Ο ΣΥΡΙΖΑ ιστορικά έχει ένα μεγάλο χάρισμα- ‘να κλωτσά την καρδάρα με το γάλα’ στην τελική ευθεία…
Ο λόγος βέβαια για τις πρόσφατες αντιδράσεις στην ανάρτηση Πολάκη .
Ο ενδεχόμενος( λέω ενδεχόμενος γιατί τίποτα δεν έχει οριστικοποιηθεί) αποκλεισμός Πολάκη από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι πρώτη είδηση στα φιλικά προς την αξιωματική αντιπολίτευση Μέσα. Αυτό λέει κάτι, αν και η εξέλιξη δεν είναι μονοσήμαντη.
Η πολιτική πρακτική και φρασεολογία ενός στελέχους που δεν προέρχεται παραδοσιακά από την Ανανεωτική Αριστερά, την Κομμουνιστική Ανανέωση, ή το πολιτικό κέντρο σίγουρα μπορεί να διαφέρει από άλλους βουλευτές, κεντρικά στελέχη και μέλη του κόμματος με την παραπάνω διαδρομή. Επίσης, πολλές φορές οι δηλώσεις και οι πρακτικές αυτές δεν εκφράζουν πέραν της παραδοσιακής αριστεράς τον πολυπόθητο «μεσαίο χώρο», τον οποίο στρατηγικά προσπαθεί να διεμβολίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σ’ αυτήν την εποχή που διανύουμε, των μαζικών πλειστηριασμών, των σκανδάλων και των υποκλοπών, ας μην παραγνωρίζουμε τα ουσιώδη και ας τα διαχωρίζουμε από τα λιγότερο σημαντικά. Σίγουρα το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για την κοινωνία σήμερα δεν ακούει στο όνομα Παύλος Πολάκης.
Κατά καιρούς διάφοροι δημοσιολογούντες, αναλυτές και «άσπονδοι φίλοι» του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν να βρουν τον «αποδιοπομπαίο τράγο», ώστε όταν δεν υπάρχει εσωτερικό ζήτημα, να το επινοήσουν, δημιουργώντας ηθελημένα ή άθελα τους θέματα. Άλλες φορές είναι ο «Τσακαλώτος» λοιπόν και άλλοτε ο «Πολάκης» , άλλες ο «Παππάς» και άλλοτε ο «Σκουρλέτης». Χωρίς να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι σε αρκετές των περιπτώσεων υπάρχουν βάσιμες αφορμές για «τροφή» και αρνητικό σχολιασμό.
Όπως δηλαδή και σήμερα..
Ο Πολάκης με τα σεξιστικά στοιχεία στον λόγο-με τις προσωπικές επιθέσεις σε πρώην συντρόφους του μακριά από τις αξίες της Αριστεράς για χάριν της “πίστης” στον Πρόεδρο, ήταν από την άλλη αυτός που “άνοιγε” την αντιπαράθεση με ισχυρούς κύκλους -κατεστημένο- σε πολλές των περιπτώσεων. Με “κύκλους” από το τραπεζικό, δημοσιογραφικό και δικαστικό γίγνεσθαι που ελάχιστοι θα τολμούσαν να συγκρουστούν.
Η ενόχληση όμως της “Κουμουνδούρου” και των “κύκλων” του Προέδρου κακά τα ψέματα πρέπει να ήρθε λίγο καιρό πριν. Όταν δηλαδή ο Κρητικός Πολιτικός έφτασε στο σημείο να “εκβιάσει” την έκβαση του τελικού ψηφοδελτίου στην Κρήτη και πιο συγκεκριμένα στα Χανιά.
Όσο και αν δεν (μας) αρέσει ο Παύλος Πολάκης όμως, όπως ορθώς τονίζει ο Θανάσης Καμπαγιάννης «η εισαγγελική παρέμβαση κατά αυτού για την σημερινή ανάρτησή, με ερευνώμενα αδικήματα “διέγερση σε βία” και “βία κατά δικαστών”, αποτελεί πρόκληση του βαθέως κράτους που δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Δικαστικά, είναι η πάγια νομολογία των δικαστηρίων που θα απαντήσει και θα γελοιοποιήσει τη συγκεκριμένη δίωξη. Πολιτικά (που είναι και το πιο σημαντικό), οι εμφυλιοπολεμικές ονειρώξεις της ιεραρχίας της Εισαγγελίας, που δεν διέταξε προκαταρκτική στις υποκλοπές για την κατασκοπεία σε βάρος της ηγεσίας του στρατεύματος και διατάσσει για δηλώσεις βουλευτή, δεν πρέπει να γίνουν ανεκτές.
Η ανακοίνωση δε της πλειοψηφίας της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων προκαλεί στην καλύτερη περίπτωση γέλιο, καθώς σε άλλες περιπτώσεις που αφορούσαν σε ανοικτή στοχοποίηση μέσα από “συστημικά μέσα” , όπως αυτή εναντίον της κα. Σμυρλή εισαγγελέως – στο ειδικό δικαστήριο δεν έγινε ποτέ κάτι παρόμοιο.
Γράφει ο Χρήστος Τσούτσης