της , παίξαμε μόλις 3 αγώνες συνολικά, ο ένας ήταν τον Οκτώβριο του ‘20 , μετά μια μεγάλη παύση μέχρι το Ιανουάριο που ξεκινήσαμε την προετοιμασία για να παίξουμε τον επόμενο στις 27 Μαρτίου 2021 . Αυτό ήταν ψυχοφθόρο και καταστροφικό για την ομάδα, αλλά το χειρότερο ήταν η αβεβαιότητα, που ακόμη υπάρχει . Το μόνο ευχάριστο στην όλη υπόθεση ήταν ότι δεν είχαμε τραυματισμούς, ενώ σε άλλες ομάδες το πρόβλημα ήταν γενικευμένο , λόγω της μακράς απραξίας και αποχής .»
Απαντώντας στη συνέχεια το ερώτημα μας σχετικά με το ποια ήταν τα προβλήματα , πώς η ομάδα τα αντιπαρήλθε και αν και κατά πόσον τους υποστήριξε η Πολιτεία σε αυτό , μας είπε:« τα προβλήματα ήταν κυρίως οικονομικά, καθώς μετά την πανδημία οι χρηματοδότες, που ήταν κυρίως μικρομεσαίοι έμποροι της τοπικής κοινωνίας αδυνατούσαν να την στηρίξουν. Ακόμη σοβαρό πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει ‘φυτώριο’ για την εξέλιξη της ομάδας, καθώς οι μικρότερες σε ηλικία αθλήτριες σταμάτησαν τελείως τις προπονήσεις. Αυτές είναι το μέλλον της ομάδας για να την στελεχώσουν αργότερα και το θέμα είναι ότι χάθηκε το ενδιαφέρον για τις προπονήσεις. Μικρή έως ελάχιστη η βοήθεια της Πολιτείας και ο Πρόεδρος μόνος προσπαθεί να την κρατήσει όπως μπορεί». Παράπονο επίσης εξέφρασε για τον αρνητισμό των λοιμοξιολόγων πού ενώ για άλλα αθλήματα , όπως το ποδόσφαιρο, η δραστηριότητα συνεχίστηκε και τα γήπεδα ήταν ανοικτά , για το χάντμπολ δεν υπήρξε η ίδια αντιμετώπιση.
Τέλος αναφορικά με πώς βλέπει την επόμενη μέρα φόβοι εκφράστηκαν για τους κινδύνους που προκύπτουν για τα ερασιτεχνικά σωματεία που χωρίς χορηγούς και χρηματοδότηση βαίνουν στην αβεβαιότητα. Πάλι παράπονο εκφράστηκε για τη Γενική Γραμματεία « γιατί τη φετινή χρονιά , μειώθηκε ο αριθμός των ομάδων που διεκδικεί τον τίτλο από 6 σε 3 και αυτό μας έθεσε εκτός διεκδίκησης του πρωταθλήματος , ενώ προκριθήκαμε στο Final Four για το 2021 και είμαστε μια ομάδα με θέληση και με το ‘μέταλλο του πρωταθλητή από το 1988΄.
Συνοψίζοντας ευχήθηκε , σύντομα οι αθλητικοί χώροι να είναι ανοικτοί , να ξαναβρούμε την ελευθερία μας απέναντι σε αυτήν την ψυχοφθόρα κατάσταση ,που βιώνουμε και πρώτα από όλα να παραμείνουμε υγιείς.