Η Δημοκρατική Φωνή σήμερα γιορτάζει τα δυο έτη, όχι απλά κυκλοφορίας της, διότι δεν είναι μηχανιστική διαδικασία και αριθμητική, αλλά παρέμβασης στα περιφερειακά και τοπικά γεγονότα. Δυο χρόνια διαρκούς παρέμβασης και ουσιαστικής κάλυψης των τοπικών θεμάτων. Δεν ήταν και δεν είναι εύκολη η αποστολή των τοπικών ΜΜΕ. Όταν είχα την ιδέα για έκδοση εφημερίδας και την είπα στον Χρήστο Τσούτση τον χειμώνα του 2021, που «τρέχει» με πολύ μεγάλη επιτυχία και με κόπο, το εκδοτικό εγχείρημα μας που κέρδισε το στοίχημα, σε πείσμα πολλών και αρκετών επιθέσεων και παρασκηνιακών πιέσεων που γνωρίζουμε πολύ καλά, αλλά δεν ασχολούμαστε καθώς ο καθένας δείχνει την ποιότητά του και το ήθος τους, ήμουν αρκετά επιφυλακτικός. Στην πορεία όμως διαπίστωσα ότι υπάρχει πεδίο. Εξάλλου πάντα πίστευα και πιστεύω στον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο των τοπικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στην ανάπτυξη των τοπικών περιοχών. Αυτό το διαπίστωσα και το περασμένο Σάββατο όταν βρέθηκα στο 53ο συνέδριο της Ένωσης Συντακτών Επαρχιακού Τύπου στην Τρίπολη και μίλησα ως μέλος της ΕΣΗΕΑ και του Δ.Σ. του Μορφωτικού της Ιδρύματος και ως δικηγόρος. Εκεί άκουσα πολλά και ενδιαφέροντα από τους εξαιρετικούς ομιλητές για την σημασία των ΜΜΕ στις τοπικές κοινωνίες που στέκονται φρουροί και συμπαραστάτες των αιτημάτων, συμφερόντων και επιδιώξεων του λαού της υπαίθρου και μαζί ένας πολύτιμος αποθησαυριστής των δραστηριοτήτων και εξελίξεών του. Στον τοπικό ή περιφερειακό τύπο, ο αναγνώστης δεν διαβάζει μόνο, αλλά “μιλά” και διαμορφώνει κατευθύνσεις, σύμφωνα με τις δικές του απόψεις. Ο περιοδικός Τύπος του ανήκει περισσότερο.
Δυναμική του περιφερειακού – τοπικού τύπου
Εξ άλλου την εκτίμηση ότι ο επαρχιακός τύπος έχει την δική του δυναμική, επιβεβαίωσε παλαιότερη έρευνα που διενήργησε η γνωστή εταιρεία PRC, σε μεγάλους Νομούς. Από την δεκαετία του 80, ότι ο τοπικός περιοδικός Τύπος λειτούργησε σαν δίαυλος και καταλύτης πολλές φορές του τοπικού προβλήματος ή της τοπικής πολιτιστικής ανάπτυξης. Ήταν και είναι το εργαλείο προώθησης των τοπικών προβλημάτων της πέρα των Αθηνών Ελλάδος προς τις κεντρικές αρχές. Αλλά και αντίστροφα. Στην μικρή κοινωνία της επαρχίας τα πάντα σχεδόν είναι είδηση και φυσικά γεγονός άξιο αναφοράς. Η χαρά, η λύπη, το όποιο κοινωνικό μικρό ή μεγάλο γεγονός είναι κοινό. Αφορά όλους. Η εφημερίδα δεν είναι τίτλος, αλλά η εφημερίδα μας.
Ο στίβος, το πεδίο της μάχης πολλές φορές, το εργαλείο προώθησης της κάθε μορφής διαλόγου ή και αγώνα, δεν είναι άλλος από τον τοπικό Τύπο. Τα τοπικά Μ.Μ.Ε. Πίσω δε από τον κάθε τίτλο του τοπικού εντύπου, πολλές φορές, κρύβονται συχνά μια σειρά δημιουργών, κάθε μορφής: Λαογράφοι, μελετητές, ιστορικοί, ιστοριοδίφες, απλοί άνθρωποι.
Η σημασία των τοπικών ΜΜΕ
Σε παλαιότερο ρεπορτάζ της Σοφία Χριστοφορίδου στη Μακεδονία της Κυριακής, μίλησε ο Terry Egger, πρώην εκδότης της εφημερίδας Philadelphia Enquirer που διετέλεσε και διευθύνων σύμβουλος και εκδότης στον Όμιλο, Philadelphia Media Network Inc. Ο εν λόγω κύριος –βαρύ όνομα στα ΜΜΕ στις ΗΠΑ- αν και συνταξιούχος, εξακολουθεί να ασχολείται με τη δημοσιογραφία- και δη την τοπική. «Πιστεύετε ότι τα ΜΜΕ όπως είναι σήμερα θα έλειπαν στους ανθρώπους, αν ξαφνικά έπαυαν να λειτουργούν;» τον ρώτησε η συνάδελφος με μία μεγάλη δόση απογοήτευσης και της απάντησε: «Αν ρωτήσεις τον κόσμο σήμερα, μπορεί η απάντηση να είναι αρνητική, επειδή δεν κάναμε καλή δουλειά για να εξηγήσουμε ξεκάθαρα την επίδραση που έχει η δημοσιογραφία στη ζωή τους. Ο πιο απλός τρόπος να το διαπιστώσουμε είναι ότι μεταξύ χωρών και κοινοτήτων όπου οι άνθρωποι έχουν ελευθερία και δημοκρατία υπάρχει και ελεύθερος Τύπος για να την υποστηρίξει. Υπάρχει ευθεία συσχέτιση. Όπου απουσιάζει η ελευθερία του τοπικού Τύπου, απουσιάζει και η ελευθερία. Αυτό νομίζω ότι πρέπει να αρχίσουμε να το εξηγούμε περισσότερο, θυμίζοντας τα ρεπορτάζ μας, τις πληροφορίες που παρείχαμε στην κοινότητα και τι επίδραση είχαν ή τι αρνητικές εξελίξεις απέτρεψαν. Θυμίζοντας στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, ότι αν αποτύχει ο τοπικός τύπος το διακύβευμα θα είναι η ίδια η δημοκρατία».
Το κόστος ενός καφέ και η αξία της ενημέρωσης
«Αν ρωτήσουμε σε μία παρέα ποιος πληρώνει καθημερινά 1-2 ευρώ για καφέ θα απαντήσουν καταφατικά σχεδόν όλοι. Γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο με την ενημέρωση;» τον ρώτησε η συνάδελφος, δανειζόμενη μία αναλογία που ο ίδιος χρησιμοποίησε σε παλαιότερη εκδήλωση. «Είναι μία καθημερινή συνήθεια, μία συναλλαγή η οποία πιστεύουν ότι αξίζει: πληρώνω το αντίτιμο, έχω τον καφέ μου. Στα ΜΜΕ δεν καθιερώσαμε στη συνείδηση του κόσμου την αξία που προσφέρει η ενημέρωσης. Όμως πλέον η δημοσιογραφία είναι σε κίνδυνο, το οικονομικό μοντέλο καταρρέει και δεν υπάρχουν επαρκείς πηγές χρηματοδότησης για να παράγουν ποιοτικό περιεχόμενο. Ο μέσος άνθρωπος πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται πώς θα ήταν η ζωή του αν η δημοσιογραφία δεν υπήρχε καθόλου».