Στις 22 Ιουνίου 1941 ξεκίνησε η επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα», η εισβολή των ναζιστικών στρατιών στη Σοβιετική Ένωση. Δεν επρόκειτο απλά για έναν πόλεμο όπως αυτούς που είχε γνωρίσει νωρίτερα η Ευρώπη. Επρόκειτο για έναν πόλεμο «εξόντωσης», έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Πέρα από τον στρατηγικό στόχο της εξολόθρευσης του «ιουδαιο-μπολσεβικισμού» που, σύμφωνα με την ορολογία του ναζισμού και τα διάχυτα «πιστεύω» του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, κατάτρωγε τις σάρκες της Ευρώπης, υπήρχαν και τα πιο άμεσα οφέλη. Τα σχέδια πρόβλεπαν τέτοιας έκτασης «εκμετάλλευση» των κατακτημένων εδαφών που, τριάντα εκατομμύρια Σοβιετικοί πολίτες, Ουκρανοί και Λευκορώσοι κυρίως, θα καταδικάζονταν είτε στον θάνατο από ασιτία, είτε στον άνευ ορίων ξεριζωμό. Οι ναζί δεν είχαν κανένα πρόβλημα να εγγράφουν τα εγκληματικά τους σχέδια στις «οδηγίες» για τη διεξαγωγή του πολέμου: σε τελευταία ανάλυση, σύμφωνα με την φυλετική θεωρία, επρόκειτο για «υπανθρώπους» ο θάνατος των οποίων μπορούσε να αποτελέσει μέρος του σχεδίου για ανάδειξη της «ανώτερης φυλής».
Ελάχιστες αμφιβολίες υπήρχαν ως προς την έκβαση του πολέμου. Οι υπάνθρωποι και το αρρωστημένο καθεστώς τους θα κατέρρεαν κάτω από τα ανελέητα πλήγματα της Βέρμαχτ. Η προετοιμασία της σαρωτικής εκμετάλλευσης ήταν το κύριο μέλημα του σχεδιασμού. Την δυναμική της στήριξη θα αναλάμβαναν οι «ομάδες δράσης» τα Einzatzgruppen. Αυτές οι μονάδες προέρχονταν από την μετονομασία των ειδικών δυνάμεων της γερμανικής αστυνομίας, των τμημάτων για την «αποκατάσταση της τάξης», κάτι αντίστοιχο των ΜΑΤ στην σημερινή ελληνική εκδοχή. Αυτά τα τμήματα είχαν ιδρυθεί το 1936 με πρόσχημα την ευταξία των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου. Με την έλευση του πολέμου μετασχηματίστηκαν σε αστυνομικούς μηχανισμούς μάχης. Έδρασαν στην Πολωνία με ακραία δολοφονικό τρόπο και είχαν πλέον όλη την απαιτούμενη πείρα για να δράσουν στα σοβιετικά εδάφη. Άρχισαν να δολοφονούν μαζικά από την πρώτη κιόλας ημέρα του πολέμου.
Ας αφήσουμε τις ιστορίες τρόμου σε εκείνους που είναι — τότε ή σήμερα — πρόθυμοι να τις πιστέψουν. Και ας έρθουμε στην πραγματικότητα: οι Σοβιετικοί πολίτες υπεράσπισαν λυσσαλέα την πατρίδα τους. Γιατί; Τι ήταν αυτό που υπεράσπιζαν με ποταμούς αίματος και αμέτρητες θυσίες;
Ίσως η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα να βρίσκεται σε μια απλή ανάγνωση του σοβιετικού συντάγματος του 1936. Ας πάμε στο Κεφάλαιο Δέκα, «θεμελιώδη δικαιώματα και υποχρεώσεις των πολιτών της ΕΣΣΔ».
Άρθρο 118. Οι πολίτες της ΕΣΣΔ έχουν δικαίωμα στην εργασία. Έχουν εγγυημένη πρόσβαση στην εργασία και στην δίκαιη αμοιβή της…
Άρθρο 119. Οι πολίτες της ΕΣΣΔ έχουν δικαίωμα σε ανάπαυση και διακοπές. Το δικαίωμα αυτό υλοποιείται με την κατοχύρωση της εργάσιμης ημέρας των επτά ωρών και την κατοχύρωση ετήσιων περιόδων διακοπών με πλήρεις αποδοχές. Για την διευκόλυνση των εργαζόμενων εξασφαλίζεται ένα πλήρες δίκτυο σανατορίων, οίκων ανάπαυσης, εγκαταστάσεων υποδοχής για τον εργαζόμενο λαό…
Άρθρο 120. Οι πολίτες της ΕΣΣΔ προστατεύονται στα γεράματά τους καθώς και σε περίπτωση αδυναμίας εργασίας λόγω ασθένειας, ή άλλης αιτίας. Απολαμβάνουν πλήρη κοινωνική προστασία και ασφάλιση με αποκλειστικά έξοδα του Κράτους, ελεύθερη πρόσβαση σε κάθε υπηρεσία υγείας και ευρύ δίκτυο κέντρων υγείας και νοσοκομείων στη διάθεση του εργαζόμενου λαού.
Άρθρο 121. Οι πολίτες της ΕΣΔ έχουν πλήρη δικαιώματα στη μόρφωση… Όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης είναι δωρεάν. Οι σπουδές στην ανώτατη εκπαίδευση θα γίνονται με την μέριμνα του Κράτους…. Η διδασκαλία γίνεται στην εθνική γλώσσα της κάθε εθνότητας της ΕΣΣΔ… Εργοστάσια, κρατικά ή συνεταιριστικά αγροκτήματα κλπ. μεριμνούν για την μόρφωση των εργαζομένων σε αυτά.
Άρθρο 122. Οι γυναίκες στην ΕΣΣΔ έχουν ίδια δικαιώματα με τους άνδρες σε όλα τα πεδία της οικονομικής, πνευματικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Ίδια αντιμετώπιση στην εργασία και στην αμοιβή της, προστασία της μητρότητας και της ανατροφής των παιδιών από το Κράτος. ….
Και πολλά άλλα.
Αυτά υπεράσπιζαν οι πολίτες της ΕΣΣΔ. Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια σύγκριση με το σύνταγμα του Γ΄ Ράιχ, τις δικές του αξίες και τις δικές του «ελευθερίες» που ήρθαν οι δολοφονικές στρατιές του να επιβάλλουν «δια πυρός και σιδήρου» στους πολίτες της ΕΣΣΔ.
ΥΓ. Στο ορατό μέλλον υπάρχει μια πιθανότητα να καλέσουν τον ελληνικό λαό οι κυβερνήτες του να υπερασπιστεί την εδαφική επικράτεια και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας. Αναρωτιούνται μήπως οι εγχώριοι υπάλληλοι των τοκογλύφων δυναστών της χώρας για το τι θα πουν στους «πατριωτικούς» δεκάρικους που θα εκφωνήσουν; Τι θα καλέσουν τους Έλληνες να υπερασπιστούν; Την ανεργία τους; Τους μισθούς πείνας των 300 -400 ευρώ; Την μιζέρια τους; Το άγχος τους; Τους ξενιτεμένους τους; Το ανύπαρκτο μέλλον τους;
Με τις πολιτικές τους, τα μνημόνιά τους, την απέραντη φαυλότητά τους έχουν ήδη ανοίξει τις πόρτες στον εχθρό. Σε τελευταία ανάλυση ανάμεσα στον λαό τους και στον εχθρό θα προτιμήσουν μάλλον τον δεύτερο. Το έχουν ξανακάνει πάρα πολλές φορές στην ιστορία….