Στην πολιτική δεν πρέπει να περιμένεις να βραχείς για να ανοίξεις την ομπρέλα.
Κάπως έτσι την πάτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη δήλωση για το «πόθεν έσχες» του.
Αλλά και όταν αποφάσισε να μιλήσει – μέσω του Γραφείου Τύπου του – το έκανε με λάθος τρόπο: εμφανίζει μια ενδεχόμενη διαφορά του ιδίου με τον νόμο, ως «διαφορά» ενός κόμματος και ενός εκδότη με… τη σύζυγό του.
Οι χαρακτηρισμοί για τον Τσίπρα και τον Βαξεβάνη δεν ενδιαφέρουν όσους ως πολιτικός έχει λόγους να φοβάται: τους πολίτες και τον εισαγγελέα.
Πέρα από το νομικό ζήτημα, από πολιτική άποψη η ουσία βρίσκεται στα κενά της απάντησής του.
Κατά τους ισχυρισμούς του, στη δήλωση «πόθεν έσχες» του 2017, δεν ανέφερε την περιβόητη εταιρία της συζύγου του στη Γαλλία, επειδή το 2016 είχε μεταβιβαστεί.
Περιέργως σημειώνει ότι ο νόμος που «εξανάγκασε» – κατά τη διατύπωσή του – στη μεταβίβαση δεν του αρέσει.
Δικαίωμά του, αλλά είναι νόμος και ισχύει για όλους.
Αυτό όμως που πρέπει να ερευνηθεί δεν είναι ο νόμος. Ούτε καν αν ίδιος συμμορφώθηκε, σε ό,τι αφορά στη δήλωση του.
Είναι αν η εν λόγω μεταβίβαση ήταν πραγματική, ή εικονική.
Κι ένας υποψήφιος της Νομικής ξέρει ότι μεταβίβαση με ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ αδελφών – που δεν κατατίθεται καν σε κάποια Αρχή – είναι η επιτομή της εικονικότητας. Ιδίως αν το συμφωνητικό εμφανίζεται εκ των υστέρων.
Αν όμως παρ όλα αυτά, η ευσυνειδησία του Μητσοτάκη κατέστησε τη – δωρεάν – μεταβίβαση πραγματική – και συνεπώς καλώς δεν την αναφέρει στο «πόθεν έσχες», ο υποψήφιος Νομικής συμπεραίνει το αυτονόητο: αυτός που μεταβιβάζει – έστω χαριστικά – αποξενώνεται νομικά από αυτό που μεταβιβάζει.
Πώς όμως δικαιολογείται η παράλειψη από το «πόθεν έσχες», όταν τέσσερα χρόνια μετά την αποξένωση, υπάρχει νέα μεταβίβαση της εταιρίας από το μέρος της προηγηθείσης δωρεάς – που δεν έχει, υποτίθεται, πλέον την ιδιοκτησίας της;
Η ερώτηση αποκτά σασπένς εφόσον η νέα μεταβίβαση γίνεται σε εταιρία που ανήκει στην πλευρά που έκανε τη – δια ιδιωτικού συμφωνητικού – μεταβίβαση του 2016, αλλά φέρεται να την επανέλαβε το 2020 με αποδέκτη τον εαυτό της!
Για να μην κρυβόμαστε: το πραγματικό ερώτημα – επειδή μιλάμε για το «πόθεν έσχες» πολιτικού που είναι πλέον πρωθυπουργός- είναι σε ποιόν ανήκει η συγκεκριμένη εταιρία σήμερα.
Από αυτό θα προκύψουν όχι μόνο η πληρότητα της δήλωσης του Πρωθυπουργού, αλλά και τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρίας. Κι αν – με βάση ποια από τις δυο μεταβιβάσεις της ισχύει – έπρεπε να δηλωθούν.
Πολλοί νομικοί διακρίνουν ότι για τον Μητσοτάκη είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Η βροχή εξελίσσεται σε καταιγίδα..
Αλλά είναι ο ίδιος που δείχνει ότι η υπόθεση μετατρέπει τους φόβους του σε εφιάλτες.