Ο Αριστοτέλης θεωρεί την Ήπειρος, ως την κοιτίδα του Ελληνισμού, με τη φράση, «…και γάρ ούτος (ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα), περί τον ελληνικόν εγένετο μάλιστα τόπον και τούτου περί την Ελλάδα την αρχαίαν αύτη δ’ έστιν η περί Δωδώνην και τον Αχελώον, ούτος γαρ πολλαχού το ρεύμα μεταβέβληκεν. Ώκουν γαρ οι Σελλοί ενταύθα και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νυν δε Έλληνες».
Πλήθος οι αναφορές για την Ήπειρο που αποτελεί την γέφυρα για το χθες, το παρόν και το μέλλον και πλούσιες οι παρακαταθήκες σε πάρα πολλούς τομείς στης κοινωνικής, πολιτικής, πολιτισμικής και οικονομικής ζωής του τόπου.
Με αφορμή και τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, ας σημειωθεί ότι η Ήπειρος είναι μια περιοχή που έδωσε πολλά στην συλλογική προσπάθεια για την εθνική επιβίωση και δείχνει ότι έχει την διάθεση να προχωρήσει και να ξεπεράσει το εν πολλοίς παρασιτικό χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Μια περιοχή που βίωσε με πολύ έντονο τρόπο την μετανάστευση των δικών της παιδιών στο εξωτερικό, που είδε την εγκατάλειψη από το κεντρικό Κράτος, αλλά ταυτόχρονα παρέμεινε όρθια, περήφανη και αγέρωχη να κάνει πράξη το σύγχρονο, «πρώτοι στα γρόσια και στα γράμματα».
Πάρα πολλές οι κυψέλες οικονομικής ανάπτυξης, αν και η Ηπειρος είναι από τις φτωχότερες περιφέρειες της Ε.Ε., αμέτρητες οι εστίες της παράδοσης και του πολιτισμού, τα αρχαία και θρησκευτικά μνημεία της σε ένα μωσαϊκό χιλιετιών που δύσκολα μπορεί κανείς να το αναλύσει, εάν δεν μπει στην ψυχή των Ηπειρωτών.
Αυτή την περίοδο, μείζον θέμα συζήτησης στην περιοχή μας είναι η εγκατάσταση αιολικών πάρκων στην Ήπειρο (σ.σ. δίπλα υπάρχει και το σχετικό πρώτο θέμα της εφημερίδας), αλλά αυτό που μπορεί να σημειώσει κανείς, πέρα από τις ενστάσεις, τους προβληματισμούς και την υποστήριξή ή την αντίθεσή του, είναι ότι υπάρχει και άλλου είδους ανάπτυξη.
Προφανώς δεν μπορεί να είμαστε κάθετα αρνητικοί, αλλά το ζήτημα είναι να δούμε σε ποιες περιοχές αυτά θα εγκατασταθούν και κυρίως εάν θα επιβαρύνουν και πως το φυσικό περιβάλλον και ειδικά περιοχές προστατευόμενες.
Στην υπόθεση που λέγεται
«Πρόοδος στην Ήπειρο»
οφείλουμε όλοι να
παραμερίζουμε τις ιδεολογίες
μας και την κοσμοθεωρία μας.
Επί δεκαετίες τα όμορφα χωριά μας ερήμωναν, αλλά τώρα με τις νέες συνθήκες είναι ευκαιρία και στοίχημα να ζωντανέψουν.
Τα τελευταία 50-60 χρόνια υπέροχα κεφαλοχώρια μετατράπηκαν σε χωριά γερόντων, τα σχολεία έκλεισαν, οι νέοι έφυγαν οριστικά. Και όμως, τα τελευταία χρόνια κάτι φαίνεται να αλλάζει, έστω και σε μικρή κλίμακα. Χωριά που εκμεταλλεύονται τους φυσικούς τους πόρους και επενδύουν σε «φρέσκες» ιδέες, σε νέες καλλιέργειες ή τον αγροτουρισμό καταφέρνουν σιγά σιγά να αναστρέψουν την πληθυσμιακή τους αιμορραγία, εκμεταλλευόμενα την απογοήτευση των νέων από τη αγχωτική ζωή στην πόλη.
Εκατοντάδες όμως είναι ακόμα αυτά που προσπαθούν να ανακαλύψουν τη «μαγική συνταγή», εκείνη που θα αναγεννήσει τον τόπο τους. Τα παραδείγματα είναι πολλά, αλλά η ανεξέλεγκτη εγκατάσταση αιολικών πάρκων θα καταστρέψει το όποιο σχέδιο για άλλου είδους ανάπτυξη στα ορεινά της Ηπείρου.
Το «όχι σε όλα» δεν μας ταιριάζει, αλλά φαίνεται ότι πολλά γίνονται στο παρασκήνιο χωρίς διαβούλευση, από την οποία δύναται να προκύψουν και υπέρ και κατά, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Aς γίνει έστω και τώρα για να αποφευχθούν οι όποιες συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις.
Τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο, καθίσταται αναγκαία η προστασία του περιβάλλοντος και άρα η ύπαιθρος αποκτά ιδιαίτερη περιβαλλοντική αξία. Η έμφαση στις περιοχές μας πρέπει να δοθεί στην ανάπτυξη του τουρισμού σε όλες τις μορφές του.
Η έμφαση πρέπει να δοθεί στον αγροτουρισμό που δεν συμβαδίζει με τα αιολικά πάρκα, καθώς είναι μια ιδιαίτερη μορφή τουρισμού στην οποία πρέπει να επενδύσει κανείς στην περιφέρειά μας.
Εκεί πρέπει να είναι στραμμένη η προσοχή όλων μας.