Μαζί με όσα δεινά πλήττουν την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα με την ανεργία, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, τους έμμεσους φόρους, σαρώνει νέο κύμα ανατιμήσεων σε βασικά προϊόντα και κοινωνικά αγαθά. Και όσο η ακρίβεια μεγαλώνει, τόσο η φτώχεια εξαπλώνεται.
Οι αυξήσεις σε είδη διατροφής φτάνουν και το 17% (κρέατα, έλαια, κλπ), ακολουθούν τα ποτά κοκ. Την ανιούσα πήραν και οι τιμές στα είδη ένδυσης και υπόδησης. Ενώ το λαϊκό προϋπολογισμό επιβαρύνουν δραματικά οι αυξήσεις στα καύσιμα και στα μεταφορικά κοκ.
Το κόστος στέγασης έχει πάρει τα ύψη με τις αυξήσεις ενοικίων, τον ΕΝΦΙΑ, τα δημοτικά τέλη.
Η κατάσταση επιδεινώνεται με τις αυξήσεις του ηλεκτρικού ρεύματος για την οικιακή κατανάλωση μέσω νέου τρόπου και είδους χρεώσεων (θα πληρώνουμε και το CO2 που εκπέμπουν οι εταιρείες). Οι αιτιάσεις, που προβάλλουν οι αρμόδιοι υπουργοί περί διεθνούς συγκυρίας και της αύξησης των τιμών πετρελαίου, φυσικού αερίου και του φόρου άνθρακα, οι οποίες επηρεάζουν την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, δεν κρύβουν την ευθύνη των κυβερνώντων για το ξεδόντιασμα της ΔΕΗ και την πριμοδότηση των ιδιωτικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με εισαγόμενο φυσικό αέριο, που τώρα είναι πανάκριβο. Εξάλλου είμαστε η χώρα με την ακριβότερη τιμή οικιακού ρεύματος στην Ευρώπη. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια χρηματοδοτούμε μέσω των οικιακών λογαριασμών (ΕΤΜΑΡ) τους «επενδυτές» σε ΑΠΕ βρέξει-χιονίσει.
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ προώθησαν διαχρονικά, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, τον κατακερματισμό παραγωγής και διανομής και την είσοδο των εταιρειών στο όνομα του ανταγωνισμού που τάχα θα έφερνε και μειώσεις…
Οι αυξήσεις δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο για το οποίο η κυβέρνηση το παίζει ανεύθυνη. Αποτελεί πολιτική επιλογή το πώς διαμορφώνεται η παραγωγή και διάθεση της ενέργειας. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις που ορκίζονται στην Ε.Ε. αντιμετωπίζουν την ενέργεια, όχι ως κοινωνικό αγαθό για τις λαϊκές ανάγκες, αλλά ως εμπόρευμα που πρέπει να διαμορφώνεται με τους νόμους της ελεύθερης αγοράς, τους χρηματιστηριακούς δείκτες και να δίνει κέρδη στις εταιρείες παραγωγής και διανομής.
Είναι ενδεικτικό ότι η τιμή στο ρεύμα για τα νοικοκυριά αυξάνεται άμεσα πάνω από 30%, ενώ για τους καταναλωτές υψηλής τάσης-βιομηχανίες μειώνεται 2%, παρότι ήδη είναι χαμηλότερη από την οικιακή. Ακόμα, πιο τραγικό είναι ότι μας προειδοποιούν ότι οι τιμές θα πάρουν και άλλο την ανηφόρα το επόμενο διάστημα από προβλέψιμους και απρόβλεπτους παράγοντες φτάνοντας για το ρεύμα στο 50%, ενώ με περίσσεια υποκρισία δηλώνουν ότι αυτό έχει να κάνει και με μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος από την κλιματική αλλαγή και την «πράσινη» πολιτική τους…
Η καπιταλιστική ανάπτυξη και η μεροληπτικά ταξική πολιτική όλων των κυβερνήσεων που υποκλίνονται στα συμφέροντα του κεφαλαίου συνθλίβουν τις ζωές μας. Δεν είναι μόνο με την πανδημία και τη καταστροφή του περιβάλλοντος (πυρκαγιές, πλημμύρες). Παράλληλα, με την αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική τους, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις διευκολύνσεις στους επενδυτές, τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, τη λεηλασία της φύσης και των δημόσιων χώρων, δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Η αισχροκέρδεια δεν αποτελεί μια παρέκκλιση των δήθεν υγιών νόμων της αγοράς, αλλά συστατικό στοιχείο της λειτουργίας του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι κάνοντας την κρίση ευκαιρία για νέα κέρδη. Ο πλούτος που πολλαπλασιάζεται, παρά το ότι παράγεται από τη συλλογική εργασία της εργατικής τάξης, συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερους και οι οικονομικές αντιθέσεις οξύνονται. Ότι απομένει από τους κουτσουρεμένους μισθούς και τις συντάξεις, το κλέβουν με άλλους τρόπους.
Ακρίβεια και χαράτσια αποτελούν μια ακόμη μορφή κλοπής του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος, αύξησης των κερδών και διασφάλισης της ηγεμονικής θέσης των μεγάλων πολυεθνικών ομίλων που καταπίνουν έτσι μικρότερα κεφάλαια και μικρο-επιχειρήσεις. Ειδικά στη σημερινή συγκυρία, οι εξοργιστικές αυξήσεις τιμών έχουν τρεις ορατούς στόχους, που κανείς δε θα διατυπώσει.
Ο πρώτος είναι να επιστραφούν από μεριάς εργαζομένων και μικροαστικών λαϊκών στρωμάτων όποια ψίχουλα αναγκάστηκαν τα κράτη και οι κυβερνήσεις να δώσουν στη διάρκεια της πανδημίας.
Ο δεύτερος στόχος αφορά την αρπαγή των περίπου 30 δις αποταμιεύσεων που προστέθηκαν στους λογαριασμούς καταθέσεων στη διάρκεια της αναγκαστικής υπο-κατανάλωσης εν μέσω πανδημίας και λοκντάουν.
Και κατά τρίτο, με συντονισμένο ρόλο από μεριάς κράτους και επιχειρήσεων, στοχεύεται η ενίσχυση της κερδοφορίας γενικά αλλά και η αναπλήρωση – μέσω της λαϊκής καταλήστευσης- των ζημιών σε εκείνους τους κλάδους της οικονομίας που σημειώθηκε μείωση της δραστηριότητάς τους.
Για να διαμορφωθούν όροι για την καλυτέρευση της ζωής μας απαιτείται αγώνας για το τις άμεσες ανάγκες μας (αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση ΕΝΦΙΑ, χαρατσιών, φοροαπαλλαγές για τους φτωχούς, κατάργηση ΦΠΑ σε όλα τα είδη βασικής διατροφής, μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο, μείωση των τιμών στο ρεύμα, στο νερό κτλ).
Ένας αγώνας ο οποίος για να νικήσει πρέπει να ανοίγει το δρόμο για την απελευθέρωση από τα δεσμά των ευρωμνημονίων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της εξυπηρέτησης του ληστρικού χρέους, των πολεμικών εξοπλισμών, της λογικής του κέρδους και της αγοράς. Αυτός είναι και ο μοναδικός δρόμος ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας.
Στη «δύση» του 2021, η αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης που ανέκυψε πριν δύο ολόκληρα χρόνια – πυροδοτώντας (και όχι προκαλώντας) μια νέα διεθνή καπιταλιστική κρίση για την οποίαν πολλοί μιλούσαν και έγραφαν – ως ευκαιρία για το κεφάλαιο, έχει πια φτάσει σε σημείο παροξυσμού. Σαν τη μυθική Λερναία Ύδρα, κάθε καπιταλιστική «λύση» που προσφέρεται γεννά πολλαπλάσιες κρίσεις, καθιστώντας σαφές ότι τα «βέλη» του εργατικού κινήματος χρειάζεται να στοχεύσουν απευθείας στην «καρδιά του κτήνους», στον σύγχρονο ολοκληρωτικό καπιταλισμό.
Οι ανάγκες μας είναι καπιταλιστικά ανέφικτες
Ο αγώνας ενάντια στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης θα γεμίσει χαμόγελα τα πρόσωπά, ελπίδα και αισιοδοξία. Βασική προϋπόθεση μια ισχυρή αντικαπιταλιστική αριστερά για να ανοίξει ο δρόμος για το δίκιο των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού.
Καλή χρονιά και να έχουμε την υγειά μας για να ανατρέψουμε αυτούς αλλά και όποιον πάει να εφαρμόσει την ίδια πολιτική…