Παρεμβάσεις: Ο χαμένος χρόνος και ο Γιώργος Μεράντζας [του ΚΟΜΙΣΑΡΙΟΥ – Δημήτρη Μανιάτη]

Προσφάτως είχα μια συζήτηση – συνέντευξη με τον σπουδαίο τραγουδιστή και άνθρωπο Γιώργο Μεράντζα που δημοσιεύτηκε στα Νέα. Μου είπε κάτι καταπληκτικό στην ερώτησή μου για το «τι δημιουργεί η υπεράσπιση της ιδιοκτησίας στον άνθρωπο». Απάντησε: «Την ψευδαίσθηση ότι κάτι είναι. Ενώ μπορεί να αγαπά, να είναι ελεύθερος, να διαμαρτύρεται, πού είναι η χαρά; Διάβαζα τις τελευταίες στιγμές του Στιβ Τζόμπς. Τι λέει; Βλέπω όλα αυτά τα μηχανήματα σε αυτή την μεγάλη αίθουσα που με περιποιούνται. Κανένα από αυτά δεν μπορεί να μου προσφέρει τίποτα. Προσπαθώ να πιαστώ από κάπου και δεν μπορώ. Παρά μόνον από κάποιες στιγμές στα παιδικά μου χρόνια. Ένα χαμόγελο. Τα φιλαράκια μου. Έναν έρωτα». Ο Γιώργος πάει και έρχεται Αθήνα- Πράμαντα. Διατηρεί έναν συγκινητικό ρομαντισμό. Και μπορεί κάποιος να πει πως το λέει με την ασφάλεια της απόστασης από την βάρβαρη πόλη. Όχι λέω κατηγορηματικά. Το λέει με την βεβαιότητα του σοφού ανθρώπου. Εκείνου που σήμερα αντιλαμβάνεται πως ο κόσμος της πόλης έχει εγκλωβιστεί σε μια τρεχάλα χωρίς αύριο, χωρίς χρόνο, χωρίς δικαιώματα, χωρίς προοπτική. Ο Μεράντζας μας χτυπάει το καμπανάκι όπως το έκανε πριν χρόνια ο ήρωας και επίσης σοφός Χρόνης Μίσσιος. Ξέρω, μπορεί να διαβάζετε το σημερινό σημείωμα και να έχετε τις επιφυλάξεις σας. Μπορεί να σας ακούγονται ολίγον ουτοπικά και ρομαντικά σε μια ζωή γεμάτη προθεσμίες και στόχους ή δοκιμασίες. Μπορεί το κυνήγι του μεροκάματου να μην δίνει τον χώρο για σκέψεις που ακουμπούν στον ουρανό. Και ναι είναι ιερό το μεροκάματο, καμία αντίρρηση. Είναι όμως εκείνες οι στιγμές ή εκείνοι οι άνθρωποι που ξαφνικά μας κινητοποιούν, μας βάζουν σε σκέψη, μας κάνουν να σταματάμε λίγο απ’ το τράφικ και την τρέλα. Μας υπενθυμίζουν την τυχαιότητα της ζωής. Το δώρο να είσαι όρθιος. Να μπορείς να έχεις αυτούς που αγαπάς ακόμη κι αν τα ωράρια είναι αδιανόητα. Μια μικρή σκέψη κάθε νύχτα πως είμαστε αποτέλεσμα συμπτώσεων και πως στα χέρια μας έχουμε όλες τις δυνάμεις, είναι το καλύτερο τονωτικό των ημερών. Σε αναζήτηση του χαμένου μας χρόνου. Σας ευχαριστώ.