Ενώ η αρμόδια Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων (ΕΔΕΥΕΠ) επισημαίνει ότι, αν θα γίνει γεώτρηση ή όχι στο «Οικόπεδο Ιωαννίνων», θα κριθεί μέχρι το τέλος του 2023 και, αν συμφέρει ή όχι να γίνει παραγωγή φυσικού αερίου μέχρι το 2026, ο Υπουργός Σκρέκας έσπευσε να προεξοφλήσει ότι το κοίτασμα των Ιωαννίνων μπορεί να εξασφαλίσει την ελληνική κατανάλωση για 10 χρόνια – λες και η σύμβαση απαγορεύει στην Energean να διαθέτει σε όποια αγορά η ίδια επιλέγει το προϊόν της εξόρυξης… Αναζητήστε την αιτία της «βιασύνης» στα εκλογικά σενάρια : Η προβολή του θέματος, πέραν του προφανούς να ξεχαστεί το παρακράτος των υποκλοπών, έχει παράλληλο στόχο να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ και να του προκαλέσει φθορά είτε στα αριστερά είτε στα δεξιά του, της πιθανότητας συνεργασίας με το ΚΙΝΑΛ συμπεριλαμβανόμενης, είτε και στις δύο κατευθύνσεις, σε περίπτωση διγλωσσίας και αμφισημίας. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η επιστράτευση και επανεμφάνιση του Μανιάτη, που συνδέθηκε όσο κανένας άλλος πολιτικός με τη σύγχρονη «Μεγάλη Ιδέα» του ελληνικού αστισμού, τις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Η αξιωματική αντιπολίτευση πάντως, παρά τις αξιοσημείωτες διαφοροποιήσεις στελεχών της, γενικά δείχνει να συμμερίζεται το κλίμα εθνικής εξόρμησης.
Η παρούσα ενεργειακή κρίση, ως αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία, αποτέλεσε μάνα εξ ουρανού για όλες ανεξαιρέτως τις μερίδες του κεφαλαίου, που δραστηριοποιούνται στον ενεργειακό τομέα. Η ραγδαία άνοδος των τιμών των ορυκτών καυσίμων, που παραμένουν ψηλές και επειδή οι παραγωγές χώρες και εταιρίες δεν αυξάνουν επίτηδες την παραγωγή, οι στρεβλώσεις του νεοφιλελεύθερου μοντέλου του «Χρηματιστηρίου Ενέργειας (καθόλου τυχαία, η Ελλάδα διατηρεί σταθερά την ακριβότερη τιμή της Ευρώπης στην χονδρεμπορική αγορά ενέργειας, συχνά με μεγάλη διαφορά από την αμέσως επόμενη) αλλά και η υπαναχώρηση της Ε.Ε. από την κλιματική της πολιτική και η νομιμοποίηση του φυσικού αερίου ως «καυσίμου μετάβασης», προφανώς άξιου χρηματοδότησης και δανειοδότησης, και η νεκρανάσταση του αγωγού EastMed έχουν δώσει το σύνθημα για τον νέο γύρο εξορυκτικής μυθολογίας. Ο χώρος δεν επαρκεί για την ανάλυση των συνεπειών ούτε του φυσικού αερίου (έκλυση μεθανίου κλπ.) ούτε της καθιέρωσης εξορυκτικής ζώνης για το μοντέλο ανάπτυξης μιάς περιοχής. Περιορίζομαι στην πρόσφατη δραματική έκκληση του Γ.Γ. του ΟΗΕ από τη Σύνοδο της Αιγύπτου ότι τα ορυκτά καύσιμα οδηγούν τον πλανήτη σε «κλιματική κόλαση».
Στο «Οικόπεδο Ιωαννίνων» η Energean, η ίδια που ζητούσε κρατικές επιδοτήσεις αλλά απέλυε εργαζόμενους στον Πρίνο, έχοντας από το 2014 στα χέρια της μια αποικιοκρατική σύμβαση, καβάλησε από την αρχή στο κύμα. Μπορεί βέβαια να μην ήξερε, πού ακριβώς θα κάνει την ερευνητική γεώτρηση, καθώς τον Απρίλιο ανακοίνωσε τη Λιγοψά, μέσα στην αμπελουργική ζώνη της Ζίτσας, στη συνέχεια ο Περιφερειάρχης προσπάθησε.. φιλότιμα να θολώσει τα νερά ενώ τελικά προσδιορίστηκε η περιοχή των Κουρέντων, αρκετά χιλιόμετρα νοτιότερα. Ούτως ή άλλως μικρό μόνο ποσοστό των περιοχών με ενδείξεις κοιτασμάτων φυσικού αερίου κρίνεται τελικά σύμφορο για εκμετάλλευση. Το δηλητήριο όμως της αποδοχής των εξορύξεων διαχέεται. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να επικρατήσει ο εφησυχασμός στους πολίτες της περιοχής, στην οποία γεννήθηκε το πρώτο κίνημα κατά των υδρογονανθράκων στην Ελλάδα τη διετία 2017-19.