Παρεμβάσεις: Κοινωνικό Συμβόλαιο [του ΚΟΜΙΣΑΡΙΟΥ – Δημήτρη Μανιάτη]

Αυτό που ζούμε μας αρέσει; Οι παλιοί θα πουν: Υπάρχουν και χειρότερα. Οι νέοι θα σωπάσουν. Οι μεσαίοι θα κάνουν τον σταυρό τους. Κι όμως. Αυτό που ζούμε δεν μας αρέσει και αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Μια κοινωνία που περιμένει τρεις μήνες τουρισμού. Που έχει μονοκαλλιέργεια στην παραγωγή. Αναξιοποίητη γη και ύλες. Που έχει στοιβάξει τον μισό της πληθυσμό στην ανυπόφορη Αθήνα. Που ερημώνει την ύπαιθρο και την έχει κάνει επιδοματικό και συνταξιουχικό καφενέ. Που χάνει μέρα την ημέρα την προφορικότητα, την λαϊκότητα, την συνεκτικότητα της. Που ένα μέρος του κόσμου στενάζει με 500 ευρώ, στο ίδιο σπίτι απ’ τα σαράντα, με λίγο νέτφλιξ, κάνα σουβλάκι και τσάτινγκ. Με γυναικοκτονίες και εγκλήματα. Με ξεχαρβαλωμένο ΕΣΥ από τις καταστροφικές δεξιές πολιτικές. Με κοινωνικό κράτος που καταρρέει και που οι οικογένειες στηρίζονται από συντάξεις γερόντων. Μα θα μου πει κάποιος. Ασε μας ρε Μανιάτη. Μας μαυρίζεις την ψυχή Σάββατο πρωί στην Δημοκρατική Φωνή. Που πίνουμε το τσιπουράκι μας. Εδώ ο Μητσοτάκης μιλάει για ανάπτυξη. Για επενδύσεις. Για ψηφιακές διακυβερνήσεις. Και ήρθες εσύ να μας περιγράψεις τον ζόφο; Κατηγορηματικά όχι. Η Ελλάδα έχει και δυνάμεις, και δεξιότητες και παραγωγικό ιστό. Και τον νέο κόσμο να γίνει μια άλλη χώρα. Μια χώρα με Κοινωνικό Κράτος. Με αμβλυμένες ανισότητες. Με αναδιανομή πλούτου. Με πίστη στην νέα γενιά. Με μια γενναία ανασυγκρότηση ακόμη και σε πρώτη φάση πειραματική με κήρυξη ζωνών περιοχών σε βιομηχανικές. Με επέκταση του τουρισμού σε θεματικά πεδία με ταυτόχρονη προστασία του φυσικού πλούτου. Με δουλειές και με νέα διάσταση στην δια βίου εκπαίδευση. Με πίστη στα δημόσια ΑΕΙ μας. Με νοσοκομεία στολίδια και όχι προθαλάμους θανάτων. Αυτά όλα προυποθέτουν ένα όντως Επιτελικό Κράτος. Όχι το σημερινό. Ένα Επιτελικό Κράτος που θα είναι απ’ τα κάτω προς τα πάνω. Όπου οι τοπικότητες θα αφορούν και δεν θα είναι απλώς αναφορές κομματαρχών. Που σε πρώτο και δεύτερο βαθμό (δημόσιο και περιφέρειες) θα ενοποιείται ένα νέο σχέδιο αντεπίθεσης της Κοινωνίας των Πολλών. Το μίνιμουμ της συμφωνίας θα αφήνει πίσω τα παρωχημένα νεοφιλελεύθερα μοντέλα. Θα συγκροτεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο.