Ένα από τα διδάγματα που μας αφήνει και αυτή η χρονιά που φεύγει είναι ότι η κυβέρνηση απλά δεν μπορεί να διαχειριστεί επιτυχώς καμία από τις προκλήσεις, που συνεπάγεται η ευθύνη διακυβέρνησης μιας χώρας. Στο κύμα ακρίβειας παραμένει απλός θεατής, με τον πληθωρισμό να σημειώνει τη μεγαλύτερη, μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, ποσοστιαία αύξηση από μήνα σε μήνα, αρχής γενομένης από τον περασμένο Αύγουστο και με ολόκληρες επαγγελματικές ομάδες, όπως οι αγρότες, να μένουν χωρίς καμία στήριξη.
Τα πράγματα όμως φτάνουν στα όρια του εξοργιστικού ως προς τον τρόπο που διαχειρίζεται την πανδημία. Χειρότερο και από το αν είναι καλό ή κακό το σχέδιο που εφαρμόζει, αν διαφωνεί κανείς ή όχι με τα μέτρα που κατά καιρούς λαμβάνει η κυβέρνηση, είναι οι επαναλαμβανόμενες κυβερνητικές παλινωδίες. Τα συνεχή «μπρος- πίσω». Από τα «τελευταία μίλια» της πανδημίας, που εκστόμιζε το καλοκαίρι ο κ. Μητσοτάκης, από το «βγάζουμε τις μάσκες» του alter ego του, κ. Σκέρτσου, φτάσαμε στα μαύρα ρεκόρ, στα μέτρα που ανακοινώνονται τη μία μέρα για να ακυρωθούν την επόμενη. Είδαμε τον Πρωθυπουργό άλλοτε να κάνει τον Λοιξωλιολόγο ή τον Καθηγητή Πανεπιστημίου, άλλοτε να λέει ότι δεν θα περιμένει κανένα καθηγητή και καμία επιστημονική μελέτη για να του πει τι θα κάνει και άλλοτε να κρύβεται για τα μέτρα που θα πάρει πίσω από την επιτροπή των ειδικών. Χειρότερο και από ένα κακό σχέδιο είναι ένα μη σχέδιο, όπως αυτό ακριβώς που κάνει τώρα η κυβέρνηση. Ένα τίποτα πολιτικής.
Απέναντι σε όσα δραματικά ζουν οι πολίτες γίνεται ακόμα μεγαλύτερη η ευθύνη των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας. Η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει την παραίτηση της κυβέρνησης αναδεικνύεται σε καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων. Με ένα πρόγραμμα, που οι βασικές γραμμές του έχουν ήδη ανακοινωθεί, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, η πραγματική ενδυνάμωση με άμεσες προσλήψεις του συστήματος Υγείας και Παιδείας, η κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και η ενδυνάμωση των περιφερειακών πανεπιστημίων, είναι πυλώνες που στηρίζουν ένα ελάχιστο δίκτυ ανάταξης της κοινωνίας, η οποία βρέθηκε απέναντι σε επιλογές μιας κυβέρνησης που ικανοποιεί τους λίγους και εκλεκτούς. Πλάι σε αυτά και το οργανωτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε η δυναμική και το πλάτεμα του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην κοινωνία να αποκτήσει και οργανωτική έκφραση.
Στο νέο έτος αποτελεί ευθύνη της νέας ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛ να ξεκαθαρίσει την κατεύθυνσή του, αν θα αποτελέσει παρακολούθημα των πιο αντιδραστικών για την κοινωνία πολιτικών του κ. Μητσοτάκη, ή αν θα συνταχθεί σε ένα πλαίσιο συνεννόησης των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας. Ήδη στην Ευρώπη, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία, διαμορφώνονται σχήματα διακυβέρνησης των προοδευτικών δυνάμεων πάνω σε προγραμματικές αρχές που καλούνται να απαντήσουν στις προκλήσεις της κλιματικής κρίσης, των επιπτώσεων της πανδημίας, της κοινωνικής συνοχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του και έχει αναλάβει την ευθύνη, ώστε να διαμορφώσει τις συνθήκες για μια κυβέρνηση των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας.
Ένα έτος προκλήσεων, ένα έτος που το πολιτικό εκκρεμές στρέφεται ξανά προς τα αριστερά.
Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι σε όλες και σε όλους Καλή Χρονιά με Υγεία, Συλλογική Πρόοδο και Κοινωνική Αλληλεγγύη.