Η παρούσα κρίση ανέδειξε δυναμικές, αλλά παραμελημένες, δομές του Κράτους, αλλά ταυτόχρονα φώτισε και διαχρονικές παθογένειες του μεταπολιτευτικού Κράτους.
Πολλά πρέπει να γίνουν και η παρούσα κρίση αποτελεί την καλύτερη αφορμή για ριζικές αλλαγές ειδικά όταν υπάρχει κλίμα δυσπιστίας για το πολιτικό σύστημα, αν και σε συνθήκες όπως οι τωρινές καταγράφεται αποδοχή κινήσεων και παρεμβάσεων πολιτικών ηγεσιών.
Αυτό το κλίμα σε συνδυασμό με την προϋπάρχουσα βαθιά κρίση εμπιστοσύνης στους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς, δημιουργεί το περιβάλλον για επαναπροσδιορισμό στόχων και προτεραιοτήτων.
Οι βασικοί παίκτες του πολιτικού συστήματος οφείλουν μαζί με τα σχέδιά τους για την Ελλάδα της επόμενης περιόδου, να διαμορφώσουν συνθήκες για την αναζωογόνηση της πολιτικής. Αυτό μπορεί να συμβεί και στην Ήπειρο, όπου και εδώ η πολιτική με την ευρεία έννοιά της είναι σε τέλμα και σε ένα βαθμό σημαντικό το περιφερειακό πολιτικό σύστημα παρουσιάζει προβληματική εικόνα.
Αυτή η αλλαγή όμως δεν θα γίνει με αφορισμούς, γενικόλογες αναφορές και με αόριστες υποσχέσεις περί του νέου που θα έλθει, αλλά με πράξεις ουσιαστικές που θα εμβαθύνουν την ίδια τη Δημοκρατία.
Παράλληλα, οφείλουν οι κυρίαρχες δυνάμεις να καταθέσουν αξιόπιστη πρόταση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Αυτό δύναται να γίνει και στην περιοχή μας. Ακουσα π.χ. τον Παύλο Γερουλάνο προ ημερών στην Άρτα και στην Πρέβεζα και συγκράτησα το εξής: «Χρειαζόμαστε μια νέα πολιτική γενιά η οποία να αντιλαμβάνεται ότι την εξουσία θα τη διεκδικήσει για να τη μοιράσει και όχι για να την οικειοποιηθεί. Χρειαζόμαστε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, στο πλαίσιο μιας πατριωτικής οικονομίας».
Ανεξάρτητα που ανήκει κανείς πολιτικά και το κόμμα που στηρίζει, ο υποψήφιος για την αρχηγία του Κινήματος Αλλαγής είπε σε λίγες γραμμές πολλές αλήθειες.
Μιλάμε συνέχεια για ανάσχεση του brain drain, αλλά η επιστροφή των νέων από το εξωτερικό και η καλυτέρευση των συνθηκών για όσους παραμένουν στην Ελλάδα…Μήπως είναι η ώρα όμως να δούμε και σχέδια για επιστροφή νέων και στην ελληνική περιφέρεια και όχι μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα;
Στο πλαίσιο αυτό, δεν είναι λίγοι και στην περιοχή μας που ζητούν να ανοίξει θεσμικά μια μεγάλη συζήτηση και να υπάρξει κατάθεση προτάσεων, ώστε μέσα από συγκλίσεις, συνεννοήσεις να βρεθεί κοινός τόπος σε βασικά σημεία για τη συνδιαμόρφωση ενός εθνικού, όχι κομματικού, σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει και για την Ήπειρο και να μην έχουμε μόνο αφορισμούς και άγονη κριτική, αλλά κατάθεση ουσιαστικών και ρεαλιστικών προτάσεων.
Η επόμενη περίοδος, όσο μαύρη και να φαίνεται λόγω της έξαρσης της πανδημίας και της τρομακτικής ανόδου των κρουσμάτων και της ραγδαίας αύξησης των θανάτων, μπορεί να διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό τοπίο.
Το ευρωπαϊκό πακέτο που θα έρθει και στη χώρα μας είναι ένα σημαντικό όπλο για την επόμενη περίοδο. Ειδικά για μια χώρα που δοκιμάστηκε σκληρά τα μνημονιακά χρόνια και συντελέστηκε μια πολύ οδυνηρή εσωτερική αναδιάταξη σε πολλά επίπεδα.
Το πακέτο -μια «χρυσή αγελάδα» των ημερών- είναι μια ευκαιρία να αναγεννηθεί παραγωγικά η χώρα όπως πρέπει, αρκεί αυτό να γίνει με πρόγραμμα, όραμα και θέσεις και αρχές που θα παραπέμπουν σε μια καλύτερη Ελλάδα και όχι να ξαναδούμε όπως στο παρελθόν να «πλιατσικολογούν» διάφορα συστήματα του εγχώριου παρασιτικού «κοτσαμπασιστικού συστήματος» που από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους «ζει και βασιλεύει» ανεξαρτήτως ποιος κυβερνά τον τόπο.
Το πακέτο μπορεί να αποτελέσει την καλύτερη αφορμή η χώρα να ανασυγκροτηθεί σε σωστή βάση και να γίνουν καίριες τομές που θα της δώσουν τη δυνατότητα να ανασάνει οικονομικά ώστε και κοινωνικές ανισότητες να μειωθούν και να δημιουργηθεί εγχώριος πλούτος.
Παράλληλα, όμως είναι μια καλή ευκαιρία να δημιουργηθούν προϋποθέσεις να επιστρέψουν στη χώρα δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά που εγκατέλειψαν την Ελλάδα και βέβαια να μην έχουμε ξανά τέτοια αιμορραγία ανθρώπινου δυναμικού.
Είναι νέοι άνθρωποι με πολύ καλή κατάρτιση και δεξιότητες που αναζήτησαν καλύτερη ζωή στο εξωτερικό, δηλ. εργασία και καλές αμοιβές, παράλληλα με υψηλότερη ποιότητα ζωής και αξιοκρατία, καθώς οι εγχώριοι κοτσαμπάσηδες πάσης φύσεως επιλέγουν με βάση την κομματική ταυτότητα και άρα δεν υπήρχε διέξοδος ανέλιξης.
Όλοι μιλάνε για την ανάγκη επιστροφής αυτών των ανθρώπων στην Ελλάδα, καθώς αποτελούν το δυνατό μας χαρτί για την οριστική έξοδο από την κρίση και την ουσιαστική ανασυγκρότηση της χώρας.
Μιλάμε συνέχεια για ανάσχεση του brain drain, αλλά η επιστροφή των νέων από το εξωτερικό και η καλυτέρευση των συνθηκών για όσους παραμένουν στην Ελλάδα περνάει μέσα από την ουσιαστική αύξηση των μισθών τους, ανάλογα τα προσόντα τους και τις ιδιαίτερες δεξιότητές τους.
Μήπως είναι η ώρα όμως να δούμε και σχέδια για επιστροφή νέων και στην ελληνική περιφέρεια και όχι μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα; Αυτονόητες λύσεις που όμως το ευρωπαϊκό πακέτο μπορεί να δώσει. Φθάνει μόνο να μην ανακατευτούν πάλι οι εκπρόσωποι του παρασιτικού κοτσαμπασιστικού συστήματος.