Στα βιβλιοπωλεία και της Ηπείρου βρίσκεται από την περασμένη Πέμπτη το νέο μυθιστόρημα του Αρτινού συγγραφέα Γιάννη Καλπούζου με τίτλο, «Ραγιάς-Μέρες και νύχτες 1821» στα βιβλιοπωλεία από Πέμπτη 24 Ιουνίου.
«Πέρα από τη μυθοπλασία, τους ήρωες και τα νοήματα ο αναγνώστης θα σχηματίσει ολοκληρωμένη εικόνα για όσα συνέβηκαν προεπαναστατικά και καθ’ όλη τη διάρκεια του ξεσηκωμού» γράφει ο Γ. Καλπούζος που ξεκινάει ένα κύκλο παρουσιάσεων του βιβλίου του και αναμένεται στην Ήπειρο τις επόμενες ημέρες. Συγκεκριμένα η αρχή θα γίνει από την Πρέβεζα, το Σάββατο 10 Ιουλίου, θα ακολουθήσουν τα Γιάννενα στις 12 Ιουλίου και στην Αρτα στις 15 Ιουλίου.
Μικρή περίληψη του βιβλίου, χωρίς να αποκαλύπτεται η μυθοπλασία:
1816-1829. Πάτρα, Τριπολιτσά, Ναύπλιο, Μεσολόγγι, Καρύταινα, Κομπότι, Πέτα, Αρκαδιά (Κυπαρισσία), Μυστράς, Βασιλικό Κορινθίας, Ναβαρίνο, Μπαρδουνοχώρια, Γεράκι, Λεβίδι, Κανδήλα, Λάλα, Φανάρι, Αράχωβα……. Αφότου ο Αγγελής βρέθηκε φυλακισμένος στο κοτέτσι του Σαχίν Αγά, το μίσος φώλιασε στην ψυχή του σαν φαρμακερό φίδι.
Κατά την εκρηκτική και συγχρόνως σαγηνευτική του πορεία μπαίνει στη δούλεψη ενός στριφνού και τσιγκούνη πραματευτή, που σου πουλά κωλοφωτιά για καντήλι. Τον ζώνει το μολυβένιο σύγνεφο της σκλαβιάς και του εξευτελισμού των ραγιάδων. Σμίγει με την Κερασία, όπου στο πρόσωπό της βουτάνε και κολυμπούν τα όνειρα. Απαντιέται με κοτζαμπάσηδες, κολίγους και συμπολεμιστές που είναι πιότερο από αδέρφια και γυναίκα την ώρα της μάχης, ενώ ένα Τουρκόπουλο κλαίει κάτω απ’ τον απέραντο ουρανό, μα τόσο μικρό για τη μοναξιά του.
Στον δρόμο του και δύο γέροντες οι οποίοι ξεψαχνίζουν το κίνητρο για κάθε τι, μα και τη γλυκιά και φαρμακερή ουσία του «εγώ», η πλανεύτρα Ασπασία, διαβολικοί ξένοι, ντόπιοι τυχοδιώκτες, ο επί τριάντα έξι χρόνια αμίλητος Συμεών, ένας καβαλάρης που σώζει αιχμάλωτες Τουρκοπούλες και ο τρανότερος οχτρός του λεύτερου ανθρώπου, ο φόβος.
Ο Αγγελής βιώνει το μεγαλείο και τη σκοτεινή πλευρά του ματοβαμμένου Εικοσιένα, γκρεμίζοντας μυθεύματα και φανερώνοντας καταχωνιασμένες αλήθειες. Σφιχταγκαλιάζεται με τη φωτιά του ξεσηκωμού, μπαίνει στη θέση του «άλλου», μεταβολίζει την αγριότητα σε ελπίδα, λύτρωση και γλυκασμό και βροντοφωνάζει: «Θέλω να μην είμαι ραγιάς σε κανέναν. Ραγιάς σε τίποτα!»