⚫ Η φιλόλογος Αθηνά Ζωγράφου για την ποιητική μου συλλογή “Οκρίβας”, γράφει:
Δώρα φίλων…δώρα πολύτιμα.
Η πρώτη ποιητική συλλογή του Λάμπρου Μάλλιου με τίτλο ”Οκρίβας ” κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εντύπωσις .
Τη συλλογή επιμελείται ο αγαπητός φίλος φιλόλογος-λογοτέχνης Δ. Βλαχοπάνος.
Στη συλλογή περιλαμβάνονται 47 ποιήματα. Ο Λ.Μάλλιος με γλώσσα καθαρή,ακέραιη ,λιτή με τολμηρούς συνδυασμούς ενταγμένους στο πνεύμα του υπερρεαλισμού καταθέτει σκέψεις και προβληματισμούς για θέματα που αγγίζουν όλους μας. Ανθρώπινη συμπεριφορά,Έρωτας,διαπροσωπικές σχέσεις,φύση,κοινωνικές δομές και προβλήματα,ανησυχία για το μέλλον.Ποίηση ανθρωποκεντρική, λοιπόν, με έντονη εικονοποιητική δύναμη..Ο Λ.Μάλλιος έχει την ικανότητα να δημιουργεί εικόνες, κυρίως αλληγορικές,μέσα από τις οποίες διαχέονται οι σκέψεις και προκαλείται το ενδιαφέρον του αναγνώστη για δεύτερη προσέγγιση, ώστε να οδηγηθεί στα ρεύματα που κυλούν κάτω από την επιφάνεια.
Συχνά καυστικός ο δημιουργός καταγγέλλει αντιλήψεις και συμπεριφορές, κρύβοντας έντεχνα, αλλά όχι για τους μυημένους απαγορευτικά,τον προσωπικό πόνο για όλα αυτά που ενοχλούν και δονούν τις συναισθηματικές μας χορδές.
Ευαίσθητος παρατηρητής της ζωής δημιουργεί ποίηση που έλκει την προσοχή και το ενδιαφέρον του αναγνώστη…ποίηση άξια να αγαπηθεί!
Καλοτάξιδο φίλε Λ.Μάλλιο! Πάντα δημιουργικός!!
⚫ Ο συγγραφέας Δημήτρης Παπαχρήστος, (η φωνή του ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου) για την ποιητική μου συλλογή “Οκρίβας” που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “εντύπωσις” γράφει:
“Ο Λάμπρος Μάλλιος αυτοβιογραφείται ποιητικά. Βρήκε το “κλειδί” από το Κλειδί της Άρτας για να ανοίξει τις υπαρξιακές πόρτες.
Οργώνει το χέρσο χωράφι, πάει αντίθετα στο ποτάμι. Με τα ξυλοπόδαρά του κάθεται στις ρίζες των δέντρων. Ακουμπάει στους κορμούς τους και χαρτογραφεί την πατρίδα του. Με τα λόγια και τα παραμύθια της γιαγιάς, αντανακλώντας τα ακούσματα που η μνήμη τα κρατάει ζωντανά.
Η Ήπειρος υπάρχει μέσα του. Και η ποίησή του το φανερώνει με περηφάνεια.
Δεν γίνεται να μην βγει στο καραούλι του Καραϊσκάκη και να μην εμφανιστεί μπροστά του ο Ανδρούτσος, ο Ρήγας, ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Άρης και ο Μπελογιάννης.
Κάνει βουτιές στο παρελθόν και κάθε του ποίημα σηματοδοτεί την ταυτότητά του.
Ακροβατεί μεταξύ παρελθόντος και παρόντος για να πει πως το μέλλον το σκεφτόμαστε σαν μαξιλάρι για να αναπαύονται τα όνειρα. Το άλλοθι για τη ζωή που διανύσαμε με τα γόνατα δεν υπάρχει.
Η ποίηση του Μάλλιου είναι η αλήθεια του που λειτουργεί σαν βηματοδότης της ζωής, γιατί ο Λάμπρος σκάβει βαθιά στην ψυχή του, πλάθει με πηλό, με τα ακροδάχτυλα του νου, κοιλοπονάει, γεννάει λέξεις, ανθρώπων σκέψεις και τις γεμίζει με νοήματα.
Δεν μένει πίσω στην παιδική του πατρίδα. Επιστρέφει για να πάρει δύναμη για το δρόμο, καθότι το μέλλον έχει πολλή ξηρασία. Και ο Λάμπρος το γνωρίζει αυτό και μας παρέχει εφόδια για να γίνουμε συνταξιδιώτες του.
Η ποίηση του Μάλλιου είναι ανθρώπινη. Δίνει στο ασήμαντο τη σταγόνα που χρειάζεται για να λάμψει.
Σε κάθε του ποίημα στο τέλος κάνει την γυριστή αντιστροφή. Μας ξαφνιάζει και μας συγκινεί.
Ο “Οκρίβας” είναι το πρώτο του βιβλίο και ανοίγει ο δρόμος για να μπει στην Πολιτεία της ποίησης και στο κόμμα των ποιητών.
