Όλα τα κόμματα της Αριστεράς από τον ΣΥΡΙΖΑ έως το μικρότερο έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν τη ψήφο του Ελληνικού λαού. Θεωρητικά όλα τα κόμματα της αριστεράς κατά τα λεγόμενά τους επιθυμούν να εκπροσωπούν τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.
Η επιθυμία της εκπροσώπησής τους όμως στη Βουλή και η ενίσχυσή τους δεν είναι μόνο δικαίωμα που απορρέει από τη Δημοκρατία, αλλά και ένα δικαίωμα που ενισχύεται από το αναλογικό σύστημα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μη ξεχνιόμαστε. Ως εδώ καλά! Όμως μέσα στον αχό του προεκλογικού αγώνα, στην προσπάθεια διεκδίκησης ψήφων παρατηρείται ένας μονομερής αντι-ΣΥΡΙΖΑ προσανατολισμός όλων των κομμάτων αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία με βάση τις δηλώσεις τους, ως στόχο αποκλειστικό φαίνεται να έχουν την καταγραφή και μόνο δυνάμεων τους και όχι βέβαια τη συμμετοχή τους σε μια μελλοντική κυβέρνηση την οποία αρνούνται συστηματικά.
Μάλιστα στελέχη όλης αυτής της αριστεράς χρησιμοποιούν επιχειρήματα που αντλούν δυστυχώς από το οπλοστάσιο της ΝΔ όπως η “βίλα Τσίπρα” ή “η μούφα προοδευτική κυβέρνηση”-(Κουτσύμπας) ή το “Είναι αδύνατον. (Βλ. συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ) Μέσα σε ένα μήνα θα μπορούσα, σε 2,5 μέρες δεν γίνεται. Να μου κοπεί το χέρι από τον ώμο…” (Βαρουφάκης). Για να το εξειδικεύσω στα καθ’ υμάς. Όσον αφορά την πολιτική της ΝΔ για τον Πολιτισμό αποδείχθηκε καταστροφική και αρκεί να αναφερθώ σε ένα μόνο παράδειγμα, δηλαδή στην διάλυση των αρχαίων στο σταθμό Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη που ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πετύχει την «κατά χώραν» διατήρησή τους κάτι που ανατράπηκε με πρωθυπουργική και υπουργική απόφαση και αποσπάστηκαν βίαια τα αρχαία, ενώ ακόμη δεν παραδόθηκε στο κοινό το Μετρό.
Τι επιτυγχάνεται με τη μονομερή αντι ΣΥΡΙΖΑ πολιτική τους;
α) να ισοπεδώνεται η πολιτική των δυο κομμάτων έτσι ώστε να προωθείται η λογική ότι, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι το ίδιο (δηλαδή Δραγασάκης και Άδωνις, Κοτζιάς και Δένδιας, Ξάνθος και Πλεύρης, Βερναδάκης και Βορίδης, Ζορμπά και Μενδώνη κλπ είναι το ίδιο)
β) να αθωώνεται απόλυτα η νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ του Μητσοτάκη και η τυχόν επικράτησή του στις επόμενες εκλογές να εκλογικεύεται από όλες αυτές τις δυνάμεις στο συμπέρασμα ότι δε σημαίνει κάτι για τη βελτίωση της κοινωνίας η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ
γ) να ακυρώνεται η όποια προσπάθεια κυβερνητικής σύγκλισης (με το εργαλείο της απλής αναλογικής) μεταξύ όλων των δυνάμεων της αριστεράς. Να ακυρώνουν δηλαδή την ίδια την απλή αναλογική.
δ) να ακυρώνονται οι ίδιες οι προσπάθειές τους στο συνδικαλιστικό τομέα στον οποίο παλεύουν για άμεσες λύσεις (συλλογικές συμβάσεις, οκτάωρο, αυξήσεις μισθών, εργασιακές σχέσεις) που αφορούν τους εργαζομένους και εξαρτώνται όμως από τις αποφάσεις της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.
ε) έτσι την όποια κοινωνική βελτίωση τη μεταθέτουν στο βαθύ μέλλον.
Η κοινωνία έχει όμως άμεσες ανάγκες και χρειάζεται και άμεσες πολιτικές για την αντιμετώπισή τους. Επομένως οι πολίτες έχουν να επιλέξουν στις 21 Μαΐου και δεν είναι τολμώ να πω εκβιαστικό δίλημμα αλλά δίλημμα ενότητας: Ή να προστεθεί η ψήφος τους στην καταγραφή των δυνάμεων των κομμάτων της αριστεράς πέραν του ΣΥΡΙΖΑ και να παραμείνει ο Μητσοτάκης στην εξουσία με όσες συνέπειες κι αν προκύψουν, ή να συμμετάσχουν σε μια προοδευτική κυβέρνηση και να προωθήσουν ριζικές κοινωνικές αλλαγές που αυτοί ιεραρχούν ως ουσιαστικές και ως σημεία σύγκλισης. Θέλω να σημειώσω συμπερασματικά ότι η αριστερά δεν είναι προορισμένη να μιλά για ένα αόριστο και ασαφές μέλλον, αλλά για να δίνει λύσεις στο παρόν και στο αύριο.