in

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ | Στηρίξτε τα πανεπιστημιακά τμήματα σε Άρτα και Πρέβεζα

editor_image

Του Άρη Ραβανού


Το τρέχον χειμερινό εξάμηνο που ολοκληρώνεται με την εξεταστική που είναι σε εξέλιξη, είχα την ευκαιρία να διδάξω, ως διδάκτορας (σ.σ. εντεταλμένος διδάσκων) στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοικονομικής στην Πρέβεζα.

Η εβδομαδιαία επαφή μου με το τμήμα μου προκάλεσε πέρα από ενθουσιασμό για το γεγονός της διδασκαλίας και της επικοινωνίας με τους φοιτητές, ανάμεικτα συναισθήματα συνολικά για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Δεν στέκομαι στον τίτλο, καθώς πιστεύω προσωπικά ότι είναι Πανεπιστήμιο της Ηπείρου και έτσι πρέπει να το βλέπουν όλοι και άρα να κινούνται με τη συγκεκριμένη λογική.

Κατά την παραμονή μου στην Πρέβεζα είδα πολλά, αν και τα περισσότερα τα ήξερα και λόγω της δημοσιογραφικής ιδιότητας και κυρίως μέσω του εγχειρήματος μας με τον Χρήστο Τσούτση, της εβδομαδιαίας πανηπειρωτικής εφημερίδας, Δημοκρατική Φωνή. Πολλά ξέρω και ως Αρτινός για τα τμήματα που υπάρχουν και στην πόλη μου την Άρτα, που και εκεί υπάρχουν παράπονα.

Δεν είμαστε παραπονιάρηδες σε Άρτα και Πρέβεζα, αλλά και στην Θεσπρωτία, αλλά θέλουμε ισότιμη μεταχείριση και να λάβουμε το μερίδιο που μας αναλογεί σε αυτό που ονομάζεται ανάπτυξη της Ηπείρου, είτε αυτό αφορά την εκπαίδευση, είτε τον πρωτογενή τομέα, είτε τον τουρισμό, είτε, είτε…

Σε Άρτα και Πρέβεζα υπάρχει προσωπικό, εκπαιδευτικό και διοικητικό, που πραγματικά θέλει την ανάπτυξη των τμημάτων, την εξέλιξή τους προς όφελος όχι μόνο των ίδιων, αλλά και συνολικά του Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων.

Το ζήτημα δεν είναι να απαξιώσουμε τα τμήματα, αλλά να τα ενισχύσουμε με κάθε τρόπο και βεβαίως, ούτε σκέψη για μελλοντική τους μεταφορά στα Ιωάννινα. Θα είναι καταστροφή και το καταλαβαίνουμε όλοι αυτό. Οι λόγοι πολλοί.

Υποδομές υπάρχουν και μπορεί να γίνουν ακόμα περισσότερα, αλλά πρέπει να υπάρξει μακροπρόθεσμος στρατηγικός σχεδιασμός. Ιδέες, όρεξη και θέληση υπάρχει στην Πρέβεζα, το ίδιο και στην Άρτα, όπου τα τμήματά του υπερέχουν σε αρκετά σημεία και πρέπει να ενισχυθούν περαιτέρω. Και δεν το αναφέρω με τη λογική, στηρίξτε τα για να βοηθηθούν ουσιαστικά οι πόλεις. Αναπόφευκτα και αυτό θα γίνει, αλλά πραγματικά υπάρχουν προοπτικές. Δείτε π.χ. την εξαιρετική δουλειά που γίνεται στα εργαστήρια της Γεωπονικής στην Άρτα. Πολλά θαυμαστικά μπορεί να βάλουμε για τις προσπάθειές τους. Και όχι μόνο.

Ιδέες και προτάσεις έχει η πανεπιστημιακή κοινότητα των δυο πόλεων, αλλά οι πολιτικοί και όσοι κατέχουν θέσεις ευθύνης αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη για τις αποφάσεις τους.

Πάντα το πανεπιστήμιο ήταν σε μια αμφίδρομη σχέση με την Κοινωνία και την Πολιτεία. Το δημόσιο πανεπιστήμιο βρίσκεται στο επίκεντρο της παραγωγής νέας γνώσης και γι’ αυτό πρέπει να στηριχθεί. Όσο πιο εύρωστο είναι ένα πανεπιστήμιο, τόσο θα μπορεί να διαθέσει πόρους για την ενίσχυση των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών. Είναι υποχρέωση ενός πανεπιστημίου να ενισχύει αυτόν τον κλάδο επιστημών δεδομένου ότι η δυνατότητα αυτών των γνωστικών αντικειμένων να έχουν ένα έργο το οποίο άμεσα να αποδίδει ή να συνδέεται με την παραγωγή είναι πολύ περιορισμένη.

Η νέα διοίκηση του Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων έχει αρκετή δουλειά και προκλήσεις ενώπιόν της. Ας κινηθεί συλλογικά γιατί έτσι μπορεί να προχωρήσει στην υλοποίηση των αναγκαίων αλλαγών σε ένα πλαίσιο ακαδημαϊκής ανεξαρτησίας και με βάση αρχές και διαδικασίες που να συνάδουν με τον δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου.

Το κέντρο δεν είναι μόνο τα Ιωάννινα. Ας αξιοποιηθούν και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και των άλλων περιοχών. Είναι ευκαιρία. Μην πάει χαμένη. Είναι κρίμα για όλους.

 

Ακηδεμόνευτη αυτοδιοίκηση και κοινωνικές συμμαχίες

Στο δρόμο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές το μείζον δεν είναι τα ονόματα, αλλά το κρίσιμο είναι οι προτάσεις, οι ιδέες και το όραμα.

Δυστυχώς η τακτική των κομμάτων της πολιτικής ελίτ εδράζεται στην κυρίαρχη νοοτροπία ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι το φέουδο και οι τοπικοί άρχοντες κομματικοί φεουδάρχες.

Έτσι η «έρμη» Τοπική Αυτοδιοίκηση κολλημένη στη λάσπη του παλαιοκομματισμού, συγκεντρώνει αναπόφευκτα τις παθογένειες της κεντρικής πολιτικής σκηνής και σε πολλές περιπτώσεις καθοδηγούμενη από ανεπαρκείς και αναποτελεσματικούς τοπικούς άρχοντες, αποδεικνύεται ανίκανη να αντιμετωπίσει όπως θα έπρεπε τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας τα οποία συσσωρεύονταν διογκούμενα. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν περίτρανα τον κανόνα.

Το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά και η ευθύνη της απάντησης ανήκει πλέον στους πολίτες, είναι:
⬛ Τι Τοπική Αυτοδιοίκηση θέλουμε, σε μια Ελλάδα που πρέπει να αλλάξει και να υπερβεί την κρίση στην οποία συνεχίζει να βρίσκεται;
⬛ Θέλουμε μια Τ.Α. ανεξάρτητη , μακριά από κομματικές παθογένειες κι εξαρτήσεις;
⬛ Μια Τοπική Αυτοδιοίκηση όπου δε θα κυριαρχούν κομματικοί κολαούζοι αλλά ούτε και «ιδιοκτήτες πελατειακών στρατών και ψήφων » οι οποίοι μεταγραφόμενοι κατά περίπτωση, δεν έχουν τίποτε άλλο στο μυαλό τους από το γνωστό πελατειακό-διανεμητικό χαρακτήρα της εξουσίας και φυσικά την ανταποδοτικότητα προς τους κομματικούς και λοιπούς σπόνσορες τους;
⬛ Η μήπως μια Τ.Α. μετριοκρατίας και ανεπάρκειας που στο τέλος κάθε θητείας εξαγγέλλει έργα για την επόμενη;

Τα πάντα είναι θέμα οράματος, στρατηγικού σχεδιασμού και προτεραιοτήτων, δηλαδή Διαχείρισης.

Οι καιροί μπορεί να είναι χαλεποί αλλά επιτέλους ας γίνει η Τοπική Αυτοδιοίκηση όσο το δυνατόν οικονομικά αυτόνομη που θα σέβεται και το τελευταίο ευρώ που δαπανάται και φυσικά θα λογοδοτεί στον πολίτη γι αυτό.

Μια Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα λειτουργεί με λογική επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης για την τοπική κοινωνία.

Μια Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα δημιουργεί θέσεις εργασίας και θα συμβάλει στην πάταξη της ανεργίας.

Μια Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα παρακολουθεί και θα υλοποιεί ευρωπαϊκά προγράμματα για τη βελτίωση της καθημερινότητας και των υποδομών.

Μια δημοτική αρχή μπορεί με χρηστή, εξορθολογισμένη, αποτελεσματική διαχείριση και διοίκηση και οπωσδήποτε με ιεράρχηση προτεραιοτήτων, να αξιοποιήσει τους διαθέσιμους πόρους με τον πλέον βέλτιστο τρόπο.

Αδυνατούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όσο διατηρούνται οι πρακτικές και η νοοτροπία που την «έριξαν» στο τέλμα στο οποίο βρίσκεται.

Ο λόγος από εδώ και πέρα στις τοπικές κοινωνίες.

Έφτασε η ώρα για μια Ακηδεμόνευτη Τοπική Αυτοδιοίκηση. Υπάρχει διάθεση;

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *