Συναδέλφισσες/οι,
Η φετινή Πρωτομαγιά μας βρίσκει μπροστά σε μια καταιγίδα. Τα μαύρα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν. Η ακρίβεια στο ρεύμα, στα τρόφιμα, στα νοίκια, κάνει την ζωή αβίωτη, η επίθεση στο δικαίωμα στην εργασία και του αγώνα (νόμος Χατζηδάκη) καλά κρατεί, η πανδημία επιμένει.
Η κυβέρνηση της ΝΔ που έφερε την κατάσταση έως εδώ σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων και με την συναίνεση στις βασικές κατευθύνσεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ, προσπαθεί να μας πείσει ότι τα προβλήματα έπεσαν από τον ουρανό, ότι δεν «φταίει για τίποτα», ότι «κάνει το καλύτερο», ή ό,τι φταίει για όλα ο πόλεμος.
Αλλά δεν είναι έτσι!!
Η κυβέρνηση εμπλέκει την Ελλάδα στον πόλεμο.
Έτρεξε να στείλει όπλα, να δώσει βάσεις, αξιοποιώντας τη διεύρυνσή τους από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, να δώσει βήμα στο Ζελένσκι και τους φασίστες του ΑΖΟΦ, να κάνει πράξη γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα όλες τις απαιτήσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, έχοντας πάντα στο μυαλό της την επικράτηση στον ανταγωνισμό με την τουρκική αστική τάξη και την κυβέρνηση Ερντογάν. Την ίδια ώρα σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα τάσσεται ανοιχτά με την πλευρά των ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-Ε.Ε.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ληστρικός και άδικος από όλες τις πλευρές. Στην σκηνή παίζεται το έργο «ελευθερία, ανεξαρτησία, αποναζιστικοποίηση» και στα παρασκήνια διεξάγεται ο ανταγωνισμός για το πετρέλαιο, τις πρώτες ύλες, τους δρόμους μεταφοράς, το μοίρασμα και την εκμετάλλευση του πλανήτη, για το κέρδος των κάθε είδους «ολιγαρχών».
Το ίδιο γίνεται και στην γειτονιά μας. Πίσω από τις μεγάλες κουβέντες των κυβερνήσεων σε Ελλάδα και Τουρκία για την «κυριαρχικά δικαιώματα» και την «πατρίδα» κρύβονται οι ανταγωνισμοί και τα παζάρια για το ποια εταιρεία θα θησαυρίσει από την εκμετάλλευση των θαλασσών και την μοιρασιά των ΑΟΖ.
Στην πλάτη των λαών πάντα μένουν τα δισεκατομμύρια των εξοπλισμών, τα Ραφάλ και οι φρεγάτες, ο εθνικιστικός πυρετός, η φτώχια και -στο τέλος του δρόμου, η καταστροφή και ο πόλεμος.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το πολιτικό σύστημα έχουν την απόλυτη ευθύνη για την πυρκαγιά της ακρίβειας και φτώχιας που απλώνεται καθημερινά.
Οι αυξήσεις που ανακοίνωσε η κυβέρνηση δεν καλύπτουν ούτε τους εργαζόμενους που παίρνουν το βασικό μισθό, χώρια που με το «ξήλωμα» των Συλλογικών Συμβάσεων δεν πρόκειται καν να φτάσουν στην πλειοψηφία των εργαζόμενων.
Όλο και πιο πολύ σε Αθήνα και Βρυξέλλες ακούμε τις λέξεις, «δημοσιονομική υπευθυνότητα», «πειθαρχία», «χρέος». Νέα μνημόνια – με τη μορφή του νέου δημοσιονομικού συμφώνου – είναι στον δρόμο.
Από όπου και να πιάσει κανείς της «άκρη του νήματος», είτε μιλάμε για τον πόλεμο και την ακρίβεια, είτε για την πανδημία η ρίζα τους βρίσκεται στην άσβεστη δίψα για κέρδος, των ενεργειακών κολοσσών και των εμπόρων όπλων, των πολυεθνικών του φαρμάκου και των κλινικαρχών, των πολυεθνικών των τροφίμων, των μεγαλεμπόρων και των εφοπλιστών. Βρίσκεται στην προσπάθεια του κεφαλαίου να ξεπεράσει την κρίση του συστήματος με βάθεμα της εκμετάλλευσης της εργασίας και λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών, της φύσης και της δημόσιας περιουσίας
Εργαζόμενες/οι
136 χρόνια μετά το Σικάγο, η εργατική τάξη και ο λαός βρίσκονται αντιμέτωποι με μεγάλα ερωτήματα.
Είτε οι δυνάμεις του κεφαλαίου και το πολιτικό τους σύστημα θα συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο στον δρόμο του πολέμου, της φτώχιας, των πανδημιών και της περιβαλλοντικής καταστροφής.
Είτε η εργατική τάξη θα σταματήσει αυτή την πορεία υπερασπίζοντας το δικαίωμα στην ζωή, θα ανατρέψει την πολιτική τους, ανοίγοντας τον δρόμο για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση που ο πλούτος ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν.
Είτε θα παλέψουμε ενάντια στο κεφάλαιο και στην κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και σε κάθε κυβέρνηση που διαχειρίζεται την ίδια πολιτική.
Είτε θα περιμένουμε από την κάλπη έναν νέο «κάλπικο» σωτήρα, κάποια επόμενη-«προοδευτική» κυβέρνηση, που θα εφαρμόσει την ίδια πολιτική με άλλο περιτύλιγμα.
Δεν θα συνταχθούμε με την συνδικαλιστική γραφειοκρατία που ταξικής συναίνεσης και υποταγής των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Όμως και η ηγεσία του ΠΑΜΕ υπονομεύει τις δυνατότητες για έναν ευρύ συντονισμό σωματείων και για κλιμάκωση των απεργιακών αγώνων.
Είναι η ώρα για την οργάνωση του λαού. Για ένα ισχυρό, ανασυγκροτημένο, πολιτικοποιημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα που θα τα βάλει «στα ίσια» με τη κυβέρνηση, το κεφάλαιο και την ΕΕ. Που δεν θα εγκλωβίζεται στην αναμονή και στην εκτόνωση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.
136 χρόνια μετά το Σικάγο, η συγκρότηση σωματείων στην καρδιά του καπιταλισμού, όπως στην Google και στην Amazon, οι εργατικοί αγώνες και οι απεργίες σε όλο τον κόσμο αποδεικνύουν πόσο λάθος έκαναν όσοι βιάστηκαν να ξεγράψουν την εργατική τάξη. Απέναντι στη βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού η ελπίδα βρίσκεται στον ταξικό και διεθνιστικό αγώνα των εργαζομένων και όλου του λαού, για την ειρήνη των λαών και την ελευθερία, για την ήττα της πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου, για την κοινωνική απελευθέρωση και την εργατική χειραφέτηση.
Παλεύουμε για:
⬛ Καμιά συμμετοχή στον πόλεμο. Έξω οι βάσεις και το ΝΑΤΟ. Όχι στους εξοπλισμούς. Λεφτά για παιδεία, υγεία, κοινωνικά αγαθά για όλους.
⬛ Επιβολή διατίμησης στις τιμές ενέργειας και στα βασικά ειδή διατροφής και καθημερινής ζωής! Κατάργηση των έμμεσων φόρων στα βασικά ειδή διαβίωσης.
⬛ Κατάργηση των χρηματιστηρίων ενέργειας και τροφίμων. Να περάσουν στο δημόσιο με εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση και εργατικό λαϊκό έλεγχο οι εταιρείες ενέργειας, τροφίμων, φαρμάκων και οι τράπεζες.
⬛ Αυξήσεις των μισθών, των συντάξεων και των επιδομάτων ανεργίας. Κανένας μισθός κάτω από 1000 ευρώ. Πλήρη επαναφορά των ΣΣΕ. Λεφτά για υγεία και παιδεία όχι για εξοπλισμούς και αστυνομία.
⬛ Κάτω ο αντεργατικός Νόμος Χατζηδάκη. Απειθαρχία / Κατάργηση του Νόμου.
⬛ Κάτω η φιλοπόλεμη, αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Απειθαρχία στη δημοσιονομική φυλακή της Ε.Ε., όχι στα ευρω-μνημόνια διαρκείας και στην εξυπηρέτηση του χιλιοπληρωμένου χρέους. Έξω από την Ε.Ε.
⬛ Ταξικός διεθνιστικός αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση και την εργατική χειραφέτηση.