Η Τομεακή Επιτροπή Πρέβεζας του ΚΚΕ και η ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ διοργάνωσαν εκδήλωση το μεσημέρι της Παρασκευής για να τιμήσουν τους 23 κομμουνιστές και αγωνιστές από το χωριό της Κρυοπηγής που εκτελέστηκαν στις 14 Απριλίου του 1944 από τους ναζί κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Η εκτέλεσή τους είχε γίνει την Μεγάλη Παρασκευή στην πλατεία του Αγρινίου μαζί με άλλους 100
περίπου κομμουνιστές.
Η κεντρική ομιλία έγινε από τη Μαλεζά Ζήνα, γραμματέα της Τομεακής Επιτροπής Πρέβεζας του ΚΚΕ. Ξεκινώντας αναφέρθηκε στο ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση τιμής και μνήμης έχει σκοπό να φωτίσει την ιστορική αλήθεια. Όπως τόνισε χαρακτηριστικά: «έχουμε το χρέος να διαδώσουμε την αντικειμενική αλήθεια για τη δικαίωση των νεκρών μας, των νεκρών που έθρεψε αυτός εδώ ο τόπος.
Έχουμε την υποχρέωση να διαδώσουμε την αλήθεια για να την μάθουν όλοι, ιδιαίτερα η νέα γενιά που σε αυτούς ποντάρει το σύστημα της εκμετάλλευσης. Να μην ξέρει, να μην γνωρίζει ή να μάθει ανεστραμμένη την πραγματικότητα.
Σήμερα λοιπόν, 80 χρόνια μετά τα γεγονότα της Κρυοπηγής, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι αγωνιστές τιμάμε τον ηρωικό αγώνα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ Ζαλόγγου. Τιμάμε τους νεκρούς ήρωες, τους συναγωνιστές της Κρυοπηγής, που δολοφονήθηκαν από το τέρας του φασισμού, τους ναζί κατακτητές. Βέβαια οι φασίστες για να τα καταφέρουν βρήκαν χείρα βοηθείας στους ντόπιους συνεργάτες τους. Πάντοτε υπήρχαν πρόθυμοι για να καταστείλουν το εργατικό λαϊκό κίνημα και την πρωτοπορία του, το ΚΚΕ.
Οι απολογητές του καπιταλισμού, του κεφαλαίου, της Ε.Ε, που τους βρίσκουμε παντού και σε τοπικό
επίπεδο εδώ στην Πρέβεζα σήμερα, κάνουν προσπάθεια να ξαναγράψουν την Ιστορία στα μέτρα τους.
Βασικό τους επιχείρημα είναι τα περί “εθνικής ενότητας” και “Εθνικής συμφιλίωσης”. Λες και ήταν
γενικά και αόριστα όλοι μαζί. Η ίδια η ιστορική πείρα του λαού μας όμως φανερώνει πως αυτό δεν
έγινε ποτέ.
Ποτέ τους δεν ήταν όλοι μαζί οι καταπιεστές, η άρχουσα τάξη, τα κόμματα και οι συνεργάτες τους από την μια και οι καταπιεσμένοι, οι εργάτες, η φτωχή αγροτιά, οι εκμεταλλευόμενοι από την άλλη. Όπως και σήμερα δεν είμαστε γενικά και αόριστα όλοι μαζί. Βέβαια υπάρχουν και φωνές που με περισσό πείσμα και θράσος προσπαθούν πάση θυσία να στήσουν μνημεία μισάνθρωπων, βουτηγμένων στο αίμα των αγωνιστών.
Πώς αλλιώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την πεισματάρικη προσπάθεια της ίδιας της δημοτικής αρχής και κάποιων να στήνουν μνημεία μίσους όπως αυτό στο τέλος Κρυοπηγής, του δοσίλογου Μπάκου πριν δυο χρόνια ή τη νέα στόχευση που έχουν τώρα για την ανέγερση προτομής του αντικομμουνιστή και υμνητή της Χούντας και των Ταγμάτων Ασφαλείας Θρασύβουλου Τσακαλώτου.
Το λέμε και από αυτόν εδώ τον ιστορικό τόπο. Ο λαός της Πρέβεζας θα τους χαλάσει τα σχέδια. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι το εργατικό – λαϊκό κίνημα θα τους αφήσει σε χλωρό κλαρί να σπέρνουν το δηλητήριό τους σε βάρος του λαού.
Μέσα από τα παραπάνω προσπαθούν να ρίξουν τόνους λάσπης, να συκοφαντήσουν τον ένοπλο αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ιδιαίτερα τον ένοπλο αγώνα του Δ.Σ.Ε, την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας.»
Στη συνέχεια ανέφερε πως για το ΚΚΕ αποτελεί αναγκαιότητα η επιστημονική μελέτη της Ιστορίας. Τα διδάγματα που απορρέουν από την ιστορική πείρα, η διεξαγωγή συμπερασμάτων σήμερα, αποτελούν
θεμελιακό συστατικό του ίδιου του χαρακτήρα του κόμματος για να ηγηθεί στον επαναστατικό
μετασχηματισμό της κοινωνίας, στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Ενώ εν συνεχεία
αναφέρθηκε στα γεγονότα της Κρυοπηγής: «Κομμάτι της συγκλονιστικής ιστορίας της Εθνικής μας
Αντίστασης, του αγώνα, ήταν οι Κρυοπηγιώτες. Οι πρωτοπόροι χωριανοί της Κρυοπηγής
πρωταγωνίστησαν στην οργάνωση του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ στο δικό τους χωρίο αλλά και στην
οργάνωση και των γύρω χωριών ( Δεσποτικό, Α. Ράχη, Λούτσα κ.α ),δημιουργώντας ταυτόχρονα και
ζωντανές οργανώσεις του ΚΚΕ.
Γι' αυτή τους τη δράση, τιμωρήθηκαν από τους φασίστες και τους ντόπιους δοσίλογους.
Στην Κρυοπηγή υπήρχε ένοπλο τμήμα του ΕΛΑΣ που υπαγόταν στο 24ο Σύνταγμα. Οι Γερμανοί και οι
ντόπιοι συνεργάτες τους το πληροφορήθηκαν και άρχισαν τις αιφνιδιαστικές εμφανίσεις στο χωριό
καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια προκειμένου να διαλύσουν τα ένοπλα αντιστασιακά τμήματα.
Τον Μάρτη του 1944 ο γερμανικός στρατός μπήκε στην Κρυοπηγή. Αμέσως άρχισαν τις έρευνες για να
εντοπίσουν αντάρτες και πυρομαχικά. Έκαψαν δύο σπίτια και συνέλαβαν 28 άνδρες, ηλικίας 18 έως 50
ετών. Τους οδήγησαν αρχικά στην Πρέβεζα, στη συνέχεια τους μετέφεραν στο Αγρίνιο, όπου ήταν το
αρχηγείο των κατοχικών δυνάμεων στην Δυτική Ελλάδα. Εκεί, τους κράτησαν φυλακισμένους για ένα
μήνα. Τη Μεγάλη Παρασκευή, στις 14 Απρίλη του 1944, εκτέλεσαν τους 23, μαζί με άλλους 100
περίπου αγωνιστές, ενώ κρέμασαν άλλους τρεις στην πλατεία του Αγρινίου. Μόλις 5 κατάφεραν να
ξεφύγουν.
Η εκτέλεση ήταν αντίποινα για το σαμποτάζ στις 9 Απρίλη λίγο έξω από το χωριό Σταμνά σε
οχηματαγωγό που μετέφερε τρόφιμα και πολεμοφόδια στις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής στο Αγρίνιο.
(…..) Η Ηρωική ιστορία όμως του χωριού δεν σταματά εκεί. Η Κρυοπηγή εξακολούθησε να τροφοδοτεί
τον αγώνα και το κίνημα πολλές δεκαετίες. Γι’ αυτό και άλλοι Κρυοπηγιώτες που δεν εκτελέστηκαν
κυνηγήθηκαν ,εξορίστηκαν, βασανίστηκαν πολλά χρόνια μετά. Οι οικογένειες που έμεναν πίσω, με
στυλοβάτες τις ηρωικές γυναίκες, μεγάλωσαν τα παιδιά τους με κόπους και θυσίες αλλά και με
αλληλεγγύη και πείσμα μπροστά στις διώξεις και προπάντων με το όραμα για μια πιο δίκαιη κοινωνία.
Παιδιά μεγάλωσαν με αντάρτικα τραγούδια αντί για νανουρίσματα, τα λαϊκά μοιρολόγια του χωριού
έγιναν μοιρολόγια για τους ήρωες που χάθηκαν. Οι γυναίκες εφάρμοσαν στην πράξη την ισότιμη
συμμετοχή τους στην αντίσταση, στη δημόσια ζωή, στον αγώνα. Όλα αυτά αποτελούν μεγάλη
παρακαταθήκη για τους νεότερους, για όλους εμάς».
Τόνισε πως από εκείνη την ιστορική περίοδο το ΚΚΕ έχει βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα που έχουν
διαχρονική αξία στην ταξική πάλη, στην πάλη σήμερα. Ενώ κλείνοντας τόνισε πως η καθημερινή πάλη
σήμερα για όλες τις πτυχές της ζωής του λαού μας, μέσα από τους αγώνες που αναδεικνύουν τον
πραγματικό αντίπαλο και ανοίγουν την προοπτική είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμάμε καθημερινά
τους νεκρούς μας.
Στη συνέχεια κατέθεσαν λουλούδια εκ μέρους της Τ.Ε Πρέβεζας του ΚΚΕ, της ΠΕΑΕΑ- ΔΣΕ, του Τ.Σ της
ΚΝΕ, της γραμματείας του ΠΑΜΕ και του Ν.Τ. της ΑΔΕΔΥ και ακολούθησε η αναγγελία των ονομάτων
των νεκρών ενώ κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή.