Παρεμβάσεις: Διδακτορικά και αριστείες

Η εβδομάδα που μας πέρασε είχε μια ατυχή δήλωση, την ανασκευή της και μια μεγάλη κουβέντα γύρω από αυτήν. Ο μη εκλεγμένος αλλά στενός σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, κ. Πατέλης είπε σε ομιλία του πως αν προσλάμβανε κάποιον στον τραπεζικό τομέα, δεν θα ήταν κάποιος με διδακτορικό αφού οι αλυσιδωτές σπουδές, καταδεικνύουν πως δεν είχε όρεξη να εισέλθει στην αγορά εργασίας αμέσως. Ανασκεύασε βέβαια ο άνθρωπος, ζήτησε συγγνώμη, αλλά το κακό έγινε. Βασικά αν δεν το κατάλαβε, χτύπησε ευαίσθητο πυρήνα του νεοέλληνα, της οικογένειας, του μεταπολιτευτικού τοπίου. Και το άγγιξε άγαρμπα, αστόχαστα για πολλούς λόγους που αδικούν μια ολόκληρη γενιά. Σκέψη πρώτη: κανείς και καμία δεν κάνει διδακτορικό γιατί είναι τεμπέλης. Ή θέλει να αργοσέρνει την μετα-φοιτητική του ιδιότητα. Η διδακτορική έρευνα απαιτεί τεράστιο μόχθο, έρευνα, κόπο, θυσίες, αυτοπειθαρχία. Στον περίγυρό μου επίσης, όσοι πήγαν για διδακτορικό, συνήθως ή και πάντα εργάζονταν για να τα βγάλουν πέρα- εκτός αν είχαν εξασφαλίσει μια είδους υποτροφία αλλά πάλι δουλειά έκαναν. Σκέψη δεύτερη: δεν φτάνει που έχουμε καταδικάσει τους νεότερους στην ανεργία, το brain drain και την επισφάλεια των πεντακοσίων ευρώ και της επιστροφής στο επισκευασμένο πατρικό, τους κουνάμε και το δάχτυλο αν σπουδάζουν. Μα ο κ. Πατέλης δεν υπηρετεί την παράταξη που μάχεται για αριστείες; Όταν ήμασταν στην ΚΝΕ λέγαμε: Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες. Απ’ τα ωραιότερα συνθήματα και τα πιο ουσιαστικά. Άλλο αν δεν τα καταφέραμε. Σήμερα φτάνουμε στο σημείο να λέμε στα παιδιά: φύγετε έξω και μην κοιτάτε πίσω, όταν ακούγονται τέτοιες απόψεις σαν του κ. Πατέλη. Κι όμως, η νέα γενιά, ή τέλος πάντων οι σημερινοί 30- 40άρηδες, και δεξιότητες έχουν, και ιδέες και φαντασία. Όσο κι αν διάφοροι θέλουν, η κοινωνική κινητικότητα ως δημοκρατικό κεκτημένο θα συνεχίσει να υπάρχει. Και θα φροντίσουμε γι΄αυτό. Ως τότε: Πρωτοι στα διδακτορικά, πρωτοι στις δουλειές, πρώτοι και στους αγώνες όταν απαιτείται. Μην χάνουμε και το κουράγιο μας.