Θέλουμε μια χώρα στηριγμένη μόνο στον τριτογενή τομέα; Είναι δυνατόν η χώρα μας με τις αστείρευτες δυνατότητες να συνεχίζει με ανάπτυξη βασισμένη στην εστίαση, στα καφέ και στα delivery; Θέλουμε μια χώρα που δεν δίνει ευκαιρίες στα παιδιά της αλλά τα τιμωρεί;
Αυτό δεν είναι σημάδι αναπτυγμένης χώρας και η νέα προοδευτικότητα πρέπει να έχει στο επίκεντρό της μια νέα μορφή ανάπτυξης. Ο νέος πατριωτισμός που πρέπει να ξεφύγει από άγονες, αντιπαραγωγικές και καταθλιπτικές συζητήσεις του έρχονται από το παρελθόν, πρέπει να έχει στο επίκεντρό του μια νέα Ελλάδα. Μια χώρα που θα έχει ως βασικό στόχο να επιστρέψουν οι δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες που μετανάστευσαν στο εξωτερικό.
Να υπάρχει άμεσα μια εθνική στρατηγική για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης που θα ανατρέψει το συσχετισμό 30 % στη παραγωγή και 70% στις υπηρεσίες. Η Ελλάδα πρέπει να παράγει και να συζητά για νέα μοντέλα ανάπτυξης με το βλέμμα στην 4η βιομηχανική επανάσταση που μας φαντάζει κάτι πολύ μακρινό.
Η χώρα πρέπει να απεγκλωβιστεί από την καταστροφική δημόσια συζήτηση που διεξάγεται με μεγάλη ευθύνη των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων και βέβαια του πολιτικού προσωπικού, για θέματα που δεν αφορούν το σύνολο της κοινωνίας.
Η Ελλάδα πρέπει να κάνει άλματα και, αντί να αναλώνεται σε ανούσιους παλαιοκομματικούς καβγάδες ή να αντιπαρατίθεται για Συνταγματικά θέματα που δεν θα έπρεπε καν να θίγονται, οφείλει να συζητά εθνικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς, πολιτιστικούς στόχους για τις επόμενες δεκαετίες.
Η Ελληνική οικονομία και κοινωνία είναι σε σημαντική υστέρηση σε σχέση με άλλες χώρες λόγω του παρασιτικού μοντέλου ανάπτυξης που στήριζαν και στηρίζουν παρασιτικά πολιτικά συστήματα με τη στήριξη φαύλων δυνάμεων από διάφορα πεδία.
Πρέπει να τεθούν νέοι ουσιαστικοί και ρεαλιστικοί εθνικοί και κοινωνικοί στόχοι, αντί να συζητάμε για θέματα που υποτίθεται τα είχαμε λύσει εδώ και χρόνια, για την πραγματική οικονομία και την παραγωγή, για την διανομή, την εκπαίδευση, την ενημέρωση, τις νέες τεχνολογίες, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, την ίδια την κοινωνία.
Ευκαιρίες υπάρχουν πάρα πολλές
και στην περιοχή μας, αρκεί να δούμε
πραγματικά μακροπρόθεσμα και με βάση την ευρύτερη συζήτηση που
γίνεται στο διεθνές περιβάλλον.
Αναφερόμαστε στην παιδεία, στην εκπαίδευση και πρέπει να δούμε πως θα κάνουμε πιο ανταγωνιστικές τις σχολές του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να μπει στο περιθώριο ή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το φαύλο παρασιτικό πολιτικό σύστημα που έχει τα πλοκάμια του σε όλο το φάσμα της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.
Η χώρα πρέπει, και το οφείλει στα παιδιά της εάν θέλουμε να δούμε και το βαθύτερο νόημα της συζήτησης που άνοιξε για την Παιδεία και την οποία προβάλλει και η Δημοκρατική Φωνή σήμερα, να σχεδιάσει την επόμενη μέρα με βάση τα νέα δεδομένα της εποχής, αλλά με γνώμονα τις ίσες ευκαιρίες, την ισότητα και ισονομία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Ευκαιρίες υπάρχουν πάρα πολλές και στην περιοχή μας, αρκεί να δούμε πραγματικά μακροπρόθεσμα και με βάση την ευρύτερη συζήτηση που γίνεται στο διεθνές περιβάλλον. Αναφερόμαστε στην παιδεία, στην εκπαίδευση και πρέπει να δούμε πως θα κάνουμε πιο ανταγωνιστικές τις σχολές του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, πως θα δώσουμε μεγαλύτερη ώθηση στα τμήματα που βρίσκονται στους άλλους νομούς της Ηπείρου, όπως στην Αρτα κυρίως, στην Πρέβεζα και στην Θεσπρωτία.
Να ανοίξει μια ουσιαστική συζήτηση για το αύριο της εκπαίδευσης και σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, να δούμε και τι γίνεται με την περίφημη και πολυσυζητημένη διασύνδεση σπουδών και αγοράς. Εάν τα τμήματα μπορούν να γίνουν πιο ανταγωνιστικά και κατά πόσο έχουν την ευελιξία να αναπτυχθούν με στόχο και τοπικά και περιφερειακά να αλλάξει αυτό το παρασιτικό μοντέλο που καθήλωσε την Ελλάδα και κατ’ επέκταση και τις περιφέρειες και τους νομούς της σε επίπεδο ανάπτυξης.
Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι η συζήτηση για τα βιομηχανικά πάρκα στην Ήπειρο, οι βιομηχανικές ζώνες, το τεχνολογικό πάρκο στα Ιωάννινα και πως μπορούν να συνδεθούν με την εκπαιδευτική κοινότητα για συνέργειες, όχι επιβολή της αγοράς στην εκπαίδευση, αλλά μια όσο το δυνατόν έντιμη και ουσιαστική συνεργασία. Π.χ. η έλευση εταιρειών υψηλής τεχνολογίας στα Ιωάννινα από την Γερμανία δίνει ένα θετικό σήμα για το μέλλον, αρκεί να υπάρξει και η κατάλληλη συνέχεια. Αυτό όμως απαιτεί πέρα από τον κεντρικό σχεδιασμό και προτάσεις σε περιφερειακό επίπεδο, ειδικά όταν υπάρχουν προοπτικές για να πρωτοπορήσει η Ήπειρος σε συγκεκριμένους τομείς. Και τότε δεν θα συζητάμε πως χάθηκε το στοίχημα για την Παιδεία, αλλά πως κερδίσαμε και τι όφελος θα έχουμε, πρώτα ως κοινωνία και μετά ως οικονομία.