Η κατάσταση στον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι απλώς προβληματική – είναι τραγική. Χιλιάδες αγρότες και κτηνοτρόφοι σε όλη τη χώρα, και ιδιαίτερα στην Ήπειρο, βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα γραφειοκρατικό χάος, κυβερνητική ανευθυνότητα και πολιτική υποκρισία.
Οι καθυστερήσεις στις πληρωμές των ενισχύσεων, η αδιαφάνεια στις διαδικασίες και οι πειραματισμοί με το μέλλον του Οργανισμού φανερώνουν όχι απλώς διοικητική ανεπάρκεια, αλλά πολιτική επιλογή απαξίωσης του πρωτογενούς τομέα.
Το αφήγημα περί «ψηφιακού μετασχηματισμού» και «νοικοκυρέματος του ΟΠΕΚΕΠΕ» που διακινεί η κυβέρνηση καταρρέει παταγωδώς μπροστά στην καθημερινότητα του αγρότη που δεν έχει να ταΐσει τα ζώα του, ούτε να πληρώσει το ρεύμα του. Από τον Μάρτιο έως και σήμερα, οι αγροτικές επιδοτήσεις βρίσκονται στον αέρα, και η περίφημη νέα πλατφόρμα ΟΣΔΕ μοιάζει περισσότερο με εργαλείο πρόκλησης χάους, παρά με σύγχρονο μηχανισμό υποστήριξης.
Πίσω όμως από την τεχνική κατάρρευση κρύβεται ένα ξεκάθαρο πολιτικό σχέδιο: ο συγκεντρωτικός έλεγχος των πληρωμών, η σταδιακή παράδοση κρίσιμων λειτουργιών σε ιδιωτικά συμφέροντα και η περιθωριοποίηση του μικρού και μεσαίου παραγωγού, που δεν έχει πρόσβαση ούτε σε «γνωριμίες», ούτε σε νομικά επιτελεία για να ξεμπλέξει από το χάος.
Το σκηνικό θυμίζει εγκατάλειψη. Η Ήπειρος, μια από τις πιο φτωχές και ορεινές περιοχές της Ελλάδας, βιώνει την απόλυτη ορφάνια. Οι κτηνοτρόφοι στα Τζουμέρκα, οι παραγωγοί στον κάμπο της Άρτας, οι μικροκαλλιεργητές στη Θεσπρωτία, όλοι περιμένουν επί μήνες τα χρήματα που έχουν δουλέψει με κόπο. Και η απάντηση από την κυβέρνηση είναι σιωπή. Ή ακόμη χειρότερα: επικοινωνιακές φιέστες και δηλώσεις περί “τεχνολογικών καινοτομιών”.
Η αλήθεια είναι μία: ο αγροτικός κόσμος βρίσκεται στο στόχαστρο. Η αποδιάρθρωση του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι καθυστερήσεις, οι περικοπές και η αδιαφάνεια, δεν είναι τυχαία φαινόμενα. Είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που θεωρεί τον πρωτογενή τομέα «βαρίδι» και ποντάρει σε μια ανάπτυξη χωρίς τους ανθρώπους της υπαίθρου.
Όμως οι αγρότες δεν είναι περαστικοί. Είναι αυτοί που κρατούν ζωντανή την ελληνική ύπαιθρο. Και η οργή τους μεγαλώνει. Όσο κι αν επιχειρούν να τους αποκοιμίσουν με μεγάλα λόγια, οι μέρες της ανοχής τελειώνουν.
Οι παραγωγοί στην Άρτα και την Πρέβεζα βρίσκονται στα όρια της απόγνωσης. Ενώ τα έξοδα συσσωρεύονται και το κόστος παραγωγής καλπάζει, ο ΟΠΕΚΕΠΕ – ο Οργανισμός που υποτίθεται πως είναι το στήριγμα του αγροτικού κόσμου – βρίσκεται σε πλήρη παράλυση.
Καθυστερήσεις μηνών στις πληρωμές, προβλήματα στις δηλώσεις ΟΣΔΕ, έλλειψη απαντήσεων από τις υπηρεσίες και πλήρης αδιαφάνεια. Οι ελιές στην Πρέβεζα περιμένουν καλλιεργητική φροντίδα που δεν μπορεί να πληρωθεί. Οι ακτινιδιοπαραγωγοί στην Άρτα βλέπουν τον κόπο τους να εξανεμίζεται, την ώρα που τα χρήματα από τις επιδοτήσεις χάνονται σε “μεταβατικά στάδια ψηφιοποίησης” και “τεχνικά ζητήματα”.
Η κυβέρνηση, ανίκανη να διαχειριστεί ακόμα και τα αυτονόητα, οδηγεί τον ΟΠΕΚΕΠΕ σε κατάρρευση. Και δεν πρόκειται για απλό ατύχημα ή τεχνικό λάθος. Πρόκειται για συνειδητή αποδιοργάνωση, για να προχωρήσει χωρίς αντιδράσεις ο σχεδιασμός της παράδοσης βασικών λειτουργιών του Οργανισμού σε ιδιωτικά συμφέροντα. Ήδη έχει ξεκινήσει η φημολογούμενη «ιδιωτικοποίηση των δεδομένων», με το νέο πληροφοριακό σύστημα να παραμένει ανεξέλεγκτο, χωρίς διασφάλιση ποιότητας και πρόσβασης στους παραγωγούς.
Το χειρότερο; Καμία λογοδοσία. Ούτε ένα επίσημο χρονοδιάγραμμα για τις εκκρεμείς πληρωμές. Ούτε μια ξεκάθαρη απάντηση για το τι πραγματικά συμβαίνει στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι αρμόδιοι υπουργοί περιοδεύουν σε εκδηλώσεις και πανηγύρια, την ώρα που η καρδιά της αγροτικής παραγωγής χτυπά σε συνθήκες ασφυξίας.
Η Ήπειρος εγκαταλείπεται. Η οργή φουντώνει.
Οι παραγωγοί της Άρτας και της Πρέβεζας δεν ζητούν ελεημοσύνη. Ζητούν να πληρωθούν αυτά που δικαιούνται. Να υπάρξει ένα ελάχιστο πλαίσιο σταθερότητας και αξιοπιστίας. Να μην αναγκάζονται κάθε χρόνο να παρακαλούν για τα αυτονόητα.
Οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, οι ενώσεις παραγωγών και οι τοπικοί φορείς οφείλουν να πάρουν θέση. Ο σιωπηλός αφανισμός του αγρότη δεν πρέπει να περάσει χωρίς αντίσταση. Αν δεν υπάρξει συλλογική αντίδραση, αν δεν υπάρξει πίεση σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο, τότε ο αφανισμός του πρωτογενούς τομέα θα είναι μόνο η αρχή.
Το ερώτημα είναι απλό: Θα συνεχίσουμε να δεχόμαστε μια κυβέρνηση που διαλύει τον ΟΠΕΚΕΠΕ και αδιαφορεί για την αγροτική Ελλάδα; Ή θα μιλήσουμε, θα διεκδικήσουμε, θα αντισταθούμε;
Η απάντηση ανήκει σε όλους μας