Καμία έκπληξη δεν αποτελούν οι ιδιαίτερα υψηλοί τόνοι στις ομιλίες τόσο του Κυριάκου Μητσοτάκη όσο και του Αλέξη Τσίπρα τα προηγούμενα δυο Σαββατοκύριακα που σήμαναν ουσιαστικά και την έναρξη του προεκλογικού αγώνα με άγνωστο ακόμα το χρονικό σημείο διεξαγωγής των εκλογών.
Τα όσα ακούστηκαν από τους δυο πολιτικούς αρχηγούς στις ομιλίες τους, του Πρωθυπουργού και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δείχνουν πως θα πορευτούμε έως τις εκλογές και θα αποτυπωθεί και στις δημόσιες παρουσίες και των στελεχών τους στην περιφέρεια Ηπείρου.
Εν μέσω τεκτονικών αλλαγών, παγκόσμιας πολυεπίπεδης κρίσης, συνθηκών αβεβαιότητας για το μέλλον, το εγχώριο πολιτικό σύστημα σε επίπεδο κορυφής και βέβαια σε όλες τις βαθμίδες επιλέγει σφοδρές αντιπαραθέσεις.
Το ζήτημα όμως είναι κατά πόσο αυτή η μετωπική σύγκρουση γοητευτεί την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος που έχει πολλαπλά προβλήματα να λύσει. Οι συγκρούσεις αυτές μπορεί να αρέσουν στους σκληρούς κομματικούς αλλά απωθούν τους περισσότερους πολίτες που θέλουν λύσεις στα προβλήματά του.
Η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση όποτε αυτή γίνει πρέπει να επικεντρωθεί στο μείζον που αφορά ιδέες και προτάσεις, δηλ. στο προγραμματικό πεδίο. Και αυτό αφορά και τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Δείτε το και στην περιοχή μας. Ενδιαφέρουν οι συγκρούσεις και οι άγονες αντιπαραθέσεις ή τους πολίτες ενδιαφέρει η ουσιαστική συζήτηση και η εξεύρεση λύσεων στα προβλήματά τους, ενώ ζητούμενο παραμένει ακόμα η συναίνεση σε μείζονα θέματα.
Προφανώς τα πρόσωπα είναι φορείς πολιτικής και επηρεάζουν καταστάσεις. Το κρίσιμο όμως στοιχείο που αφορά τους πάντες είναι τι είδους πολιτικές πρέπει να προωθηθούν ώστε να δοθούν λύσεις σε κρίσιμα ζητήματα, όπως το ενεργειακό, η ακρίβεια, η ανεργία, η υποστελέχωση του ΕΣΥ, κλπ.
Ωραίο το ροκ των αρχηγών αλλά χωρίς λύσεις ουσιαστικές είναι ενοχλητικό και αφορά ελάχιστους.
Η μάχη των εκλογών θα γίνει επί του πεδίου των προτάσεων για τα κρίσιμα ζητήματα της καθημερινότητας. Προφανώς και τα θεσμικά (σ.σ. Σκάνδαλο υποκλοπών, κλπ) αφορούν, αλλά οι εκλογές κρίνονται στο πεδίο της αποτελεσματικότητας, της αξιοπιστίας, της εμπιστοσύνης, των προτάσεων και των ιδεών.
Η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση όποτε αυτή γίνει πρέπει να επικεντρωθεί στο μείζον που αφορά ιδέες και προτάσεις, δηλ. στο προγραμματικό πεδίο.
Το θέμα δεν αφορά μόνο τους βουλευτές και τους πολιτευτές για τα ζητήματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, αλλά και όσους ασχολούνται με την τοπική αυτοδιοίκηση.
Μια τοξική προεκλογική αναμέτρηση τόσο για τις βουλευτικές εκλογές όσο και για την τοπική αυτοδιοίκηση θα είναι επιζήμια για πολλούς λόγους. Και η εποχή δεν αντέχει άγονες συγκρούσεις.
ΑΙΧΜΗ
Χάος με τον προσωπικό ιατρό και στην Ήπειρο
Υπάρχουν πολλά προβλήματα σε πολλούς τομείς της καθημερινής μας ζωής και η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή και χρήζει άμεσης και ουσιαστικής αντιμετώπισης όταν αφορά την υγεία μας.
Προφανώς και δεν αφήνουμε εκτός κάδρου την ενεργειακή κρίση και την μεγάλη ακρίβεια που υπάρχει και η οποία ροκανίζει τα εισοδήματα. Όμως τα ζητήματα της δημόσιας υγείας έχουν ιδιαίτερη θέση και η Πολιτεία πρέπει να σκύβει περισσότερο στο πρόβλημα.
Οφείλει η Πολιτεία να δίνει λύσεις, κάτι που δεν είδαμε να γίνεται από το 2020 έως σήμερα με επίκεντρο την πανδημία, καθώς το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν ενισχύθηκε όπως έπρεπε.
Εδώ και μερικές εβδομάδες έχουμε το πρόγραμμα του προσωπικού ιατρού –να μην γίνει αναφορά ιδιαίτερη στον θεσμό του οικογενειακού ιατρού που δεν λειτούργησε ουσιαστικά-που οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας σε απόγνωση.
Τα προβλήματα πάρα πολλά. Ιατροί δεν υπάρχουν στο σύστημα και όλα είναι στον αέρα και στην Ήπειρο. Πόσοι ιατροί είναι που δήλωσαν συμμετοχή; Μικρός ο αριθμός και δεν φθάνει.
Υπάρχουν ιατροί που δεν επιθυμούν να εγγραφούν διότι οι αποζημιώσεις από τον ΕΟΠΠΥ καθυστερούν πολλούς μήνες.
Το υπουργείο Υγείας πρέπει να αντιληφθεί άμεσα το πρόβλημα και να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις. Η παροχή της Υγείας είναι ζήτημα υψίστης σημασίας και πάνω απ’όλα.
Επί του πιεστηρίου
Η επιστροφή στο Κράτος
Η παρούσα ενεργειακή κρίση με τον πληθωρισμό να καλπάζει και να πλήττει σημαντικά τις οικονομίες, οδηγεί σε αναθεώρηση της στρατηγικής των κυβερνήσεων έναντι του Κράτους. Βλέπουμε τι γίνεται στο εξωτερικό με επανακρατικοποιήσεις και από κυβερνήσεις κεντροδεξιές.
Η επιστροφή στο Κράτος είχε ξεκινήσει δειλά-δειλά σε αρκετές χώρες, εν μέσω πανδημίας, αλλά τώρα γίνεται όλο και πιο έντονη. Και είναι σαφές ότι οι θιασώτες του αντί κρατισμού υπέστησαν στρατηγική ήττα.
Είναι ευκαιρία και στην Ελλάδα, από την στιγμή που αυτό γίνεται και σε άλλες χώρες, όπου ο κρατισμός είχε υποχωρήσει, όπως και συνάμα και οι δημόσιες πολιτικές που και αυτές επέστρεψαν, να συζητηθεί ουσιαστικά ο ρόλος που δύναται να διαδραματίσει το Κράτος από εδώ και πέρα, έχοντας την εμπειρία πολλών κρίσεων, αλλά και με διόρθωση των πολλών ατελειών του.
Ενίσχυση του Κράτους δεν σημαίνει προφανώς, περιθωριοποίηση του ιδιωτικού τομέα. Το αντίθετο σε μια μικτή οικονομία, μπορούν να πορευθούν, όπως και γίνεται πολλές φορές, με συνεργασία και χωρίς διάθεση επιβολής του ενός ή του άλλου.