Η ανεργία φαντάζει διαρκώς και πιο έντονα το τελευταίο διάστημα, τόσο για τους ειδικούς αναλυτές όσο και για το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, «ως ένας Ελέφαντας στο Δωμάτιο» που μεγαλώνει και κανείς προς το παρόν δεν έχει ούτε τη διάθεση , ούτε και τη θέληση να αναμετρηθεί μαζί του.
Το οικονομικό επιτελείο έρχεται αντιμέτωπο με το «άγχος» του πώς θα γίνει η διαχείριση της επόμενης ημέρας. Και αυτό διότι οι δείκτες απασχόλησης παραμένουν στάσιμοι, η ανεργία αυξάνει, το 2020 είχαμε το κλείσιμο της οικονομίας με ύφεση και η πανδημία της covid 19 δεν λέει να φύγει από το προσκήνιο παρόλες τις θετικές προσδοκίες που χάρισε στην ανθρωπότητα η έλευση των εμβολίων.
Η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά επομένως ότι οι «όποιες αρνητικές μεταβολές» από την πανδημία στον τομέα των επιχειρήσεων, κυρίως σε εμπόριο και εστίαση, αλλά και λόγω των μειώσεων των άμεσων επενδύσεων θα έχουν συνέπειες τόσο για τους εργασιακούς όρους στον ιδιωτικό τομέα, διότι θα προκριθούν μοντέλα ευέλικτης εργασίας ακόμη περισσότερο ώστε να συμπιεστεί και άλλο το εργατικό κόστος, όσο και στην «απελευθέρωση» του ενδεχόμενου μαζικών απολύσεων από την επόμενη περίοδο.
Όλη αυτή η συζήτηση για την απασχόληση και την ανεργία δεν μπορεί να θεωρείται επίσης «ξεκομμένη» και από τις τελευταίες εξελίξεις που διαδραματίζονται γύρω από τις προτεινόμενες «αλλαγές Χατζιδάκη» για τα εργασιακά.
Η ανεργία φαντάζει διαρκώς και πιο έντονα το τελευταίο διάστημα, «ως ένας Ελέφαντας στο Δωμάτιο» που μεγαλώνει και κανείς προς το παρόν δεν έχει ούτε τη διάθεση, ούτε και τη θέληση να αναμετρηθεί μαζί του.
Με πολλούς φορείς, εργατολόγους, κόμματα της Αντιπολίτευσης και σωματεία να τονίζουν σε τοποθετήσεις τους ότι το μοντέλο των αλλαγών που προκρίνεται και θα έρθει για ψηφοφορία στην Βουλή αλλοιώνει την ήδη «κουτσουρεμένη» από τα μνημονιακά χρόνια εργατική νομοθεσία , καταστρατηγώντας δικαιώματα και κατακτήσεις και θέτοντας επί της ουσίας το ενδεχόμενο κατάργησης του ίδιου του οκτάωρου για τους εργαζομένους.
Μειωμένες ελπίδες όμως προκύπτουν όσον αφορά την απασχόληση και από το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης, καθώς είναι προφανές, ακόμα και αν επαληθεύουν οι προσδοκίες της Κυβέρνησης δεν θα αντιμετωπιστεί το εκρηκτικό πρόβλημα της ανεργίας την στιγμή που οι άνεργοι είναι ήδη στην χώρα μας εν μέσω πανδημίας 1.150.000, πριν ακόμη λήξει και τυπικά το πλαίσιο αναστολών των συμβάσεων εργασίας. Η σύγκριση με το 2019 φαντάζει αδύνατη αναφορικά με τους δείκτες, με τον Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη να ελπίζει ότι θα γυρίσουμε σε δεδομένα 19’ μετά από μια εξαετία.
Αναφορικά με επίσημα στοιχεία στην χώρα μας στο 15,8% ήταν σύμφωνα με τη Eurostat η ανεργία στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 2020, ενώ η ανεργία των νέων εξακολουθεί να κινείται εξαιρετικά υψηλά, στο 34,2%. Το Φεβρουάριο του 2021, το εποχικά προσαρμοσμένο ποσοστό ανεργίας στην Ευρωζώνη ήταν 8,3%, σταθερό σε σύγκριση με τον Ιανουάριο του 2021, αλλά αυξημένο από 7,3% το Φεβρουάριο του 2020, σύμφωνα με στοιχεία που έχει δώσει στη δημοσιότητα η Eurostat, η στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ ήταν 7,5% το Φεβρουάριο του 2021, επίσης σταθερό σε σύγκριση με τον Ιανουάριο του 2021 και αυξημένο από το 6,5% που ήταν τον Φεβρουάριο του 2020.
Σύμφωνα με το σύστημα «Εργάνη», στην Ελλάδα η μεγαλύτερη ομάδα μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με λιγότερα από 500 ευρώ μηνιαίως. Το χαμηλό αυτό εισόδημα , έχει επικρατήσει να θεωρείται ακόμη και από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία ως «μέσος μισθός».
Όσον αφορά την δική μας περιοχή, η Περιφέρεια της Ηπείρου έχει το μεγαλύτερο ποσοστό μακροχρόνιων ανέργων. Το στοιχείο αυτό εξηγείται λόγω των κοινωνικών και δημογραφικών συνθηκών, που έχουν παγιωθεί με τις δεκαετίες και είναι ανησυχητικό για την μονιμότητα που λαμβάνει. Αν και το 2019 και 2020 το ποσοστό ανεργίας συνολικά στην Ηπειρο μειώθηκε και έφρασε σε ποσοστά 16,4 και 17,8 αντίστοιχα δεν είναι σε καμμία περίπτωση δείκτες που αναστρέφουν την κατάταξή της στις τελευταίες θέσεις από τις περιφέρειες της Ε.Ε.
Το να προσπαθούμε να κάνουμε εκτιμήσεις για το μέγεθος και τον ακριβή αριθμό των θέσεων εργασίας που θα χαθούν μπορεί να είναι χρήσιμο αλλά δεν έχει καμία αξία αν δεν φανεί ξεκάθαρα ότι υπάρχει η πολιτική διάθεση να ληφθούν τολμηρά μέτρα στην Ελλάδα και την Ευρώπη ώστε να μη γυρίσουμε πίσω σε πολύ δύσκολες καταστάσεις όπως αυτές του 2010 και του 2013.