Μπορεί στην περιφέρεια, λίγο η αγροτική –οικιακή-οικονομία και η συνδρομή από το χωριό, λίγο το πιο χαμηλό κόστος ζωής σε σχέση με τις μεγάλες πόλεις, να μειώνουν τις επιπτώσεις για το κύμα των ανατιμήσεων, αυτά όμως δεν αρκούν. Η ακρίβεια είναι παρούσα και στην Ήπειρο σε μια σειρά βασικών προϊόντων, αγαθών και υπηρεσιών με αποτέλεσμα η πίεση να είναι μεγάλη, ειδικά στα πιο χαμηλά και μεσαία κοινωνικά και οικονομικά στρώματα. Το βλέπουν όλοι στη καθημερινότητά τους, ενώ στην κυβέρνηση έχει σημάνει συναγερμός για το κύμα ανατιμήσεων σε προϊόντα ευρείας λαϊκής κατανάλωσης το οποίο βρίσκεται προ των πυλών.
Μάλιστα από την κυβέρνηση προεξοφλούν ως αναπόφευκτο το κύμα ακρίβειας στην αγορά και αναγνωρίζουν ανοιχτά το πρόβλημα και τις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχει στο εισόδημα των λαϊκών νοικοκυριών, χαρακτηρίζοντας δικαιολογημένες τις ανησυχίες τους. Ταυτόχρονα αυτή η ανησυχία είναι εμφανής και στα τοπικά και περιφερειακά στελέχη της ΝΔ που έρχονται αντιμέτωπα με την ανησυχία και τον προβληματισμό των πολιτών.
Στο πλαίσιο αυτό δε, μέχρι στιγμής τα κυβερνητικά στελέχη δείχνουν προς την κατεύθυνση αναζήτησης αντισταθμιστικών μέτρων που επεξεργάζεται το οικονομικό επιτελείο με στόχο απλώς να μετριάσει τις επιπτώσεις στην τσέπη του καταναλωτή και αυτή τη δέσμη μέτρων αναμένεται να ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης από το βήμα της ΔΕΘ.
Αρκεί; Δύσκολο. Εξάλλου, ήδη έχουν αρχίσει να καταγράφονται σημαντικές ανατιμήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος καθώς ενεργοποιήθηκαν οι ρήτρες που προβλέπουν μετακύλιση στον καταναλωτή του κόστους από την αύξηση της τιμής χονδρικής, ενώ στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι τιμές σε πολλές κατηγορίες βασικών τροφίμων όπως σε κρέατα, ψάρια, έλαια, νωπά λαχανικά και φρούτα.
Το 1992, ένα από τα σλόγκαν της προεκλογικής εκστρατείας του Μπιλ Κλίντον, ήταν «η οικονομία, ηλίθιε» (the economy stupid). Αυτή η φράση ήταν έμπνευσης του Τζέιμς Καρβάιλ, που είχε το γενικό πρόσταγμα στην καμπάνια του Κλίντον για την προεδρία των ΗΠΑ.
Η ακρίβεια είναι παρούσα και στην Ήπειρο σε μια σειρά βασικών προϊόντων, αγαθών και υπηρεσιών με αποτέλεσμα η πίεση να είναι μεγάλη, ειδικά στα πιο χαμηλά και μεσαία κοινωνικά και οικονομικά στρώματα
Με αυτή την φράση, ο Κλίντον κέρδισε την πρώτη του εκλογή στον προεδρικό θώκο, καθώς τον στήριξαν πολλοί ψηφοφόροι που θεωρούσαν ότι ο Τζορτζ Μπους (ο πρεσβύτερος) είχε δώσει έμφαση στον πόλεμο του Κόλπου, παραμελώντας την οικονομία.
Η φράση χρησιμοποιείται πολλές φορές στην εγχώρια πολιτική σύγκρουση. Τα προβλήματα που υπάρχουν είναι πολλά, δεν έχουν χρώμα και αφορούν όλους τους πολίτες, είτε δεξιούς, είτε αριστερούς, είτε κεντρώους, κ.α.
Η οικονομία σε συνδυασμό με την περίφημη καθημερινότητα των πολιτών αποτελεί βαρόμετρο στην κρίση των πολιτών και είναι αμείλικτες για όλες τις κυβερνήσεις, είτε δεξιές, είτε κεντρώες, είτε αριστερές.
Ελάχιστοι προφανώς θα ενθυμούνται ότι τον Μάιο του 2020, εν μέσω του πρώτου κύματος της πανδημίας, ο τότε υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης είπε (τηλεοπτικό σταθμό Σκάι) ότι ο δημόσιος τομέας λόγω και της κρίσης, χρηματοδοτεί τον ιδιωτικό. Ο κατεξοχήν φιλελεύθερος υπουργός της κυβέρνησης της ΝΔ είπε μια μεγάλη αλήθεια που προστέθηκαν σε πολλά που συνέβησαν τόσο στο εγχώριο όσο και στο διεθνές σύστημα, όπως π.χ. στη Γερμανία με την κρατική ενίσχυση που δέχεται η αεροπορική εταιρεία Lufthansa, αλλά και προ ημερών πχ με την απόφαση του συντηρητικού Πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον στην Βρετανία να ενισχύσει το εθνικό σύστημα υγείας με ένα πρόγραμμα μαμούθ και του σοσιαλιστή Πρωθυπουργού Σάντσεθ στην Ισπανία να μειώσει τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος από 21% στο 10%.
Η παρούσα κρίση φέρνει στη συζήτηση τον μεγάλο οικονομολόγο Κέυνς που έχει προτείνει την αύξηση των κρατικών δαπανών σε περιόδους κρίσης. Ο Κέυνς που σήμερα «παίρνει την εκδίκησή του», το 1933, λίγα χρόνια μετά το κραχ του 1929, με ανοικτή επιστολή του στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ρούζβελτ, που δημοσιεύτηκε στους New York Times, επεσήμανε ότι έπρεπε να δώσει «εξαιρετικά μεγάλη έμφαση στην αύξηση της εθνικής αγοραστικής δύναμης που θα προκύπτει από κυβερνητικές δαπάνες χρηματοδοτούμενες από δάνεια».
Ανατρέχοντας στην οικονομική ιστορία θα δει κανείς το παράδειγμα του ημερομισθίου των 5 δολαρίων. Ο Χένρυ Φόρντ στην αυτοκινητοβιομηχανία (Ford Motor Company) του πλήρωνε τους εργάτες με ημερομίσθιο 5 δολαρίων όταν στην αγορά εργασίας κυμαινόταν μεταξύ 2 και 3 δολαρίων.
Χρήσιμα μαθήματα οικονομικής ιστορίας εν μέσω ακρίβειας που πρέπει να ενισχυθεί η κοινωνική αλληλεγγύη και να συμβάλλουν και οι δομές των Δήμων στην αναγκαία στήριξη πολλών συμπολιτών μας.