Παρεμβάσεις: Ο τηλεστάρ και ο Μαρξ

Κι αίφνης ο όχι και τόσο γνωστός τηλεοπτικός κύριος Πούμπουρας εξέφρασε μια νομιμοποιητική άποψη, για την απλήρωτη εργασία ως πρακτική στα πρώτα χρόνια των νέων εργαζομένων. Κι αίφνης ξέσπασε ταξικός πόλεμος σε μια ντουζίνα λογαριασμούς, στα κοινωνικά δίκτυα. Γούστο του και καπέλο του. Δεν κινδυνεύει το κοινωνικό συμβόλαιο (;) από εκείνον. Μόνον αν η άποψη του γίνει κυρίαρχη, ή βρεθεί πολιτική δύναμη και την κάνει θα μου πείτε, φίλοι ηπειρώτες. Μα δεν δουλεύει κόσμος τζάμπα για καιρό με την επίφαση της πρακτικής; Στο δικό μας χώρο των ΜΜΕ ας πούμε η συνήθης πρακτική, συχνά τεμνόταν με τα όνειρα παιδιών και τις ορέξεις αφεντικών. Και γινόταν χρόνια- και με την ανοχή των σωματείων μας. Προσωπικά εργάστηκα στην ζωή μου τζάμπα, μόνον μερικούς μήνες. Ίσως λιγότερο από τρεις. Ήμουν δύσκολα, ήμουν στην αρχή, αλλά είπα μέσα μου πως πάνω από 2 ή 3 μήνες δεν θα το κάνω. Θα μου πείτε, πάλι, ατομικά το διαπραγματεύθηκες. Σωστό. Αλλά οι σαράντα κάτι, ήμασταν πιο κοντά σε μια κουλτούρα συλλογική, κατακτήσεων νωπών και όλα αυτά που ξέρετε. Άντε πες το σήμερα στο πρεκάριο ή τον νέο με πτυχίο- μεταπτυχιακό που βγαίνει στο κουρμπέτι. Το θέμα λοιπόν, δεν είναι η άποψη ενός χαμογελαστού τηλεοπτικού. Είναι η κύρια συνθήκη που επικρατεί στην κοινωνία μας. Αυτή που έχουμε επιτρέψει να ισχύει. Η εργασία είναι μέρος διαπραγμάτευσης. Προϋπόθεση προόδου ή ανάπτυξης. Κινητήρας των υλικών δυνάμεων. Τόπος κοινωνικοποίησης. Αλλά και υπεραξία. Εκμετάλλευση. Αδικία. Καθόλου στατική, ανάλογα το επίπεδο Δημοκρατίας, κοινωνικού συμβολαίου, αλλάζει και αυτή. Σήμερα είναι άυλη, είναι τηλεργασία, είναι επώδυνη. Οι αλυσίδες των προλεταρίων συχνά είναι το wi fi του σπιτιού τους. Αγώνας γίνεται για να έχει το δικαίωμα ο εργαζόμενος να αποσυνδέεται από το ίντερνετ. Να βρει τον χαμένο του χρόνο. Στην εργασία κρινόμαστε όλοι και όλες. Όχι αν δουλεύουμε ή όχι πολύ ή καλά. Αλλά αν υπάρχει ισότιμη πρόσβαση στο δικαίωμα της εργασίας. Ας ξεκινήσουμε από αυτό να χτίζουμε. Μην ξεκινήσουμε με τα «μα ισχύει πια στην πράξη κάτι άλλο» και χαλάμε όσα μας παραδόθηκαν. Τι λέτε; (Σκέψεις με αφορμή την επέτειο γέννησης του Καρλ Μαρξ, 5 Μαΐου 1818).