Θέλουμε ανάπτυξη; Ναι. Θέλουμε θέσεις εργασίας; Ναι. Είμαστε υπέρ των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας; Ναι. Απορρίπτουμε συλλήβδην κάθε κίνηση για αξιοποίηση κοιτασμάτων πετρελαίου ή φυσικού αερίου στην περιοχή της Ηπείρου; Όχι.
Για όλα πρέπει να υπάρχει ισορροπία μεταξύ του κοινού καλού, της αναγκαίας ανάπτυξης μιας περιφέρειας που υστερεί σημαντικά έναντι άλλων περιοχών, αλλά και της προστασίας του περιβάλλοντος που αποτελεί ένα από τα ισχυρά μας όπλα.
Προφανώς δεν πρέπει να μπουν όλα στο βωμό του χρήματος. Δεν είναι αυτό ανάπτυξη με εξορύξεις σε περιοχές, με τρομερά τοπία και τον φυσικό πλούτο που διαθέτουν.
Το αναπτυξιακό όραμα αυτών των περιοχών θα έπρεπε να στηριχθεί σε – και σίγουρα όχι να διακινδυνεύσει – αυτά τα φυσικά πλεονεκτήματα.
Υπάρχουν εναλλακτικές, όπως η επένδυση σε ένα ενεργειακό μοντέλο 100% από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το οποίο θα δώσει ώθηση στη χώρα για να βγει από την κρίση με τον πλέον περιβαλλοντικά βιώσιμο και κοινωνικά δίκαιο τρόπο.
Θα υπάρξει μόνο Φυσικός ή και Οικονομικός θάνατος της ευρύτερης περιοχής; Ας ενισχυθεί ο αγώνας των οργανώσεων, συλλόγων και κατοίκων και ας κινητοποιηθούμε πριν είναι αργά.
Τι είναι τελικά το Κοινωνικό και Οικονομικό συμφέρον; Η καταστροφή ή η πραγματική αειφόρος ανάπτυξη;
Πρέπει να ανοίξει μια ειλικρινής συζήτηση χωρίς δογματισμούς, ιδεοληψίες και στενοκεφαλιά. Σε τέτοια προγράμματα υπάρχουν και θετικά και αρνητικά, αλλά μπροστά στο πολιτικό κόστος πολλοί…αρμενίζουν και απλά πορεύονται με τσιτάτα.
Ακούω και διαβάζω πολλά, όπως όλοι και αναρωτιέμαι: Θα γίνει η Ήπειρος το νέο Ελ Ντοράντο; Άγνωστο.
Όμως όλοι πρέπει να γνωρίζουν τα θετικά και τα αρνητικά γιατί μετά ας μην θυμηθούμε τους στίχους του ποιητή Καβάφη: «Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου. Και αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις». Τότε θα είναι αργά!
Το χρυσωρυχείο της Ηπείρου
Στην Ήπειρο έχουμε το χρυσωρυχείο της φύσης: τον πλούσιο κάμπο με τα υψηλής διατροφικής αξίας προϊόντα μας (πορτοκάλι, μανταρίνι, ελιά και ακτινίδιο), την αλιεία μας και βέβαια την ισχυρή κτηνοτροφία μας.
Μπροστά στη συζήτηση για εξορύξεις ας αναδείξουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής. Ας δούμε τους δρόμους του μέλλοντος για ενίσχυση και ποιοτική ανάπτυξη των υφιστάμενων καλλιεργειών, αλλά και την παραγωγή νέων καινοτόμων καλλιεργειών.
Η Ηπειρος έχει όλες τις προϋποθέσεις να ηγηθεί στον αγροτικό τομέα και μέσω αυτού, σε συνδυασμό με τον τουρισμό, να σηκώσει κεφάλι με μεγάλη μείωση της ανεργίας και αύξηση του τοπικού εισοδήματος.
Απλά χρειάζεται και στήριξη από το Κράτος, όχι στη λογική των τελευταίων δεκαετιών, αλλά με καλύτερο επενδυτικό περιβάλλον. Μεγάλο πρόβλημα ο μικρός κλήρος, αλλά γι’ αυτό το πρόβλημα η λύση είναι η συνεργατική οικονομία, αλλά χρειάζεται οργάνωση των παραγωγών. Πεδίο δόξης λαμπρό για την περιοχή μας.
Για τις υποκλοπές!
Η Προάσπιση του Συντάγματος είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας μας. Ο κορυφαίος νομικός του 20ου αιώνα Χανς Κέλσεν έχει πει: «Το Κράτος δεν μπορεί ποτέ να έχει την αξίωση να είναι ανεξάρτητο από το Δίκαιο. Η κρατική σφαίρα δεν έχει υπόσταση επέκεινα του δικαίου και δεν πρέπει ποτέ να αυτονομηθεί από αυτό». (Χανς Κέλσεν: «Συνηγορία υπέρ της Δημοκρατίας» της Sandrine Baume, μτφ. Β. Βουτσάκης, εκδόσεις ΠΟΛΙΣ).