⬛ Οι εξώσεις είναι εδώ
Το βίαιο περιστατικό με την έξωση στην Λούτσα Πρέβεζας οικογενειακής επιχείρησης η οποία και πλειστηριάστηκε μας δείχνει εικόνες από το άμεσο μέλλον.
Η βίαια επιχείρηση της αστυνομίας και οι προσαγωγές συγγενικού προσώπου της οικογένειας και μέλους σωματείου αλληλέγγυου στην οικογένεια φανερώνουν επίσης τις προθέσεις που υπάρχουν.
Καλό είναι στην μικρή κοινωνία μας τέτοιες εικόνες όσο το δυνατόν περισσότερο να μην ηγεμονεύσουν.
Όπου μπορεί να βρεθεί λύση να βρίσκεται.
Επίσης καλό είναι οι αστυνομικές δυνάμεις τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο να είναι πιο ήρεμες.
Σε κάθε περίπτωση αξίζουν συγχαρητήρια τόσο στα ταξικά σωματεία, όσο και στο ΠΑΜΕ για την πρωτοβουλία συμπαράστασης στην οικογένεια.
Κανένας συνάνθρωπος που δοκιμάζεται δεν πρέπει να αισθάνεται μόνος του.
⬛ Καμπανάκι για τον Τουρισμό
Η εικόνα του φετινού καλοκαιριού μόνο θετική δεν είναι από όλες τις απόψεις.
Αν και ο Μάιος ξεκίνησε θετικά, ο Ιούνιος δεν ήταν τόσο καλός ενώ σε μέτρια επίπεδα κινείται ο Ιούλιος μέχρι στιγμής.
Μακάρι το κλίμα να αντιστραφεί καθώς πολλοί έχουν ποντάρει πολλά στον τουρισμό.
⬛ Τρεις Δήμαρχοι της πόλης. Τρεις διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες, τρεις διαφορετικές αλλά εξίσου σοβαρές προσωπικότητες. Τρεις άνθρωποι που άφησαν σπορά και μεγάλη παρακαταθήκη και είμαστε τυχεροί που διαχειρίστηκαν την τύχη του τόπου μας. Ο Νίκος Γιαννούλης ο κομμουνιστής Δήμαρχος, ο εμπνευστής του ιστορικού κέντρου- σ’ αυτόν το χρωστάμε μαζί με αυτό το σπάνιο πλακόστρωτο – θιασώτης της ήπιας τουριστικής ανάπτυξης, ο άνθρωπος που δεν φοβήθηκε το Δικαστήριο για την υπεράσπιση του Δημόσιου χώρου και τα έβαλε ακόμη και με τον στρατό, δηλαδή ουσιαστικά το ίδιο το κράτος. Γιατί τα στρατόπεδα ως χώροι ήταν Δημόσιοι και έπρεπε ο Δήμος να έχει τον πρώτο λόγο. Ο οραματιστής της Λεωφόρου Ειρήνης, ο πολιτικός που λόγω του εκτοπισματος του και της διορατικότητας του η πόλη μας έγινε γνωστή σε όλη την Ευρώπη μέσα από τις αδελφοποιήσεις. Η Δωδεκάδα ξεκίνησε με δική του πρωτοβουλία το 83′- 84′. Πιστός στις αρχές του δεν απαρνήθηκε τις μεγάλες προκλήσεις και μάχες όπως τον αγώνα ενάντια στην βάση του ΝΑΤΟ στο Άκτιο και τις πορείες Ειρήνης, έχτισε συμμαχίες όμως με πλατύτερα ακρωτήρια και στο τέλος ηγεμονευσε. Δεν μπορεί να λησμονήσει κανείς επίσης ότι επί εποχής του την Πρέβεζα επισκέφτηκαν σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Τσαρούχης, ο Ρίτσος ενώ ο Μίκης Θεοδωράκης έγινε επίτιμος Δημότης.Ο Μίμης Ταμπουρης, ο κύριος Μίμης της γειτονιάς, γαμπρός στην Πρέβεζα, βαθιά Δημοκράτης, με το χαμόγελο και αυτή την σπάνια ευγένεια. Συνέχισε τις μελέτες και το όραμα Γιαννούλη και ολοκλήρωσε με επιτυχία το πλακόστρωτο της παραλίας με τα κρηπιδώματα. Τι πόλεμο δέχτηκε τότε.., και παρόλη την λάσπη τα κατάφερε. Και το αποτύπωμα του έμεινε, πλέον δυστυχώς δεν βρίσκεται στην ζωή. Όπως λένε οι παλιότεροι σπάνια η καλοσύνη του. Ο κ. Κώστας Παπαγεωργίου, ένας έντιμος αξιωματικός και Δημοκράτης άνθρωπος που δεν ξεχώριζε αν ήσουν δεξιός ή αριστερός για να σε εξυπηρετήσει ως Δήμαρχος, η στάση του στην δική του Αβραάμ Λεσπερογλου αποδεικνύει το μεγαλείο του ανδρός. Δεν μετρούσε προσωπικό κόστος. Του χρωστάμε ότι αγωνίστηκε για το ΤΕΙ βρίσκοντας το οικόπεδο και παλεύοντας για την υλοποίηση του τόσο σημαντικού έργου, το τμήμα της Λογιστικής δηλαδή που σήμερα η πόλη μας χάνει και δεν μπόρεσαν οι επόμενοι να κρατήσουν. Αγαπήθηκαν και μνημονεύονται οι παραπάνω. Περνώντας τα χρόνια αυτό που μένει τελικά ακόμη και στην πολιτική είναι να σε θυμάται ο κόσμος και οι επόμενες γενιές, να περνάς στον δρόμο να σε χαιρετά εγκάρδια και ο φίλος και ο αντίπαλος. Η περπατησιά μετράει. Αυτοί το κατάφεραν. Λείπουν αυτές οι προσωπικότητες σήμερα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση γιατί λείπει το όραμα από την Πρέβεζα. Μην νομίζετε όμως δεν κυνήγησαν την δόξα ούτε το χρήμα οι παρακάτω γι’ αυτό τα κατάφεραν. Αλλά το ερώτημα παραμένει πως γίναμε τόσο φτωχοί με τέτοια προίκα;;;