Η πανδημία του κορονοϊού επέφερε τη βαθύτερη ύφεση που αντιμετώπισαν ποτέ οι αναπτυγμένες οι οικονομίες σε καιρό ειρήνης. Η Oxfam, σε πρόσφατη μελέτη της (The Inequality Virus-Bringing together a world torn apart by coronavirus through a fair, just and sustainable economy 2021) , κάνει λόγο για τον “ιό των ανισοτήτων” που εξελίσσεται ραγδαία παγκοσμίως.
Πως αντιμετωπίζει, λοιπόν, ο υπόλοιπος κόσμος και οι εμπνευσμένες πολιτικές ηγεσίες αυτή τη νέα πραγματικότητα που προκύπτει στην μετα covid -εποχή;
Aπό τις ΗΠΑ μέχρι την Ευρώπη, ξανασυναντά τις αρχές της Σοσιαλδημοκρατίας των ισχυρών προστατευτικών θεσμών. Με στήριξη του κοινωνικού κράτους, των δημόσιων επενδύσεων, της καινοτομίας και των κοινωνικών υποδομών, με στόχο και έμφαση στην πλήρη και αξιοπρεπή εργασία, με πολιτικές αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, ίσες ευκαιρίες και σεβασμό στα δικαιώματα όλων.
Στην Ελλάδα, όμως, συμβαίνει το αντίθετο.
Ο νόμος πια Μητσοτάκη-Χατζηδάκη για τα εργασιακά εισάγει μια πραγματικά «μεταρρυθμιστική επιτελική» καινοτομία, o εργαζόμενος μένει απροστάτευτος με την υπογραφή της κυβέρνησης της ΝΔ και χαίρεται τα …ρεπό του, αφού η πληρωμή θα γίνεται με «αέρα.. αεργίας» σύμφωνα με τον νόμο. Είναι γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση υποτάσσει τον εργαζόμενο στην ασυδοσία της εργοδοσίας. Εξαπολύει ωμή κι απροκάλυπτη επίθεση στο επίπεδο των εργασιακών δικαιωμάτων, αφού σε συνθήκες εργασιακής αβεβαιότητας και εισοδηματικής ανασφάλειας επιλέγει να φέρει έναν νόμο που ελαστικοποιεί την εργασία, απελευθερώνει τις απολύσεις, και στιγματίζει τη συλλογική διεκδίκηση.
Να υπογραμμίσουμε σε αυτό το σημείο ότι ιστορικά και πολιτικά το μοναδικό κόμμα που εφάρμοσε φιλεργατική πολιτική, ήταν το ΠΑΣΟΚ και αυτό το παραδέχτηκαν και μέσα στη βουλή οι εισηγητές του ν/σ.
Ειδικά, όσον αφορά τη γενιά μας, που χτυπήθηκε και χτυπιέται σκληρά την τελευταία 10ετία από μια μακροχρόνια κρίση, η πικρή αλήθεια είναι ότι την εξωθούν, είτε να μεταναστεύσει, είτε να γίνει μια γενιά χαμηλόμισθων, που θα δουλεύει εξαντλητικά σε περιόδους υψηλής παραγωγής ή την τουριστική σεζόν, χωρίς τις ανάλογες συνθήκες και απολαβές. Αβεβαιότητα, αγωνία και ανασφάλεια για το αύριο, αναστολές συμβάσεων, μερική απασχόληση και μισθοί που θυμίζουν επίδομα συνθέτουν, δυστυχώς, τη νέα εργασιακή πραγματικότητα που θα βιώσουν κυρίως οι νέοι εργαζόμενοι.
Η πανδημία αφήνει πίσω της ένα εντελώς διαφορετικό εργασιακό περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούν οι απολύσεις, οι μειωμένοι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις λάστιχο (ημιαπασχόληση, εκ περιτροπής εργασία), με τους εργαζόμενους να παλεύουν για την επιβίωση μέσα στην νέα «κανονικότητα» που έχει διαμορφωθεί.
Είναι ώρα ευθύνης και περισυλλογής, αφουγκραζόμενοι και το δίλημμα, ποιο άραγε μέλλον θέλουμε να διαμορφώσουμε στη χώρα. Ενόψει αξιοποίησης του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ χρειάζεται αλλαγή πολιτικής και τρόπου διαχείρισης όσο είναι ακόμα εφικτό.
Η εναλλακτική στις συντηρητικές πολιτικές και επιλογές δεν αποτελεί η κρατικίστικη αντίληψη και το δίκιο της μιας πλευράς. Γι’ αυτό οι Σοσιαλδημοκράτες στην Ευρώπη και το Κίνημα Αλλαγής στην Ελλάδα πρωταγωνιστούμε για την αλλαγή των εφαρμοζόμενων πολιτικών και του παραγωγικού μοντέλου. Με την πρόταση μας για το «πράσινο κοινωνικό συμβόλαιο» επιδιώκουμε την ανθρωποκεντρική πρόοδο μέσα από πράσινη και βιώσιμη ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή. Η εργασιακή και ευρύτερα η κοινωνική ειρήνη, η πλήρης απασχόληση με ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, οι αξιοπρεπείς και δίκαιες αμοιβές αποτελούν προϋπόθεση για την επιτυχία των παραγωγικών και επιχειρηματικών σχεδίων γενικότερα αλλά και την επίτευξη της ανάπτυξης και της προόδου πάντα με κοινωνική και διαγενεακή δικαιοσύνη.