Παρεμβάσεις: Σπίτια

Τι είναι το σπίτι για τον Έλληνα; Πολλά και σημαντικά. Από τον μεταπόλεμο που είχε το όνειρο ενός διαμερίσματος στην πόλη μέχρι σήμερα που με νύχια και με δόντια επιχειρεί να συντονιστεί με τις νέες τάσεις κατοίκησης, να φύγει λίγο παρά έξω από το Κέντρο, να έχει πολλαπλούς χώρους λειτουργικούς για τις νέες ανάγκες του- πχ γραφείο εντός σπιτιού ή άνετο διακριτό χώρο για το παιδί και γκαράζ για το αυτοκίνητο ακόμη και το νέο ηλεκτρικό. Το σπίτι ήταν για χρόνια επίσης σύμβολο και απόδειξη προκοπής και ευμάρειας. Έμπρακτος δείκτης ενός κοινωνικού ασανσέρ όπου τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα κατάφερναν να μετοικήσουν στην πόλη, σε ιδιόκτητο σπίτι (με γραμμάτια αλλά ΟΚ) και να φτιάξουν την νέα ζωή τους. Στις ημέρες των περιοριστικών μέτρων ακουγόταν με ευκολία από κυβερνητικά και όχι μόνον στελέχη το «Μείνετε Σπίτι». Σωστό. Αν και δεν έμπαινε κανείς βαθύτερα σε αυτό. Πολλές περσόνες για παράδειγμα μας έδειχναν τα άνετα σπίτια τους τις ημέρες των λοκ ντάουν. Τους καναπέδες και τις βεράντες. Δεν ρώτησαν πολλοί εξ αυτών όμως πώς είναι μια καραντίνα σε ένα υπόγειο ή ένα ισόγειο. Με μη διακριτούς και μεγάλους χώρους όπου ένας γονιός πάλευε από ένα λάπτοπ να εργαστεί με τηλεργασία και ένας μαθητής να κάνει μάθημα. Και χωρίς να θέλω να γίνω Κασσάνδρα, θα δούμε πώς θα είναι το επόμενο Μένουμε Σπίτι _αχρείαστο νάναι. Το λέω γιατί όπως ίσως ξέρετε από την 1η Ιουνίου, δεν υπάρχει πλέον προστατευτικό πλαίσιο για την πρώτη κατοικία. Πολλοί ίσως δεν καταλαβαίνουν τι τομή εστί αυτό. Οι πολλοί περισσότεροι δεν κατανοούν πως για το Μένουμε Σπίτι, προϋπόθεση είναι το Σπίτι και δη το ιδιόκτητο. Πολλοί ίσως θα εκπλαγούν όταν σε συνδυασμό με την έκρηξη του ιδιωτικού χρέους και τους πλειστηριασμούς η επόμενη διετία θα είναι διετία αφαίρεσης πλούτου και μεταβολής των υλικών συνθηκών. Ας μην τρίβουν τα μάτια τους ορισμένοι.