Το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου αποτέλεσε μια δυσάρεστη έκπληξη για τις δυνάμεις της αριστεράς. Η θριαμβευτική νίκη της ΝΔ και η διαφαινόμενη αυτοδυναμία της στις προσεχείς εκλογές, συνοδευόμενη από την εξαιρετικά ανησυχητική άνοδο της ακροδεξιάς, αν δεν ανακοπεί έγκαιρα, είναι πιθανό να δώσει- ελέω και της ενισχυμένης αναλογικής- μια νέα Βουλή στις 26 Ιουνίου με περισσότερους από 180 δεξιούς βουλευτές αθροιστικά, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο και της συνταγματικής αναθεώρησης, προς ένα αυταρχικότερο και συντηρητικότερο μέλλον για τους πολίτες αυτής της χώρας και ειδικότερα τους πιο ευάλωτους. Μια αναθεώρηση που θα βάλει στόχο την δημόσια υγεία και παιδεία, το περιβάλλον, τα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα, τη σφιχτή δημοσιονομική πορεία της χώρας και την ιδιωτικοποίηση σημαντικών τομέων του δημοσίου χώρου και των κοινωνικών αγαθών. Αλλά, ακόμη κι αν αυτό δεν συμβεί, είναι απολύτως βέβαιο ότι μια νέα ισχυρή και αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ, με νομοσχέδια που θα περάσει στη νέα Βουλή, θα υλοποιήσει αυτό τον σχεδιασμό. Θα ξεπουλήσει – στο όνομα των επενδύσεων- υποδομές, υπηρεσίες και αγαθά, όπως η υγεία, το νερό και η ενέργεια. Θα χτυπήσει συλλογικά δικαιώματα. Θα εφαρμόσει σφιχτές οικονομικές πολιτικές, οι οποίες σε συνδυασμό με την αύξηση του πληθωρισμού και την ενεργειακή κρίση, θα συρρικνώσει μισθούς και συντάξεις, επιτείνοντας την κοινωνική φτώχεια. Θα εδραιώσει την ισχύ της οικονομικής και «μιντιακής» ολιγαρχίας, επιδιώκοντας έτσι τη χειραγώγηση των πολιτών και την κάμψη των κοινωνικών αντιστάσεων.
Η μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, ήρθε ως επακόλουθο αφενός της αδυναμίας του να ασκήσει πραγματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη το προηγούμενο διάστημα κι αφετέρου ως συνέπεια της συνθηκολόγησής του το 2015 με το δόγμα ΤΙΝΑ («δεν υπάρχει εναλλακτική» στο νεοφιλελευθερισμό) και των μνημονιακών πολιτικών που, ως κυβέρνηση, είχε εφαρμόσει. Πολιτικές που τον έφεραν σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα και τις κοινωνικές κατακτήσεις των τελευταίων δεκαετιών και αλλοίωσαν παράλληλα την πολιτική του φυσιογνωμία και τον προγραμματικό του λόγο. Αυτή την πολιτική πλήρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 21ης Μαΐου και αυτή δυστυχώς, πλήρωσαν μαζί του και άλλες δυνάμεις της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς.
Είναι αλήθεια ότι το αποτέλεσμα ήταν εξίσου δυσάρεστο και για το ΜΕΡΑ25, το οποίο για 22.000 ψήφους και ποσοστό γύρω στο 0,3%, δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή. Και είναι επίσης αλήθεια, ότι παρά τις αστοχίες, τα επικοινωνιακά και άλλα λάθη ή παραλείψεις του, το κόμμα αυτό, είχε ομολογουμένως μια σημαντική παρουσία στην προηγούμενη Βουλή κι αποτέλεσε φωνή στήριξης σημαντικών κοινωνικών, οικολογικών και αριστερών κινημάτων και αγώνων. Τα έβαλε ανοιχτά με τα μεγάλα συμφέροντα και την ολιγαρχία, υπερασπίζοντας την δημόσια περιουσία και το εισόδημα των εργαζομένων, άνοιξε μέτωπο με τις τράπεζες και τα funds, υπερασπίζοντας το κοινωνικό αγαθό της στέγης κόντρα στους πλειστηριασμούς κατοικιών και μικρομάγαζων, ύψωσε ανάστημα στο φασισμό, στην κρατική καταστολή, στη βία κατά των γυναικών. Στήριξε το δικαίωμα στην διαφορετικότητα και την αυτοδιάθεση, συμμετείχε στους αγώνες της νεολαίας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της αστυνομοκρατίας στα ΑΕΙ, κατέθεσε προτάσεις και τροπολογίες και πάνω απ’όλα «δεν μάσησε» τα λόγια του και δεν αλλοίωσε τις αρχές του. Κι όλα αυτά, ενώ δεχόταν σφοδρές επιθέσεις από το οικονομικό και «μιντιακό» κατεστημένο και την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μια επίθεση, η οποία προεκλογικά, ήταν όχι μόνο σφοδρή, αλλά και απροκάλυπτη, αφού αφενός η κυβέρνηση Μητσοτάκη διαστρέβλωσε και λοιδόρησε τις θέσεις του και αφετέρου αποκλείστηκε από τηλεοπτικά κανάλια (όπως π.χ. το MEGA) και άλλα μέσα ενημέρωσης, οι ιδιοκτήτες των οποίων –γνωστοί ολιγάρχες της χώρας- είχαν κατονομαστεί από βουλευτές του, για τον επαίσχυντο ρόλο τους στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου. Αυτό, του στοίχησε δυστυχώς την είσοδό του στη Βουλή. Δεν του στοίχισε όμως το πείσμα, την θέληση και την αισιοδοξία, ότι το αποτέλεσμα αυτό μπορούσε και μπορεί να διορθωθεί στις 25 Ιούνη, ότι το «κοντέρ» μπορεί να μηδενιστεί και να ξαναρχίσει!
Γιατί η ψήφος στο «ΜΕΡΑ 25- Συμμαχία για τη Ρήξη» στις 25 Ιούνη και η είσοδός του στη Βουλή, θα αποστερήσει τουλάχιστον οκτώ βουλευτές, στην πλειοψηφία τους από το πρώτο κόμμα, τη ΝΔ, περιορίζοντας έτσι την παντοδυναμία της και σε κάθε περίπτωση την αυτοδυναμία της και μπλοκάροντας έτσι επικίνδυνες απειλές ακόμα και για το Σύνταγμα της χώρας. Γιατί η είσοδός του στη Βουλή, θα συνιστά την παρουσία μέσα σ΄ αυτή, μιας γνήσιας αριστερής, πλουραλιστικής, συμμαχικής και κινηματικής πολιτικής δύναμης, η οποία θα ασκήσει πραγματική μαχητική και προγραμματική αντιπολίτευση, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, απέναντι σε μια συντηρητική και αυταρχική κυβέρνηση. Γιατί, θα συμβάλλει στην ενότητα της αριστεράς, δημιουργώντας τον πόλο πάνω στον οποίο θα ακουμπήσουν τον πολιτικό συλλογισμό και τη δράση τους, άνθρωποι της κοινωνικής προσφοράς και της δράσης, άνθρωποι των ιδεών και των κινημάτων, πρωτοβουλίες, ομάδες και πολιτικές αριστερές δυνάμεις, οι οποίες, παρά την απογοήτευση των τελευταίων χρόνων, έχουν πολλά ακόμη να δώσουν σ΄ αυτόν τον τόπο. Σεβόμενο τη δημοκρατία, την πολυχρωμία των προοδευτικών και αριστερών ιδεών, τον σεβασμό σε κάθε συλλογικότητα που θα το απαρτίζει, την αλληλεγγύη και την συνεχή παρουσία στο δρόμο, αλλά και στα έδρανα της Βουλής. Ας μην χαθεί λοιπόν αυτή η ευκαιρία. Δεν είναι παρά μία ακόμη ψήφος σε κάθε εκλογικό τμήμα.
Θεωρώ ότι κάθε αριστερός, κάθε νέος, κάθε προοδευτικός πολίτης, λίγο πριν μπει στο παραβάν, οφείλει να το σκεφτεί σοβαρά αυτό. Και να σκεφτεί ακόμη αν τον ικανοποιεί το ενδεχόμενο, στη νέα Βουλή που θα προκύψει στις 26 Ιούνη, να είναι παρόντα κόμματα με φασίζουσες και μισαλλόδοξες ιδέες, κόμματα φαντάσματα που δηλώνουν «ούτε αριστερά ούτε δεξιά», κόμματα σκοταδιστικά που μας πάνε αιώνες πίσω και να απουσιάζει μια φρέσκια και δημοκρατική φωνή σαν αυτή του «ΜΕΡΑ25- Συμμαχία για τη Ρήξη». Μια φωνή χρήσιμη για το λαό και τη νέα γενιά.
Γι’ αυτό «Αν θες αυτή τη φωνή στη Βουλή, στο χέρι σου είναι». Για τις αντιστάσεις της κοινωνίας, για τους μελλοντικούς αγώνες, για την ουσιαστική δημοκρατία και τις αρχές του ανθρωπισμού και για την ελπίδα που δεν πρέπει να σβήσει.-