ΜΙΑ ΑΠΟ τίς σταθερές τῶν δημοσκοπήσεων…… ἀπό τήν δεκαετία τοῦ ’80 καί ἐντεῦθεν, εἶναι ἡ συσπείρωση τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης. Βρέξει-χιονίσει, εἴτε τό κόμμα βρίσκεται στήν ἀντιπολίτευση εἴτε εἶναι στήν κυβέρνηση, τό κόμμα γιά πολλά χρόνια καταγράφει στίς μετρήσεις συσπείρωση τῶν ὀπαδῶν του, τῆς τάξεως τοῦ ’70 ἕως ’80%, σέ σύγκριση μέ τήν προηγούμενη ἐκλογική του ἐπίδοση. Ἤτοι αὐτό σημαίνει, συντριπτική ἐπαναβεβαίωση τῆς ἐμπιστοσύνης τῶν πολιτῶν πρός τήν παράταξή τους. Τό φαινόμενο εἶχε τήν ἐξήγησή του. Οἱ πολῖτες πού ἀγαποῦν τίς συντηρητικές ἀξίες στηρίζουν τό κόμμα, πού εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν ἐκφραστής τῶν συντηρητικῶν ἀξιῶν, τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ἡ λέξη συντήρησις καί τό ρῆμα συντηρῶ ἔχουν θετική ἔννοια, στήν συνείδηση ἑκατομμυρίων πολιτῶν, πού συσπειρώνονται σέ αὐτή τήν παράταξη. Συντηρῶ, ἴσον διασώζω. Ξέρω ἀπό ποῦ ἔρχομαι. Ἕνας ἀκόμη λόγος στόν ὁποῖο ὀφειλόταν ἡ ὑψηλή συσπείρωσις, ἀνωτέρα τῆς κομμουνιστικῆς, τῆς ΝΔ, εἶναι ἡ ἀλληλεγγύη πού ἀναπτύχθηκε μεταξύ τῶν μελῶν τῆς παράταξης, στά πέτρινα χρόνια, ὅταν τό ΠΑΣΟΚ κατεδίωκε καθετί δεξιό, μέ φανατισμό. Μέ τήν ἑνότητα καί τήν συσπείρωση, παρέδωσαν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἑνωμένη τήν παράταξη στόν Κυριάκο Μητσοτάκη, ἀφοῦ πρῶτα τήν διέσωσαν ἀπό τήν διάλυση, κατά τήν διάρκεια τῶν μνημονίων.
Δυστυχῶς οἱ τελευταῖες μετρήσεις δείχνουν ὅτι τά ὑψηλά ποσοστά συσπείρωσης τῆς ΝΔ ἀποτελοῦν παρελθόν. Ἡ ΝΔ ἔχει σήμερα συσπείρωση, ὅση καί ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ὅταν ἦταν στήν κυβέρνηση. Σύμφωνα μέ τήν ἑταιρεία pulse, ἡ συσπείρωσή της κινεῖται στό 68%. Σύμφωνα μέ τήν ἑταιρεία prorata, στό 67%. Σύμφωνα μέ τήν palmos analysis, στήν Βόρειο Ἑλλάδα, κινεῖται στό 61%. Ἡ ΝΔ ἐμφανίζεται λοιπόν σήμερα, λίγους μῆνες πρίν ἀπό τίς ἐκλογές, νά χάνει πρός… παντοῦ. Πρός τά δεξιά, πρός τά ἀριστερά, πρός τό κέντρο. Δέν χρειάζεται ἰδιαίτερη φιλοσοφία, γιά νά καταλάβει κανείς σέ τί ὀφείλεται ἡ ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου. Οἱ μεγάλες διαρροές. Οὔτε συνιστᾶ παρηγορία ἡ ὄντως μεγάλη διαφορά τῆς ΝΔ ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ, τήν στιγμή πού τά ποσοστά της ἕλκονται πρός τά κάτω, καί ὄχι πρός τά πάνω. Τό tutti frutti πληρώνεται. Δυστυχῶς στήν πολιτική δέν μπορεῖς νά τούς ἔχεις ὅλους ἱκανοποιημένους, καί πρέπει σέ κάθε περίπτωση νά διατηρεῖς ἀτόφιο τόν ἐκλογικό σου κορμό, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖται ἀπό ἀνθρώπους πού εἶναι σταθεροί στίς ἐπιλογές τους, ἐδῶ καί δεκαετίες καί ὄχι περιστασιακοί ψηφοφόροι. Ἄν δέν τό κάνεις, τότε πάντα θά ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος, καί τῆς ἐπιλογῆς διαφορετικοῦ κόμματος ἀλλά καί τῆς ἀποχῆς, ἡ ὁποία ταιριάζει περισσότερο σέ ἕναν συντηρητικό πολίτη, καθώς δέν θεωρεῖ ὅτι προδίδει τό κόμμα του.
Δέν χτυποῦν καμπανάκια λοιπόν γιά τήν ἡγεσία τῆς ΝΔ, χτυποῦν καμπαναριά!
*Άρθρο του Διευθυντή της Εστίας, Μανώλη Κοττάκη στην ιστορική εφημερίδα.