Τα κρούσματα σταθερά πολλά, οι διασωληνωμένοι συνωστίζονται στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, κάθε μέρα ο μακάβριος κατάλογος των νεκρών μεγαλώνει, οι ειδικοί προειδοποιούν, η κυβέρνηση πέρα βρέχει, αρνείται να πράξει τα αυτονόητα, μαγειρεύει τα στοιχεία για να δικαιολογηθεί, ψάχνει αποδιοπομπαίους τράγους για να τους φορτώσει τις ευθύνες, προκαλεί σύγχυση με τις ολέθριες πράξεις της και τις εγκληματικές παραλείψεις της και εμείς προσαρμοζόμαστε, συνηθίζουμε να συμβιώνουμε με τη φρίκη.
Το κακό έχει γίνει τετριμμένο και εμείς έχουμε ήδη αναισθητοποιηθεί. Έχουμε αποδεχτεί την κατάσταση. Αυτή είναι η θλιβερή κανονικότητα.
Όπως λέει ο Ζ. Μπάουμαν, «παρόμοια γεγονότα, όταν επαναλαμβάνονται και πολλαπλασιάζονται, σχολιάζονται καθημερινά ή αναπαρίστανται, χάνουν την ικανότητα τους να σοκάρουν. Όσο συγκλονιστικό και τρομακτικό είναι κάτι την πρώτη φορά που συμβαίνει, η μονοτονία της επανάληψης το ”ομαλοποιεί”, το κάνει ”τετριμμένο”. Το ”τετριμμένο”, η κοινοτοπία, διασκεδάζει, δεν σοκάρει».
O Αλέξης Τσίπρας έκανε κριτική στην κυβέρνηση για τη διαχείριση της πανδημίας και πρότεινε τη συγκρότηση επιτροπής με πρόσωπα κοινής αποδοχής «που θα αναλάβει να σχεδιάσει και να προτείνει μέτρα που όλοι θα αποδεχθούμε χωρίς τη σκέψη μας στο πολιτικό κόστος». Ξέρετε πώς απάντησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος; «Η κυβέρνηση υπεύθυνα και με σχέδιο οργανώνει την άμυνα της χώρας».
Ένα στοιχείο είναι αρκετό για να καταρρίψει τη θριαμβολογία της. Οκτώβριος 2021: 1.110 νεκροί, 86.408 κρούσματα.
Σύμφωνα με ένα… παλιό κινέζικο γνωμικό, η τέχνη της διοίκησης διέπεται από τρεις βασικούς κανόνες:
Πρώτον, η επιτυχία στην τέχνη της διοίκησης κρίνεται από τα απτά αποτελέσματα και όχι από τις προθέσεις.
Δεύτερον, εκείνος που διοικεί είναι υπεύθυνος για οτιδήποτε συμβαίνει στην περιοχή ευθύνης του, είτε αυτό είναι αποτέλεσμα πράξεων ή παραλείψεων του είτε συνέβη ανεξάρτητα από τη δραστηριότητά του.
Τρίτον, αν ο διοικητής δεν πάρει τη στιγμή που πρέπει έναν περιορισμένο αριθμό δύσκολων πλην αναγκαίων μέτρων, θα αναγκαστεί να πάρει αργότερα πολύ μεγαλύτερο αριθμό ακόμα πιο δυσάρεστων μέτρων.
Η αποτυχία
Αν τώρα προσπαθήσουμε να κρίνουμε την επίδοση της κυβέρνησης με βάση τους… κινέζικους κανόνες, σίγουρα θα οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκκωφαντική αποτυχία. Κάθε μέρα σπάμε τα ρεκόρ κρουσμάτων, έχοντας ήδη φτάσει στο εξωφρενικό 6.700. Επιπλέον, οι διασωληνωμένοι τραβάνε την ανηφόρα, έχοντας ξεπεράσει τους 400 και καθημερινά θρηνούμε δεκάδες συμπολίτες μας -59 χτες. Ακόμα πιο αρνητική είναι η επίδοση στον εμβολιασμό που παραμένει παγωμένος στο 59,5%, την ώρα που στην Πορτογαλία είναι στο 86%, στην Ισπανία στο 78,8% και στην Ιταλία στο 72,5%. Την ίδια ώρα το ΕΣΥ είναι και πάλι στο κόκκινο, αφού στη Βόρεια Ελλάδα διασωληνώνονται ασθενείς εκτός ΜΕΘ.
Η κυβερνητική αποτυχία που αναδεικνύεται από τα στατιστικά στοιχεία, παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις αν κάνουμε τις συγκρίσεις με άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Δανία, που αφήνουν την πανδημία πίσω τους.
Εν ολίγοις, το αποτέλεσμα είναι ολωσδιόλου αρνητικό.
Οι ανεμβολίαστοι
Η κυβέρνηση επιχειρεί να ρίξει την ευθύνη στους ανεμβολίαστους, κάνοντας λόγο ακόμα και για «πανδημία ανεμβολίαστων». Όποιος δεν έχει κάνει το εμβόλιο θέτει τον εαυτό του και τους γύρω του σε πολύ αυξημένο κίνδυνο. Αναμφίβολα, το πολύ υψηλό ποσοστό ανεμβολίαστων στη χώρα μας συνιστά βασική (αλλά όχι μοναδική) αιτία της νέα έξαρσης της πανδημίας.
Ωστόσο, για το υψηλό ποσοστό ανεμβολίαστων η κυβέρνηση φέρει βαρύτατη ευθύνη. Δεν έπεισε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να εμβολιαστεί, την ώρα που οι περισσότερες χώρες της ΕΕ τα κατάφεραν καλύτερα. Το να πείσεις τον κόσμο να εμβολιαστεί συνιστά τμήμα της δουλειάς που πρέπει να κάνεις για να αντιμετωπίσεις μια σοβαρή κρίση δημόσιας Υγείας. Όπως ακριβώς δουλειά σου είναι να αντιμετωπίσεις τους φόβους, τον ανορθολογισμό ακόμα και τη δημαγωγία. Το υψηλό ποσοστό ανεμβολίαστων δεν συνιστά δικαιολογία αλλά απόδειξη της αποτυχίας της κυβέρνησης.
Κι επειδή το ζήτημα επανέρχεται κατά καιρούς, ας το ξαναπούμε. Όπως λέει και ο δεύτερος… κινέζικος κανόνας, η πολιτική ευθύνη είναι αντικειμενική ευθύνη. Ο κυβερνήτης έχει πλήρη ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στα όρια της δικαιοδοσίας του. Δεν μπορεί να αποποιείται αυτήν την ευθύνη.
Τα μέτρα
Πέρα από το υψηλό ποσοστό ανεμβολίαστων, η νέα έξαρση της πανδημίας οφείλεται στην κυβερνητική αδράνεια. Η κυβέρνηση καλλιέργησε τον εφησυχασμό, στέλνοντας το μήνυμα ότι έχουμε τελειώσει την πανδημία. Επιπλέον, τα μέτρα που πήρε, είχαν μόνο χαρακτήρα πίεσης προς τους ανεμβολίαστους. Στην ουσία δεν έπραξε τίποτα μέχρι τώρα για τον περιορισμό της διασποράς του κορονοϊού. Κάτι που ήταν απαραίτητο όχι μόνο λόγω του μεγάλου αριθμού ανεμβολίαστων, αλλά και γιατί οι εμβολιασμένοι νοσούν και μεταδίδουν τον ιό -σε πολύ μικρότερο βαθμό βέβαια.
Η κυβέρνηση θέλησε να διατηρήσει τεχνηέντως μια εικόνα πλήρους επιστροφής στην κανονικότητα, την ώρα που η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Αλλά επειδή η πραγματικότητα είναι επίμονη, κατά πάσα πιθανότητα θα αναγκαστεί τώρα να πάρει πιο σκληρά περιοριστικά μέτρα και να επεκτείνει την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Το πρόβλημα βέβαια είναι το ΕΣΥ βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη χειρότερη φάση του, οπότε εγείρονται σοβαροί φόβοι για το τι θα συμβεί το επόμενο διάστημα, ακόμα και αν ληφθούν εγκαίρως αυτή τη φορά τα αναγκαία μέτρα.
Η κυβέρνηση έχει αποτύχει λοιπόν στη διαχείριση της πανδημίας. Και αυτήν την αποτυχία δεν μπορεί παρά να τη χρεωθεί ο πρωθυπουργός.
Δεν είναι όμως μόνο η πορεία της πανδημίας το πρόβλημα αφού τόσο τα περαστικά αστυνομικής αυθαιρεσίας όσο και η κατάσταση που παγιώνεται με την «έκρηξη τιμών» σε τρόφιμα και ενέργεια δημιουργούν τετελεσμένα ενισχύοντας με διαφορετικό τρόπο το κλίμα ανασφάλειας στους πολίτες.
Στην πρόσφατη επίσκεψη της Α. Μέρκελ στην Αθήνα ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στην μέχρι πρότινος καγκελάριο, είπε ότι η σημερινή Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα που γνώρισε, την Ελλάδα της κρίσης.
Επειδή συχνά ο κ. Μητσοτάκης χρησιμοποιεί τα νούμερα για να δείξει το έργο που κάνει η κυβέρνησή του, ας συνυπολογίσει και αυτό: Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για την Ελλάδα, το ποσοστό των νέων που ούτε σπουδάζουν ούτε εργάζονται ούτε καταρτίζονται φτάνει στο 20%. Τεράστια επιτυχία.
Μπορεί να πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο με την πανδημία- και σε άλλους τομείς να δοκιμάζεται η χώρα βλ. οικονομία- αλλά δεν τρέχει τίποτα. Η «Πολιτική» έχει ηττηθεί, η αντιπολίτευση σαφώς υστερεί του ρόλου της και οι πολίτες βρίσκονται «βυθισμένοι» στον ατομικό δρόμο.
Ως πότε είναι το ερώτημα…