Η περιοχή Κοκκινοπηλός Πρέβεζας, είναι μια ομάδα λόφων (ύψους 100 – 150m) γεωλογικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Βρίσκεται 7 Km βόρεια της Φιλιππιάδας προς Ριζοβούνι – Γαλατά Πρέβεζας και 2Km Νοτιοδυτικά του χωριού Άγιος Γεώργιος σε απόσταση 300 μέτρων από την Ε.Ο. Πρέβεζας – Ιωαννίνων . Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Ζηρού.
Επίσκεψη-Πρόσβαση
Η πρόσβαση στους λόφους Κοκκινοπηλού γίνεται από δύο σημεία. Η πρώτη πρόσβαση με αυτοκίνητο γίνεται από ανατολικά επί της Εθνικής Οδού Ιωαννίνων Πρέβεζας, από το χωριό Άγιος Γεώργιος. Συγκεκριμένα, η πρόσβαση γίνεται από σημείο 20m νότια της σήραγγας του Αρχαίου Ρωμαϊκού Υδραγωγείου Νικόπολης. Η δεύτερη πρόσβαση με αυτοκίνητο, γίνεται από νοτιοδυτικά, από το δρόμο, Λίμνη Ζηρού – Ριζοβούνι- Στεφάνη, στρίβουμε δεξιά στον 4ο ασφάλτινο δρόμο (βόρεια). Ο δρόμος αυτός γίνεται δασικός σε λίγο, και μετά από 2km φαίνονται δεξιά οι λόφοι Κοκκινοπηλού. Στη συνέχεια ακολουθούμε ορειβατική πεζοπορία 500-1000m. Η σημερινή όψη των λόφων Κοκκινοπηλού είναι ένα ασυνήθιστο γεωλογικό και φυσικό φαινόμενο. Οι βροχές μετέτρεψαν αυτό το χαμηλό οροπέδιο ερυθρογής (Terra Rossa, οξείδια του σιδήρου με άργιλο) σε ένα εναλλασσόμενο τοπίο με λοφίσκους και μικρές χαράδρες. Το βρόχινο νερό παρασέρνει το απαλό αυτό ερυθρό γεωλογικό υλικό προς την πεδιάδα της Στεφάνης όπου ακόμα και τα χωράφια όταν οργώνονται φαίνονται κατακόκκινα. Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσιεύσεις επιστημόνων “η “ερυθρά γη” (terra rossa), κοινώς κοκκινόχωμα, που υπάρχει στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, έφτασε στα μέρη μας διασχίζοντας την Μεσόγειο με την μορφή αφρικανικής σκόνης που μετέφεραν οι νότιοι άνεμοι και με προέλευση τις περιοχές της Σαχάρας και του Σαχέλ, σύμφωνα με μια νέα χημική και ορυκτολογική έρευνα ισπανών και αμερικανών ερευνητών”.
Γεωλογικές έρευνες
Στην περιοχή έχουν γίνει γεωλογικές έρευνες (εργασίες υπαίθρου) από ανεξάρτητους ερευνητές και από το ΙΓΜΕ Πρέβεζας. Από αυτές προκύπτει ότι το συγκρότημα λόφων Κοκκινοπηλός Πρέβεζας, είναι ένα προϊστορικό καρστικό βύθισμα που πληρώθηκε από ερυθρές αργίλους σε ένα περιβάλλον παροδικών λιμνών (υγρές και ξηρές περίοδοι) με εσωτερική αποστράγγιση. Υπάρχει σαφής εξάρτηση του καρστικού βυθίσματος από την τεκτονική δραστηριότητα της περιοχής. Το βορειοανατολικό περιθώριο ορίζεται από μεγάλο κανονικό ρήγμα με διεύθυνση ΒΔ-ΝΑ και κλίση προς τα ΝΔ. Το βύθισμα συνεχίζεται βορειότερα μέχρι την περιοχή της Αγίας Μαρίνας και συνολικά καταλαμβάνει έκταση 1.300 στρεμμάτων. Λόγω της νεοτεκτονικής δραστηριότητας του ρήγματος αυτού τα ιζήματα σήμερα έχουν αποκτήσει μικρή κλίση 5 μοιρών προς τα ΒΔ. Το πάχος των ιζημάτων από ερευνητικές γεωτρήσεις που έγιναν παλαιότερα από το ΙΓΜΕ υπερβαίνει τα 20 μέτρα.
Αρχαιολογικές έρευνες
Η ευρύτερη περιοχή αναφέρεται με τον όρο Άγιος Γεώργιος όπου, γύρω από τον ομώνυμο οικισμό στην κοιλάδα του Λούρου, σε διάφορα σημεία της οποίας εντοπίστηκαν λίθινα τέχνεργα Παλαιολιθικής εποχής και ύστερων περιόδων. Στον Κοκκινοπηλό εντοπίστηκαν αθρόες επιχώσεις ερυθρογής, σε συνολική έκταση 600 στρεμμάτων που εκτείνονται κατά 850 m. στον άξονα Βορρά – Νότου και κατά 500 μ. στον άξονα Ανατολής – Δύσης, και αποτελούνται από πυκνές επιχώσεις κόκκινου πηλού, που έχουν υποστεί έντονη διάβρωση. Η διαδικασία, οι ρυθμοί και η διάρκεια της διάβρωσης αποτελούν ακόμα αντικείμενο διεπιστημονικών ερευνών. Η περιοχή εντοπίστηκε από τον Βρετανό αρχαιολόγο Έρικ Σ. Χιγκς (Eric S. Higgs) και την ομάδα του το έτος 1962, όταν ανέσκαπτε με τον Σωτήριο Δάκαρη τη Βραχοσκεπή Ασπροχάλικου. Στη θέση αυτή έγιναν περιορισμένες ανασκαφικές εργασίες κατά το έτος 1963 από τον Χιγκς. Η θέση Κοκκινοπηλός έχει δώσει άφθονα επιφανειακά ευρήματα της Παλαιολιθικής εποχής, ενώ έχουν εντοπιστεί και ευρήματα της Εποχής του Χαλκού. Τη θέση διατρέχει υπόγεια ο αγωγός του ρωμαϊκού υδραγωγείου της Νικόπολης. Παρόμοιες αρχαιολογικές έρευνες με αξιόλογα ευρήματα, έκανε στην περιοχή Κοκκινοπηλού ο Αμερικανός καθηγητής Τζέιμς Γουάιζμαν (James Weismann) με τον Τζ. Ράνελς (G. Runnels), τα έτη 1991 και 1992.