Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για τις εκλογές της 21ης Μαΐου και σε λίγα εικοσιτετράωρα θα έχουμε σαφή εικόνα τι θα γίνει την επομένη μέρα με βάση την αριθμητική της κάλπης. Τα δεδομένα εκεί θα είναι σαφή και δεν θα επιδέχονται αμφισβητήσεων, ανεξάρτητα από τις ερμηνείες που θα δοθούν. Και είναι σίγουρο, όπως φαίνεται, πως θα πάμε σε μια ενδιαφέρουσα περίοδο.
Τι θα γίνει μετά τις εκλογές; Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που θα ανοίξει το βράδυ της 21ης Μαΐου. Πριν από τις κάλπες όμως τι έγινε; Συζητήσαμε αυτά που έπρεπε, πολιτικοί και δημοσιογράφοι; Εστιάσαμε εκεί που πονάει η ελληνική κοινωνία; Εξετάσαμε λύσεις για το αύριο της χώρας, για τις ανάγκες των πολιτών ή οχυρωθήκαμε πίσω από ωραίες εκθέσεις ιδεών;
Σε ένα πολύ γνωστό δοκίμιό του, ο Isaiah Berlin, ένας φιλελεύθερος σκεπτικιστής, αξιοποίησε μια φράση του Αρχαίου Έλληνα ποιητή, του Αρχίλοχου για να εστιάσει σε δυο σχολές σκέψεις που ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες: η μια αφορούσε τους σκαντζόχοιρους και η άλλη τις αλεπούδες. «Η αλεπού γνωρίζει πολλά πράγματα, αλλά ο σκαντζόχοιρος γνωρίζει ένα μεγάλο πράγμα» ήταν η φράση του Αρχίλοχου.
Με αφορμή αυτή την φράση, δείτε τους πολιτικούς ως αλεπούδες που επιδιώκουν πολλούς επιμέρους στόχους. Πολλές φορές αυτοί οι στόχοι δεν συνδέονται, ούτε σχετίζονται μεταξύ τους και κάποιες φορές είναι ακόμα και αντιφατικοί. Από την άλλη πλευρά κοιτάξτε τους σκαντζόχοιρους που κάθε κίνησή τους ή δράση τους έχει στον πυρήνα της ένα μοναδικό στόχο που συνδέεται πάντα με την επίτευξη ενός κεντρικού οράματος ή στόχου.
Τι είδαμε κατά την τρέχουσα προεκλογική περίοδο; Πολλές αλεπούδες, δηλ. πολιτικούς με τακτικούς ελιγμούς, αλλά οι σκαντζόχοιροι που είχαν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική, ήταν στην γωνιά τους.
Και αυτό είναι πρόβλημα για το πολιτικό μας σύστημα, καθώς οι πολιτικοί μας αρέσκονται στις λεπτομέρειες σε πολλά που κάνουν, προτιμούν τους τακτικούς ελιγμούς με ότι αυτό σημαίνει για το οραματικό στοιχείο που απουσιάζει και το οποίο συνδέεται με την στρατηγική του σκαντζόχοιρου.
Και αυτό, δυστυχώς φάνηκε και στην προεκλογική περίοδο που ολοκληρώνεται με συζητήσεις που είναι σε μεγάλη απόσταση από τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών που τους καλούν να ψηφίσουν.
Η προσεχής Κυριακή είναι μια μέρα που κλείνει ένας κύκλος, όπως και στη ζωή μας σε πολλές δραστηριότητες, για την πολιτική και ανοίγει ένας καινούργιος με νέες διαδρομές, ίσως πιο ενδιαφέρουσες. Το θέμα είναι πάντα να πιάνουμε, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες το σφυγμό της κοινωνίας και να κάνουμε τις κατάλληλες κινήσεις.
ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΚΑΙ Ο ΤΑΥΡΟΣ
Περιληπτική απόδοση του μύθου
«Κάποτε ένα λιοντάρι ήθελε να φάει έναν άγριο ταύρο. Δεν τολμούσε όμως να πέσει πάνω του κι να χώσει τα νύχια του πάνω του όπως έκανε με τα άλλα ζώα. Έτσι προσπαθούσε να βρει άλλους τρόπους να τον προσεγγίσει. Σκέφτηκε λοιπόν να αναπτύξει φιλίες μαζί του. Αυτό και έκανε, άρχισε να του μιλάει ευγενικά όταν βρισκόντουσαν για να πιούν νερό και τον άφηνε να πιει πρώτος. Αφού ο καιρός πέρασε, το λιοντάρι κέρδισε την εμπιστοσύνη του ταύρου. Μια μέρα του είπε ότι σκότωσε ένα πολύ νόστιμο αρνί και τον προσκάλεσε να το φάνε μαζί. Ο ταύρος δέχτηκε την πρόταση του. Έτσι λοιπόν, ξεκίνησε ο ταύρος να πάει στην σπηλιά του λιονταριού, όταν όμως έφτασαν εκεί ο ταύρος ξεκίνησε να φεύγε. Το λιοντάρι τότε ρώτησε γιατί φεύγει και του είπε ο ταύρος πως αντί για αρνί βλέπει καζάνια και σούβλες». (Τσουκαλάς,2004)
*Χρήσιμος μύθος για την πολιτική και την καθημερινότητα όλων μας.