Διόλου τυχαία η συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Αλέξη Τσίπρα στην «Αυγή της Κυριακής» δεν πήρε τη δημοσιότητά που έπρεπε στο κόμμα του. Ο φόβος φυλάει τα έρημα…
Κάποιοι βλέπουν ότι είναι αποφασισμένος να επιβάλει αυτό που οι ίδιοι υπονομεύσαν: τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ σε» κόμμα της σύγχρονης αριστεράς στην Ελλάδα».
Δεν απορρίπτει απλώς τα επιχειρήματα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης για την εκλογή του προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση του κόμματος.
Ρίχνει επάνω τους, δίκην καταγγελίας, τον προβολέα: με τον όρο «αριστοκρατία» τους περιγράφει ως μια ιδιότυπη γραφειοκρατική κάστα, που συμπεριφέρεται ως ελίτ μακριά από τη συλλογική βούληση και το λαό και στιγματίζει την αντίδρασή τους στον εκδημοκρατισμό.
-«Είναι το αντίστοιχο της αριστοκρατίας που δεν επιθυμούσε το δικαίωμα ψήφου να γίνει καθολικό, διότι οι πολλοί δεν ήξεραν να ψηφίσουν ορθά, όπως ήξεραν οι ευγενείς που είχαν μέχρι τότε το προνόμιο αυτό»
Η «φωτογραφία» συμπεριλαμβάνει αρκετούς. Τους «Συριζαίους των Βορείων Προαστίων», τούς «θεωρητικούς» του «Αριστερά και τίποτε άλλο» και όσους δηλώνουν ακόμη και στις συνεδριάσεις, ότι πρέπει να υπάρχει face control στην εγγραφή νέων μελών και στη συνέχεια εκπαίδευσή τους.
Όλοι μαζί απορρίπτουν την εκλογή από τη βάση ως δήθεν εγκατάσταση εσωτερικού «σταρ -σύστεμ» και ο Τσίπρας τους κατακεραυνώσει:
«…Αν ισχύει ότι είναι ένα πρόβλημα η εκλογή στα καθοδηγητικά όργανα του κόμματος των δημοφιλών συντρόφων μας ή στη Βουλή των δημοφιλών υποψηφίων και όχι των ικανών, η απάντηση στο πρόβλημα δεν είναι η λιγότερη δημοκρατία…..Δε πιστεύω στο προνόμιο των λίγων να επιλέγουν με ορθότερα κριτήρια έναντι των πολλών, που δεν ξέρουν».
Απέναντι στο μειοψηφικό κόμμα των μηχανισμών που διαμορφώνει ο φραξιονισμός – αντιηγετικός και προεδρικός ο προεδρικός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αντιπαραθέτει την καθαρη θέση του :
«Όραμά μου λοιπόν είναι να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ το πιο δημοκρατικό κόμμα στην Ευρώπη. Να δώσουμε έτσι νέο νόημα στην συμμετοχή και στην ίδια τη σχέση του πολίτη με την πολιτική, τη σχέση του μέλους του κόμματος με το κόμμα. Όχι ως χειροκροτητές και διεκπεραιωτές των αποφάσεων της ηγεσίας αλλά ως συν διαμορφωτές των αποφάσεων αυτών».
Η ανανέωση του ΣΥΡΙΖΑ
Είναι προφανές ότι η σύγκρουση στο συνέδριο θα πάει ως το τέλος – και από την έκβαση της θα κριθεί και το μέλλον του κόμματος ως κυβερνώσας δύναμης με τη σύγκληση των δυνάμεων Αριστεράς- Κεντροαριστεράς σε έναν φορέα με πλειοψηφικές δυνατότητες, που να κερδίσει τις εκλογές και να σχηματίσει προοδευτική κυβέρνηση.
Ακόμη και αν οι μάχες χαρακωμάτων της λεγόμενης- και ετερόκλητης πλέον- «Ομπρέλας» φτάσουν ως την αντιπρόταση να εκλέγεται μόνο ο πρόεδρος και όχι και η Κεντρική Επιτροπή από τη βάση, ή να εκλέγονται… δυο πρόεδροι, η θέση Τσίπρα δεν θα αλλάξει και θα κριθεί από τη βάση.
Εκ παραλλήλου ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σχεδιάζει και την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, προκειμένου να αναδείξει το είδος της κυβερνώσας ομάδας με την οποία θα διεκδικήσει τις εκλογές.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, τα λεγόμενα βαρίδια- η ευάριθμη ομάδα των στελεχών που προκαλεί την κοινωνία με τις επιβαρύνσεις της- θα αποσύρεται σταδιακά από το προσκήνιο και η τύχη καθενός ξεχωριστά θα κριθεί στο συνέδριο, σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή τους στα κομματικά όργανα.
Για τις τοποθετήσεις που απορρέουν από την άσκηση των προνομίων του ως προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, κατά τον κανονισμό της Βουλής, ο Αλέξης διατηρεί πάντα το προνόμιο των αλλαγών, με προσωπική του απόφαση, ώστε να αναδειχθούν νέοι βουλευτές με επαρκή δημόσια παρουσία.
Η αποπομπή του Λιβανού
Το «ιμπέριουμ Τσίπρα» στο κόμμα του και την ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη, διευκολύνεται από τη συγκυρία, στην οποία η θέση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη επιδεινώνεται.
Η αποπομπή του Σπήλιου Λιβανού για να ενισχυθεί το προφίλ του εκτιμάται ως αυτοανατίναξη με αλυσιδωτές ενδοκυβερνητικές και εσωκομματικές συνέπειες.
Σε συνδυασμό με τις ορατές λαϊκές αντιδράσεις στις συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής, ο δρόμος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαρκώς διευρύνεται.
Το λεγόμενο » αντι -ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» δεν υπάρχει πλέον και οι ωσμώσεις τους Κουμουνδούρου με όμορους χώρους αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό- στο οποίο διακρίνεται πλέον η αντίστροφη μέτρηση για το «σύστημα Μητσοτάκη».