Αποχαιρετήσαμε την περασμένη Τρίτη, 1η του Ιούνη, πλήρη ημερών τον Σπύρο τον Ανωγιάτη, ‘τον μπάρμπα Σπύρο’, όπως τον αποκαλούσαμε όλοι, τον τελευταίο αντάρτη της γενιάς της Εθνικής Αντίστασης. Έναν άνθρωπο που εργάστηκε σκληρά και τίμια στη ζωή του, μέσα από ένα αξιακό σύστημα που καθορίστηκε από τις ιδέες του. Έναν αεικίνητο, ‘αιώνιο έφηβο’, που πέρασε ‘δια πυρός και σιδήρου‘ υπηρετώντας τις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς και βίωσε έντονα και συμμετοχικά όλες τις τρικυμίες του 20ου και του 21ου αιώνα μέχρι σήμερα. Έναν αγωνιστή της Αριστεράς, που έδωσε μάχες και διώχτηκε για τις πεποιθήσεις του, που μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, υπερασπίζονταν με θάρρος και παρρησία.
Γεννήθηκε την 21η Οκτωβρίου του 1923 και σε ηλικία μόλις 15 χρονών εντάχθηκε στους κόλπους του ΕΑΜ ( Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο ) και της ΕΠΟΝ αργότερα, υπηρετώντας με ηρωισμό την Εθνική Αντίσταση κατά της Ναζιστικής κατοχής. Μεταξύ άλλων ήταν ένας από αυτούς που αψηφώντας τους κινδύνους έφτασε στο Μαρτυρικό χωριό της Κρυοπηγής για να ενημερώσει τους αντάρτες για την επικείμενη έλευση των Γερμανών, λίγο πριν το μπλόκο και τη σύλληψη αθώων- που κατέληξε στην εκτέλεση τον Απρίλη του 1944. Βίωσε τους διωγμούς της εποχής του εμφυλίου στην μεταπολεμική περίοδο και κατέληξε στην εξορία με την παραμονή του στα ξερονήσια, Γιούρα –Ακροναυπλία – Μακρόνησο- από το 1946-1955. Υπέμεινε τις διώξεις με αλύγιστο πνεύμα και βγήκε αλώβητος πλουσιότερος σε γνώσεις, συμπορευόμενος με μεγάλες μορφές της Αριστεράς και ανθρώπους του πνεύματος.
Από το 1957 έως το 1965 διετέλεσε Διευθυντής του πρώτου Συνεταιρισμού αγροτικών προϊόντων στην Πρέβεζα ενώ το 1962 παντρεύτηκε στην ηλικία των 39 χρόνων με τη Γκόλφω Τσαμπά και απέκτησαν 2 παιδιά την Ανθή και το Γιάννη.
Πρωτοπόρος και καινοτόμος με επαγγελματική οξυδέρκεια ίδρυσε τη δική του επιχείρηση εμπορίας φρούτων και λαχανικών το 1966, η οποία λειτουργεί έως σήμερα, αφού τη μεταβίβασε στο γιο του το Γιάννη.
Οι διώξεις του όμως δεν είχαν τέλος καθώς το 1968 κατά την περίοδο της χούντας βρέθηκε πάλι στην εξορία .Από το 1969, εντάχθηκε και αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές της Ανανεωτικής Αριστεράς (ΚΚΕ ες., ΚΚΕ ες.. Α-Α, ΕΑΡ, ΣΥΝ ΣΥΡΙΖΑ) , ακούραστος εργάτης της μέχρι το θάνατο του. Η αγαπημένη του ‘Αυγή‘ δεν έλειψε ούτε μια μέρα από τα χέρια του. Ήταν ο άνθρωπος του μόχθου που παράλληλα λειτουργούσε ως διανοούμενος με τη βιβλιοθήκη του να κοσμείται τη δεκαετία του ’70 από έργα μεγάλων συγγραφέων όπως του Καζαντζάκη, του Λουντέμη, του Ρίτσου, κ.α . Όλοι χαιρόμασταν τις συζητήσεις μαζί του γιατί βγαίναμε πάντα πλουσιότεροι σε γνώσεις και εμπειρίες.
Δημιούργησε μια ωραία οικογένεια, στην οποία εμφύσησε τις αρχές του και τις πρωτοποριακές του ιδέες και σκέψεις. Είχε την τύχη και τη χαρά να δει τα παιδιά του και τα 5 εγγόνια του – Γιώργο, Σπύρο & Σπύρο, Μάριο και Κωνσταντίνα – να γίνονται επιστήμονες και να προκόβουν ενώ τα φρόντιζε, τα νουθετούσε και τους μεταλαμπάδευε τις γνώσεις και τις εμπειρίες μιας ζωής ενός ολοκλήρου αιώνα.
Ακάματος εργάτης της Αριστεράς ευτύχησε να τη δει να γίνεται κυβέρνηση- ένας από τους ελάχιστους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που το βίωσε αυτό- και ευτύχησε να σφίξει το χέρι του Αλέξη του Τσίπρα, ως πρωθυπουργό της χώρας, στην τελευταία επίσκεψη του στην Πρέβεζα καθώς τον αποθανάτιζαν τα φλας σε μια φωτογραφία που έγινε πρωτοσέλιδο στην αγαπημένη του ‘Αυγή’.
Ήταν παρών ως ενεργό μέλος της παράταξης που υπηρέτησε με θέρμη σε όλη του τη ζωή σε όλες τις συγκεντρώσεις, τις εξορμήσεις και τα δρώμενα, υπηρετώντας ταυτόχρονα τη γη που υπεραγαπούσε και εργαζόμενος στο κτήμα του μέχρι μόλις πριν λίγους μήνες σε ηλικία 97 χρόνων.
Αυτός ήταν ο ‘μπάρμπα Σπύρος ‘ που όσοι είχαμε τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσουμε οι μνήμες θα μείνουν ανεξίτηλες. Ρούφηξε τη ζωή και την έζησε όπως την ήθελε , δεν γέρασε ποτέ ούτε στο σώμα – τον εγκατέλειψε μόλις λίγους μήνες πριν, την περίοδο του εγκλεισμού και σε ηλικία 97 χρόνων- ούτε στην ψυχή και στο πνεύμα και έτσι θα τον θυμόμαστε, δυναμικό, ζωντανό και αεικίνητο.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ !!!!
Φωτογραφία τραβηγμένη με τους αγαπημένους του «συντρόφους » Φώτη Τρούγκο και Τάκη Πολύζο, έξω από το ψαράδικο του τελευταίου στα «Χάνια». Τα μέλη «της Δρακογενιάς». Μεγάλη παρακαταθήκη στους νεώτερους.