Παρεμβάσεις: Χάμστερ

Την μεγαλύτερη αλήθεια, την ακούς συχνά από καθημερινούς ανθρώπους. Όπως τις προάλλες ο ταξιτζής, εβδομηντάρης κάτι, κουρασμένος, μου είπε για τον καύσωνα: ο άνθρωπος έβαλε το χέρι του εκεί που δεν έπρεπε. Υπονοώντας πως η κλιματική αλλαγή έχει να κάνει με την ανθρώπινη παρέμβαση και πλεονεξία. Και σωστά τα είπε. Φίλοι και φίλες της Ηπείρου, εδώ στην Αθήνα ταλαιπωρούμαστε. Φτιάξαμε μια αβίωτη πόλη, με κίνηση, χωρίς δημόσιο χώρο, χωρίς φώτα, χωρίς δάση, χωρίς πάρκα. Τα ξέρετε, έρχεστε συχνά κάποιοι από εσάς τρέχουμε σαν τα χάμστερ πίσω από μια ρόδα. Κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας αφού η Αθήνα ούτε την προσδοκία του 60 στεγάζει (και τότε είχε τρωτά αλλά κυριαρχούσε η ελπίδα), ούτε έχει τον χώρο για να αναπλαθεί. Μπουκώσαμε φίλοι μου. Οι πυρκαγιές στα Γεράνεια Όρη, δώσαν την χαριστική βολή. Στο Κέντρο φέτος είχε και ακόμη έχει αδιανόητα υψηλές θερμοκρασίες. Και όχι, δεν ήταν επειδή είναι καλοκαίρι, πιστέψτε με, εδώ ζω 40 και χρόνια. Άλλαξε το κλίμα, άλλαξε η πόλη. Αλλάζουμε κι εμείς. Το χέρι μας όντως πήγε εκεί που δεν έπρεπε και αυτό δεν αλλάζει με Μεγάλους Περιπάτους στην Πανεπιστημίου που οι κάτοικοι δεν εκτίμησαν ποτέ. Ούτε αλλάζει με το να επινούν τα εναλλακτικά έντυπα την «χαμένη μαγεία της Αθήνας» ή «τα δέκα κρυφά και μαγικά σημεία της». H δε τουριστικοποίηση και ο δήθεν οριενταλισμός της είναι ταφόπλακες σε μια πόλη που υπήρχε ο τρόπος να διασώσουμε αλλά και να την περάσουμε στην νέα εποχή, χωρίς να χάνει την ταυτότητά της και να παραμένει ανθρώπινη και κλιματικά φιλική. Το μέλλον είναι στην μικρή κλίμακα. Στην αυτάρκεια της μονάδας. Στον συνδυασμό ψηφιακής δεξιότητας και φύσης. Στον χαμένο χρόνο των ανθρώπων, που συνθλίβεται κάτω από το αστικό ρολόι και στον ντετερμινισμό της καριέρας ή της φιλοδοξίας. Μην ακούτε κανέναν. Μείνετε όπως είστε. Και σώστε τουλάχιστον τον δικό σας μαγικό τόπο. Προλαβαίνετε.