Με την συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» και στην Μαρία Κατσουνάκη, ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος, υπερέβη τα εσκαμμένα δημιουργώντας ψυχικό ρήγμα αν όχι με την όλη Αριστερά, σίγουρα με το πιο πλατύ κομμάτι της.
Ο κ. Τσακαλώτος εκφράζει εκείνο το κομμάτι που ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου είχε χαρακτηρίσει «ελιτίστικη αριστερά των σαλονιών». Είναι δε, σε απόσταση με το λαϊκής αναφοράς ευρύ τμήμα της αριστεράς, που νιώθει αταβιστικά αποστροφή για την αυτάρεσκη προβολή –“φλεξάρισμα” στην slag της νέας γενιάς-, της «αστικής αυτοπεποίθησης» του Ευκλείδη Τσακαλώτου, αποκτημένη «σε ένα σχολείο που ιδρύθηκε το 1500 και σε ένα κολέγιο (Queens College Oxford) που ιδρύθηκε το 1341», όπως ο ίδιος δήλωσε.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος πρόβαλε την δική του αστική αυτοπεποίθηση που του επέτρεψε να μην τον επηρεάσει η αίγλη της εξουσίας όπως άλλους (εδώ προφανώς καρφώνει συντρόφους του υπουργούς) εν αντιθέσει με “την ανασφάλεια που δεν δικαιολογείται”, την “χαρισματική λαϊκότητα” και τον “τακτικισμό” του Αλέξη Τσίπρα.
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη πάλι δεν βρήκε κάτι αρνητικό να πει. Αντίθετα ότι “ξέρει να διαλέγει συμβούλους”, είπε, και ότι ο Τσίπρας “είναι χειρότερος από τον Μητσοτάκη στην επιλογή συμβούλων”. Ποιοι όμως είναι οι σύμβουλοι στους οποίους αναφέρεται; Για να μείνουμε στο στενό περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου, μήπως ο Γιώργος Γεραπετρίτης που έχει αποσυρθεί από την επικαιρότητα μετά την αποκάλυψη ότι συνομιλούσε με τον υπόδικο ατζέντη μοντέλων; Ο Άκης Σκέρτσος που χρεώνεται το φιάσκο του χιονιά για λογαριασμό του Μαξίμου ή ο πρώην εκπρόσωπός του Στέλιος Πέτσας, ταυτισμένος με την διαβόητη λίστα; Ο κ. Τσακαλώτος εξήγησε ότι εννοεί τους επικοινωνιακούς συμβούλους που του διατηρούν το προφίλ. Ωστόσο θα πρέπει να είναι μειωμένης οξυδέρκειας για να μην αντιλαμβάνεται ότι το προφίλ Μητσοτάκη δεν το διατηρούν οι καλοί σύμβουλοι αλλά ένα χρυσοπληρωμένο σύστημα Μέσων Ενημέρωσης, που θέτει τις δεξιότητές του στην υπηρεσία του, για δικούς του βέβαια λόγους. Όταν εκλείψουν οι λόγοι -πάντα γίνεται με τον χρόνο- τότε θα φανεί η επικοινωνιακή γύμνια.
Σίγουρα δεν δείχνει πολιτική οξυδέρκεια και η άλλη παρατήρησή του: «δεν περίμενα ότι το πελατειακό κράτος θα επέστρεφε στον βαθμό που επέστρεψε. Παρότι όπως καταλαβαίνετε δεν είμαι πρόεδρος στο φαν κλαμπ του Κυριάκου Μητσοτάκη πίστευα ότι σε αυτό τον τομέα θα έκανε την διαφορά». Ο γόνος της πολιτικής οικογένειας -με τις ευρύτερες πελατειακές σχέσεις και τα αναρίθμητα βαφτιστήρια-, που κληρονόμησε την πρωτιά στην τότε μεγάλη Β΄ Αθηνών, θα έκανε την διαφορά στο πελατειακό κράτος!!!
Αλλά ακόμη και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική δεν είναι συζήτηση με τσάι και συμπάθεια και τα κατάλληλα μπισκότα στις 5:00 το απόγευμα. Σε μία συγκυρία που κάθε ελληνική οικογένεια υποφέρει από τις συνέπειες της πολιτικής της κυβέρνησης είναι τουλάχιστον άκομψο να αποφεύγεις κάθε αρνητικό χαρακτηρισμό για τον πολιτικό αντίπαλο και να εξαίρεις τα χαρίσματά του, έστω και στην επιλογή συμβούλων -που πραγματικά δεν είναι καθόλου λίγο και δείχνει διορατικότητα.
Γενικότερα, ίσως λόγω της αστικής του καταγωγής και των σπουδών του στα αρχαία σχολεία της Ευρώπης, η συνέντευξή του απέπνεε μεγαλύτερη εγγύτητα προς τον πολιτικό αντίπαλο του κόμματός του τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που είναι επίσης αστικής καταγωγής και επιπλέον έχει κι αυτός σπουδάσει σε ένα από τα αρχαιότερα πανεπιστήμια, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και διαθέτει ανάλογη αστική αυτοπεποίθηση. Όπως σχολίαζε παρασκηνιακά με θυμό βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ της “προεδρικής” πλειοψηφίας, «αν τον εκτιμά τόσο πολύ γιατί να μην γίνει και υπουργός του;». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον εκτιμά, όπως δείχνουν οι δημόσιες τοποθετήσεις του στην Βουλή, όπου τον εξαιρεί από τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ ενώ αντίθετα σε κάθε ευκαιρία επιτίθεται στον Γιάνη Βαρουφάκη. Πάντως ο κ. Τσακαλώτος θα χωρούσε σε μία ευρύτερη κυβέρνηση με ή χωρίς τον Κυριάκο Μητσοτάκη που θα αντιπαρερχόταν τις σειρήνες του πελατειασμού και θα επιχειρούσε την ολοκλήρωση της «ανασυγκρότησης του ελληνικού αστισμού». Έστω και για να βάλει την δική του συνεισφορά ώστε μέσω της Παιδείας «όλοι οι άνθρωποι να έχουν αυτοπεποίθηση και τα εφόδια για να την αποκτήσουν». Όσο αυτό μπορεί να είναι αριστερό πρόταγμα.