⬛ Γιώργο κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ σου με τίτλο «Μπλαβιά συννεφιά στην Μπελερίγα». Πως πρόεκυψε αυτή η νέα δουλειά;
Πρόκειται για μία δουλειά που όπως και όλες οι υπόλοιπες δεν ξεκίνησαν με σκοπό να γίνουν συλλογή και εν τέλει πλήρες άλμπουμ. Αμέσως μετά το «Μας το ‘χε πει ο ποιητής» που εκδόθηκε το 2017 ξεκίνησαν οι ηχογραφήσεις αυτού του δίσκου. Όταν δημιουργείς δεν μένεις ανεπηρέαστος από αυτά που συμβαίνουν γύρω σου. Η δουλειά αυτή ξεκίνησε ηχογραφώντας 3 τραγούδια τα οποία ερμήνευσα ο ίδιος. Κάπου το 2019 διέκοψα κάνοντας έναν άλλο δίσκο, «Απ’ τη Βιέννη στην Βαγδάτη», με κλασικό πνεύμα και το 2020 ήρθε ο κορωνοιός και η καραντίνα και τότε ένιωσα την ανάγκη να επανέλθω στην τραγουδοποιία, αυτή τη φορά συμμετοχικά. Έδωσα τραγούδια να ερμηνευτούν από αγαπημένες φωνές και συγκροτήματα και τελικά προέκυψε η «Μπλαβιά συννεφιά στην Μπελερίγα». Μία δισκογραφική εργασία πολύ-συμμετοχική.
⬛ Δημιουργός; Τραγουδιστής ή μουσικός; Ποιος τίτλος θα σε κάλυπτε περισσότερο;
Προφανώς η ερώτησή σου Χρήστο μου επιδιώκει να αυτοπροσδιοριστώ αυτή τη στιγμή, ωστόσο δεν μπορώ να αποφύγω να κάνω την αναδρομή μου. Όταν ξεκίνησα να παίζω μουσική (κιθάρα, μπουζούκι) πριν 23χρόνια δεν τραγουδούσα ποτέ σόλο, άρα ήμουν μόνο μουσικός. Μετά ήρθε η εποχή που τραγουδούσα πάρα πολύ και παράλληλα ήρθαν οι πρώτες μου συνθέσεις και τα πρώτα μου τραγούδια. Τα τελευταία χρόνια η δημιουργία, παράλληλα με την ολοκλήρωση των σπουδών μου στη σύνθεση, με κέρδισε ολοκληρωτικά και μάλλον δεν έχει επιστροφή αυτό. Είναι η επιτομή κάθε τέχνης το να δημιουργείς και να προσπαθείς να μεταδόσεις τον ψυχισμό σου στο κοινό, ανεξαρτήτως απήχησης. Σε έχει κάνει ήδη καλύτερο η πορεία προς αυτή την κατεύθυνση και έχεις επιτελέσει το έργο σου. Να προσφέρεις και εσύ κάτι σ’ αυτό το οικοδόμημα που λέγεται πολιτισμός. Συνεπώς θα δηλώσω, πολύ ταπεινά, συνθέτης.
⬛ Πόσο δύσκολο είναι να δημιουργεί κάποιος μουσική στην επαρχία; Να γράφει αλλά και να ερμηνεύει την δική του δουλειά; Από πού εμπνέεσαι;
Πάντα έχει να κάνει με το τι επιδιώκει ο κάθε καλλιτέχνης και ο κάθε δημιουργός. Το κέντρο των εξελίξεων φυσικά και είναι στην πρωτεύουσα και μόνο εκεί κάποιος έχει ελπίδα να πετύχει κάποια αναγνωρισιμότητα. Εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου το θέμα αυτό, συνεπώς απολαμβάνω το γεγονός ότι ζω σε μία υπέροχη επαρχία όπως η Πρέβεζα. Είναι συναρπαστικό αυτή η πόλη όταν σε απογοητεύει και σε κουρελιάζει από τις παθογένειές της, την ίδια στιγμή να σε κάνει να την ερωτεύεσαι όλο και περισσότερο. Βεβαίως και είναι πηγή έμπνευσης η Πρέβεζα και η κοινωνία της, στην οποία θα δει κανείς να αποτυπώνονται όλα τα καλά και τα κακά της ελληνικής πραγματικότητας.
⬛ Ποιοι συντελεστές βοήθησαν για να ολοκληρωθεί αυτό το νέο έργο;
Το πρωτόκολλο σε αυτές τις περιπτώσεις λέει ότι ξεκινάμε με τους τραγουδιστές, συνεχίζουμε με τους στιχουργούς και μετά περνάμε στους μουσικούς που συμμετείχαν. Επίτρεψέ μου να το ανατρέψω αναφερόμενος μόνο στους αφανείς ήρωες αυτής της εργασίας. Αυτούς οι οποίοι πάντα βρίσκονται στα πολύ ψηλά γράμματα των δελτίων τύπου. Ευχαριστώ λοιπόν θερμά τον Πάνο Παπακώστα για την ηχοληψία, μίξη και Mastering όλου του δίσκου και τον Άγγελο Μόσχο για την γραφιστική επιμέλεια και το σχεδιασμό. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων είμαι ευγνώμων για όλους τους συντελεστές του δίσκου… Δεν θα με παρεξηγήσει κανείς, είναι όλοι φίλοι μου μιας και δεν συνεργάζομαι ποτέ με ανθρώπους που δεν αγαπώ.
⬛ Η συνέχεια τι περιλαμβάνει; Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον;
Εκ φύσεως είμαι άνθρωπος που προγραμματίζει, σχεδιάζει και οραματίζεται το μέλλον μήνα-μήνα. Πολλές φορές αυτό είναι επικίνδυνο, άλλοτε αφελές, και συχνά ουτοπικό. Φυσικά και έχω σχέδια αλλά και συχνά έντονη μετριοπάθεια που εντέλει μου κάνει καλό μη επιτρέποντάς μου να περάσω το κατώφλι της ματαιοδοξίας. Εδώ θα ‘μαστε να τα λέμε. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Χρήστο μου για τη συνέντευξη!