Οι απανωτές κρίσεις έχουν εξασθενίσει την κοινωνία. ΟΙ πολιτικές της κυβέρνησης έχουν εντείνει τις ανισότητες και την ανασφάλεια. Κοινωνικές ομάδες έχουν ήδη βρεθεί στο περιθώριο και το ‘’σχέδιο’’ Ελλάδα 2.0 δεν συμβαδίζει με τις πραγματικές ανάγκες των πολλών αλλά με τα συμφέροντα των ισχυρών.
Μπορεί λόγω Καλοκαιριού, αυξημένων προσδοκιών κι υπολειμμάτων από τα μέτρα στήριξης, η απελπισία να συγκρατείται, αλλά σύντομα ίσως και έως το Φθινόπωρο, η καταστροφή θα διαφανεί ξεκάθαρα.
Το ‘’αόρατο χέρι’’ της αγοράς, που τόσο εμμονικά επιμένει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν μπόρεσε ούτε το πρόβλημα υγείας να λύσει, όλο το βάρος το σήκωσε το τραυματισμένο και παρατημένο ΕΣΥ, ούτε θα μπορέσει να ανασυγκροτήσει την οικονομία και την κοινωνία. Το κράτος επέστρεψε, ο Μπάιντεν το συνειδητοποίησε δυναμικά, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας το ψελλίζουν, ο Μητσοτάκης το περιφρονεί επικίνδυνα.
Λεφτά θα πέσουν στην ελληνική οικονομία το επόμενο διάστημα, αλλά το Ταμείο Ανάκαμψης δεν μπορεί να αφορά μόνο μερικούς επενδυτικούς ομίλους. Απεναντίας είναι μια ευκαιρία, γι΄αυτό χαιρετίστηκε κι ως ένα βήμα αμοιβαιοποίησης και αλληλεγγύης της ΕΕ, να συμβάλλει στην συνολική οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανάκαμψη, χωρίς να μείνουν τμήματα της κοινωνίας κατεστραμμένα ή πίσω.
Πρώτη προτεραιότητα είναι οι πολύ μικρές επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενες θέσεις εργασίας, είναι ανάγκη να στηριχθούν και να δυναμώσουν οι αδύναμοι συμπολίτες μας. Είναι χρήσιμες και απαραίτητες αυτές οι μικρές επιχειρήσεις σε όλους τους κλάδους, όχι μόνο για την κοινωνική συνοχή αλλά και για την ανάκαμψη της οικονομίας. Ρύθμιση των χρεών που δημιούργησαν μέσα στην πανδημία. Ρευστότητα. Προστασία της κατοικίας τους.
Πραγματική δεύτερη ευκαιρία σε όσους πτώχευσαν οι κρίσεις. (Έναν πτωχευτικό που να δίνει και στον επαγγελματία την δυνατότητα να ξαναδανειστεί όπως η υπερχρεωμένη ΝΔ…)
Ταυτόχρονα διεύρυνση της παραγωγικής βάσης, όσο λιγότερες Ελληνικές επιχειρήσεις παράγουν τόσο πιο εγκλωβισμένοι μένουμε στα παλιά παραγωγικά μοντέλα. Αλλαγή παραγωγικού υποδείγματος. Πριμοδοτείτε, παράδειγμα η πράσινη ανάπτυξη, αλλά εισάγουμε όλη την απαιτούμενη τεχνολογία, πρέπει να συμμετάσχουμε στην παραγωγή . Επίσης μακροχρόνια και διατηρήσιμη ανάπτυξη προϋποθέτει καλά αμειβόμενους εργαζόμενους, για να έχουν καταναλωτική δυνατότητα, που ενισχύει το ρυθμό επενδύσεων. Εξάλλου η μείωση μισθών και μεροκάματων στην προηγούμενη κρίση ( 27%) δεν έφερε καμία αύξηση επενδύσεων και καμία μείωση τιμών. ( Αυξήθηκαν μόνο τα κέρδη των μεταποιητικών εταιρειών που μάλιστα κάναν διανομή μερισμάτων τώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη μείωσε το φόρο μερίσματος… δηλ ούτε δημοσιονομικό όφελος.) Εγχώριες επενδύσεις που συνάδουν με τις δυνατότητες τόσο των αποθεματικών των ελληνικών επιχειρήσεων, όσο και των μετόχων τους. Προφανώς δυνατότητα εισόδου νέων.
Δηλαδή στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αυτό το μέγεθος μπορεί να αντέξει το οικογενειακό κεφάλαιο ή το ελληνικό τραπεζικό σύστημα … μικρομεσαίων επιχειρήσεων με σχέδιο, προγραμματισμό, καινοτομία, υποστήριξη της συνέργειας των ομοειδών, του συνεταιρισμού , της αυτοπαραγωγης και των ενεργειακών κοινοτήτων.
Στον αντίποδα αυτών, που η κοινωνία συμμετέχει, η φτώχεια αμβλύνεται και θέτονται οι βάσεις μιας βιώσιμης προοπτικής, η κυβέρνηση εντείνει τις ανισότητες. Το Ελλαδα 2.0, το εργατικό νομοσχέδιο, το ασφαλιστικό στοχεύουν στον αφανισμό των πολύ μικρών (ζόμπι) και στην συγκέντρωση -συγχώνευση των υπολοίπων επιχειρήσεων, με εξαθλιωμένους εργαζόμενους. Κινεζοποίηση.
Η χώρα έχει ανάγκη μια νέα προοδευτική πολιτική, χρειάζονται κοινές πρωτοβουλίες και μέτωπα ώστε να μην ολοκληρωθεί η καταστροφή που ετοιμάζει η Κυβέρνηση. Έχουμε ανάγκη ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο εργαζομένων, παραγωγικών δυνάμεων και μεσαίας τάξης. Έχουμε ανάγκη μια ανθρώπινη πολιτική.