Έχουν περάσει πάνω από δύο χρόνια από την έναρξη της θητείας Γεωργάκου στον Δήμο Πρέβεζας και αυτό το διάστημα νομίζουμε πως είναι αρκετό ώστε να αναστοχαστούμε και να βγάλουμε συμπεράσματα με σχετική ασφάλεια, τόσο για την κυβερνώσα Δημοτική παράταξη όσο και για την αντιπολίτευση.
Η Δημοτική παράταξη “Δήμος της Καρδιάς μας” από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την ευθύνη του Δήμου δεν έκρυψε ούτε μια στιγμή ότι καθοδηγείται και ότι υλοποιεί πολιτικές που είναι ευθυγραμμισμένες με συγκεκριμένο πολιτικό φορέα και συγκεκριμένα με αυτόν της ΝΔ. Έτσι λοιπόν εξ αρχής και με τον πλέον φανερό τρόπο δήλωσε ότι σκοπός της είναι να υλοποιήσει σε επίπεδο δήμου Πρέβεζας την πολιτική του κεφαλαίου δηλαδή την πολιτική της ΝΔ.
Το πόσο φανερά είχε την πρόθεση να δράσει με αυτόν τον τρόπο η παρούσα δημοτική αρχή φάνηκε με πολλούς τρόπους. Κατ΄ αρχάς ακόμη και σήμερα δεν μπήκε στον κόπο να κοινοποιήσει κάποιο δικό της στρατηγικό σχεδιασμό για τον Δήμο, παραδεχόμενη έμμεσα πως δεν έχει τέτοιο σχεδιασμό και πως ακολουθεί τους σχεδιασμούς του αστικού κράτους και της ΕΕ.
Φάνηκε από την πολιτική που ακολούθησε στη διαχείριση των απορριμμάτων όπου προκειμένου να θησαυρίσουν κάποιοι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην μεταφορά και διαχείριση των στερεών αποβλήτων φόρτωσε στην πλάτη του Πρεβεζιάνου πολίτη ολόκληρη την ελάχιστη εγγυημένη κερδοφορία αυτών των επιχειρηματιών.
Φάνηκε από την πολιτική που ακολούθησε για την υποτιθέμενη ενεργειακή αναβάθμιση του οδοφωτισμού στον αστικό ιστό με μια κατάπτυστη σύμβαση την οποία η συντριπτική πλειοψηφία των Πρεβεζιάνων καταδικάζει γιατί ξέρει πως θα πληρώσει βαρύ οικονομικό τίμημα για δώδεκα χρόνια.
Φάνηκε από την πολιτική που ακολούθησε στο παραλιακό μέτωπο και την στάση που κράτησε για τα κάστρα-στρατόπεδα της πόλης τα οποία θα είχαν γίνει καταστήματα αν δεν παρενέβαινε ο λαϊκός παράγοντας.
Φάνηκε από το φιλέτο που δόθηκε προς αξιοποίηση στο Κανάλι και από την αλλαγή του γενικού πολεοδομικού σχεδίου στη περιοχή του Μονολιθίου μεσάνυχτα με την σύμφωνη γνώμη 4 ακόμη παρατάξεων και σχεδόν όλων των ανεξάρτητων συμβούλων, προκειμένου να εξυπηρετήσει επιχειρηματία στο χώρο του τουρισμού.
Φάνηκε με την πολιτική που ακολουθεί στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που δεν λέει όχι σε οποιαδήποτε “πράσινη” επένδυση, είτε μιλάμε για φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα, είτε μιλάμε για βιοαέρια και μικρά υδροηλεκτρικά εργοστάσια.
Η πολιτική Γεωργάκου στον Δήμο Πρέβεζας, δηλαδή η πολιτική της ΝΔ φάνηκε πως αντίθετα με τα συμφέροντα των επιχειρηματιών που τα βάζει σε πρώτη μοίρα, τις ανάγκες των πολιτών της Πρέβεζας τις βάζει σε τελευταία. Αυτή η αδιαφορία για τις λαϊκές ανάγκες γίνεται αντιληπτή με τον πιο ορατό τρόπο αν κάποιος παρατηρήσει σε τι κατάσταση βρίσκονται οι υποδομές που έχουν να κάνουν με την ποιότητα ζωής των πολιτών.
Είναι ορατή η αδιαφορία της Δημοτικής αρχής στα σχολεία που τα παιδιά στεγάζονται ως επί το πλείστον σε απαράδεκτες συνθήκες, είναι ορατή στις κλειδαμπαρωμένες παιδικές χαρές, στους ελάχιστους και άσχημα συντηρημένους χώρους αθλητισμού και πολιτισμού, είναι ορατή στο άθλιο οδικό δίκτυο εντός αστικού ιστού, στο δίκτυο ύδρευσης στην πόλη και τα χωριά που εκτός από απαρχαιωμένο είναι και στο μεγάλο μέρος του αχαρτογράφητο, είναι ορατή στους κατεστραμμένους και απροσπέλαστους αγροτικούς δρόμους, είναι ορατή η παντελής έλλειψη υποδομών για αντιπυρική και αντιπλημμυρική προστασία, είναι ορατή η εγκατάλειψη των κατοίκων στις Δημοτικές ενότητες Λούρου και Ζαλόγγου.
Αυτή πάνω κάτω είναι η εικόνα που συνθέτει την διακυβέρνηση Γεωργάκου τα τελευταία δυόμιση χρόνια. Πώς όμως στέκεται η αντιπολίτευση απέναντι σε αυτή την πολιτική;
Θα προσπεράσουμε τις μικροπρεπείς αντιπαραθέσεις και τους αγοραίους, κακής αισθητικής διαλόγους στους οποίους συχνά-πυκνά γινόμαστε μάρτυρες, θα προσπεράσουμε τις Ρωμαϊκής έμπνευσης “μονομαχίες” προς τέρψη του “φιλοθεάμονος” κοινού και θα πάμε απευθείας στην πολιτική ουσία, δηλαδή στο πώς στέκεται πολιτικά η συντριπτική πλειοψηφία των Δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης και οι ανεξάρτητοι δημοτικοί σύμβουλοι.
Αν κάποιος επιχειρούσε με επιγραμματικό τρόπο να κρίνει την πολιτική στάση που κρατάει το μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης όλο το προηγούμενο διάστημα είναι πως η κριτική, σφοδρή ενίοτε, είναι η αλήθεια, που ασκεί στην Δημοτική αρχή εστιάζεται στο ότι υλοποιεί με αναποτελεσματικό τρόπο την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου και ότι οι ίδιοι εάν ήταν στην θέση του Δημάρχου θα ήταν σαφώς πιο αποτελεσματικοί. Βέβαια άλλες παρατάξεις και ανεξάρτητοι σύμβουλοι το λένε απροκάλυπτα και άλλοι πιο συγκεκαλυμμένα, χωρίς όμως να μπορούν να κρύψουν την πολιτική τους σύμπλευση.
Κατηγορούν τον Δήμαρχο γιατί χρησιμοποιεί το ένα χρηματοδοτικό εργαλείο, ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιο άλλο που είναι πιο αποτελεσματικό. Του ασκούν κριτική για διάφορα ζητήματα όπως π.χ. για τους οδικούς άξονες και τον εμπορικό λιμένα, όχι από την πλευρά της ικανοποίησης βασικών λαϊκών αναγκών αλλά από την πλευρά πως δεν πετυχαίνει το στόχο που είναι η ικανοποιητική καπιταλιστική κερδοφορία. Ακόμη και βασικά λαϊκά αιτήματα όπως αυτό της ανέγερσης νέου νοσοκομείου στην Πρέβεζα το βάζουν ως μια παράμετρο της τουριστικής ανάπτυξης και υπό αυτή την έννοια δεν έχουν και κανένα πρόβλημα να είναι το νέο Νοσοκομείο μια επιχείρηση όπως είναι αυτό της Σαντορίνης.
Με λίγα λόγια η αντιπολίτευση που γίνεται από την πλειοψηφία των Δημοτικών παρατάξεων γίνεται από την σκοπιά του κεφαλαίου και όχι από την σκοπιά των εργατικών λαϊκών συμφερόντων.
Τον άλλο δρόμο, που βάζει ως επίκεντρο τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του, τον μοναχικό, εντός δημοτικού συμβουλίου αλλά μαζικό στο κίνημα δρόμο, ακολουθεί πιστά η Λαϊκή Συσπείρωση Πρέβεζας εδώ και δυόμιση χρόνια.
Τον δρόμο που βάζει στο επίκεντρο του διαλόγου βασικές κοινωνικές ανάγκες όπως αυτή της Υγείας, της εκπαίδευσης, της ψυχαγωγίας, του πολιτισμού και του αθλητισμού, που βάζει την ανάγκη για εργασία, την εγκατάλειψη του αγροτικού πληθυσμού στα Δημοτικά διαμερίσματα, που αντιπαλεύει την αντιαγροτική πολιτική που έχει αναγκάσει τους αγρότες να βγουν και πάλι στους δρόμους, την πολιτική της πανάκριβης ενέργειας που είναι αποτέλεσμα των πράσινων επενδύσεων, την πολιτική που θέλει την Πρέβεζα έναν επίγειο παράδεισο για τους μεγάλους επιχειρηματίες στον τουρισμό και τους εργαζομένους, είτε είναι Πρεβεζιάνοι, είτε όχι, σκλάβους με έξι και εφτά κατοστάρικα τον μήνα.
Αυτή την αντιπολίτευση κάνει η ΛΑ.ΣΥ άδω και δυόμιση χρόνια, προσπαθώντας να γίνει το ηχείο του κινήματος στις Δημοτικές αίθουσες και ο εκφραστής των λαϊκών συμφερόντων στους δρόμους, στις απεργίες και τα μπλόκα.
Αυτή την αντιπολίτευση, του άλλου δρόμου, του δρόμου που δείχνει τα λαϊκά συμφέροντα, επιχειρήσαμε ως παράταξη να κάνουμε όλο το προηγούμενο διάστημα με πολύμορφες δράσεις, όπως με παρεμβάσεις και τοποθετήσεις εντός δημοτικού συμβουλίου, με θεματικές εκδηλώσεις όπως για τα απορρίμματα, για το παραλιακό μέτωπο και τον οδοφωτισμό και με κινητοποιήσεις όπως για τα κάστρα και τα στρατόπεδα. Με συγκεντρώσεις σε χωριά όπως στον Ωρωπό με ψηφίσματα, ανακοινώσεις κ.α.
Ακολουθούμε αυτόν δρόμο, τον δρόμο που δείχνει τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας των Πρεβεζιάνων, έναν δρόμο δύσκολο,που όλες οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις είτε στην τοπική διοίκηση, είτε στο κοινοβούλιο προσπαθούν να κρύψουν, έναν δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι της περιοχής, έναν δρόμο που υποσχόμαστε πως θα συνεχίσουμε να ακολουθούμε και που θα εργαζόμαστε συστηματικά και πείσμα μέχρι να γίνει ο κυρίαρχος δρόμος στις λαϊκές συνειδήσεις.