Ο Σπύρος Χαλβατζής είναι πρώην βουλευτής του ΚΚΕ και εκδότης καθώς και πρώην μέλος της Κ.Ε και του Π.Γ του Κομμουνιστικού Κόμματος. Δραστηριοποιήθηκε έντονα, ενάντια στη χούντα των Συνταγματαρχών, συμμετέχοντας στον αντιδικτατορικό αγώνα. Για την δράση συνελήφθη και βασανίστηκε. Σήμερα είναι αντιπρόεδρος του ΣΦΕΑ (Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 – 1974).
Μιλάει αποκλειστικά στην ΔΦ και στον Χρήστο Τσούτση.
Για μας είναι σαν χθες.. Ειδικά για μας που είχαμε απολυθεί από τις εξορίες λίγο πριν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Μας βρήκαν τούτες οι μέρες δουλεύοντας μέσα στις “παράνομες” κομματικές οργανώσεις. Το Πολυτεχνείο δεν ήταν ένα ξάφνιασμα, ήταν αποτέλεσμα μιας δραστηριότητας που αναπτύχθηκε από την πρώτη ημέρα επιβολής της δικτατορίας. Οικοδομήθηκε η αντιδικτατορική δράση πετραδάκι-πετραδάκι..
Προηγήθηκε η κατάληψη της νομικής, άλλοι αγώνες σε εργασιακούς χώρους.
Δεν ήταν ένα ξαφνικό, ένα τυχαίο και αυθόρμητο επομένως γεγονός. Ήταν αποτέλεσμα μιας συνολικής αντιδικτατορικής προσπάθειας. Κομμουνιστών, Ριζοσπαστών και Δημοκρατικών ανθρωπων. Εμείς αγωνιστήκαμε μέσα από τις γραμμές της παράνομης ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Υπήρξαν και άλλες αντιδικτατορικές οργανώσεις.
Η ιστορία ξεκίνησε από τους φοιτητές, όμως αμέσως εξαπλώθηκε παλαικά. Αγρότες εργάτες -οικοδόμοι μπήκαν σε αυτό τον αγώνα.
Επίσης καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι φοιτητές σε Θεσαλλονική, Πάτρα και Γιάννενα. Όπου υπήρχαν εστίες αντίδρασης συσπειρώθηκαν δυνάμεις του λαού. Τα συνθήματα “ψωμί-παιδεία- ελευθερία”, το ” έξω οι Αμερικάνοι και το Νατο”, “Κάτω η Χούντα” “Εθνική Ανεξαρτησία” ήταν συνθήματα που δεν ήρθαν μόνο τους αλλά μέσα από ιδεολογική πάλη και στην συντονιστική επιτροπή των Φοιτητών και στις συνελεύσεις. Ο κόσμος αψήφησε το κίνδυνο. Έγινε μια έκρηξη της συλλογικότητας. Εκείνες τις μέρες συναντήθηκε ενδεχομένως το αυθόρμητο με το συνειδητό. Τα συνθήματα του τότε είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.
Η άρχουσα τάξη και το αστικό καθεστώς πάντα προσπαθεί να δημιουργεί προβλήματα, να διεισδύει στα κινήματα. Προσπαθεί πάντα να ξαναγράψει την ιστορία δήθεν να διαφωτίσει και στην ουσία να επιβάλει στο λαό και τη νεολαία το σκεπτικό της την αποψη τους για το Πολυτεχνείο.
Το ΚΚΕ έλεγε εκείνες τις μέρες και αγωνιζόταν να πέσει η Χούντα και να γίνουν ριζικές αλλαγές. Παλεύαμε για βαθύτερες αλλαγές.
Κάποιο άλλοι επιθυμούσαν την “φιλελευθεροποίηση” ή την επιστροφή πριν το 1967.
Στόχος του σήμερα πρέπει να θεωρείται η οργάνωση και ο αγώνας, με τη νεολαία και τους εργαζόμενους πρωτοπόρους για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.