⬛ Η πόλη διαρκώς αναπτύσσεται. Η ανάπτυξη του ποιοτικού και θαλάσσιου τουρισμού σε συνδυασμό με τους νέους οδικούς άξονες αλλά και το αεροδρόμιο του Ακτίου μπορούν να μετατρέψουν σε «κόμβο» την Πρέβεζα; Υπάρχει ο κίνδυνος «κορεσμού» προσανατολισμένοι μόνο στον τριτογενή τομέα της Οικονομίας-τις υπηρεσίες;
Είναι αλήθεια πώς τα τελευταία χρόνια η πόλη αναπτύσσεται.
Και πραγματικά μια από τις κατευθύνσεις που αναπτύσσεται είναι και η Τουριστική.
Στη διάρκεια των προηγούμενων ετών η Πρέβεζα παρότι διαθέτει ένα τεράστιο φυσικό και πολιτισμικό απόθεμα, μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία και φέρει σημαντικά βάρη πολιτισμού πάνω της, έβλεπε όλους τους γύρω προορισμούς να αναπτύσσονται, αλλά δεν «έχτιζε» τη δική της ταυτότητα και κυρίως δεν καλλιεργούσε τουριστική κουλτούρα.
Με την ολοκλήρωση όμως των Οδικών Αξόνων της Εγνατίας και της Ιόνιας, την κατασκευή της Μαρίνας και την αναβάθμιση του Αεροδρομίου του Ακτίου πραγματικά βλέπουμε μια ιδιαίτερα ελπιδοφόρα τάση Τουριστικής Ανάπτυξης η οποία μπορεί να αποτελέσει σοβαρή αναπτυξιακή προοπτική.
Και εδώ μπαίνουν τα κρίσιμα ζητήματα που πρέπει να μας απασχολήσουν πραγματικά και σε βάθος όλους μας, σχετικά με το ποια κατεύθυνση θα οδηγήσουμε την Τουριστική Ανάπτυξη ώστε να μην καταλήξει η περιοχή μας σε «κορεσμό», με συνεπακόλουθο σοβαρό αναπτυξιακό πισωγύρισμα.
Γνώμη μου είναι πως πρέπει να υιοθετηθεί ένα συνολικό σχέδιο ανάδειξης της περιοχής, λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. αλλά και την φέρουσα ικανότητά της σε συνδυασμό με τις σχεδιαζόμενες μελλοντικές αλλαγές, προσανατολισμένη στην κατεύθυνση της αειφορίας, αναδεικνύοντας έτσι επιτέλους την πολυπόθητη ταυτότητα του τόπου μας.
Χρειάζεται λοιπόν σοβαρή προετοιμασία από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς ώστε τελικό; στόχος να είναι αυτός της ανάδειξης της αυθεντικής εμπειρίας που προσφέρει η περιοχή μας, ώστε να επιτευχθεί διακριτή παρουσία και διάρκεια στον χρόνο, με βιωσιμότητα, που είναι και το ζητούμενο τελικά.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος του ερωτήματός σας θα πρέπει να παραδεχτούμε πως ο Τουρισμός αυξάνει διαρκώς τα ποσοστά του ως προς το τοπικό και Περιφερειακό ΑΕΠ και αποτελεί πλέον την σημαντικό κομμάτι της ανάπτυξης για την χώρα και την περιοχή μας.
H πανδημία όμως από την άλλη κατέδειξε τα όρια μιας οικονομίας που έχει ατροφική παραγωγή και βασίζεται στις υπηρεσίες, με ναυαρχίδα τον τουρισμό. Η κατάρρευση αυτής της κύριας πηγής εσόδων, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, μας υποχρεώνει σε κάποιες σκέψεις για το μέλλον και ανατρέπει βεβαιότητες δεκαετιών. Αν λάβουμε δε υπόψη και το γεγονός που περιγράφεται στο Επιχειρησιακό Σχέδιο του Δήμου Πρέβεζας της δραματικής μείωσης της εκμετάλλευσης καλλιεργήσιμης γης στο Δήμο μας, ανησυχούμε ακόμη περισσότερο για την περιοχή μας. Μια περιοχή που διαχρονικά είχε παράδοση στον πρωτογενή τομέα βλέπουμε πως σταδιακά, όπως άλλωστε και το σύνολο της χώρας, εγκαταλείπει την παραγωγική διαδικασία και στρέφεται όλο και περισσότερο στην παροχή υπηρεσιών.
Θεωρώ πως η περιοχή μας δεν πρέπει να κάνει το λάθος να εγκαταλείψει τις παραγωγικές δραστηριότητες, που ανέκαθεν την διέκριναν, αλλά να προσπαθήσει να τις εντάξει στο σύγχρονο γίγνεσθαι, μέσα από διαδικασίες ουσιαστικής στήριξής τους και παντρεύοντάς τες, όπου και όσο είναι αυτό εφικτό, με τις σύγχρονες και κυρίαρχες οικονομικές και παραγωγικές δράσεις, συμπεριλαμβανομένου του Τουρισμού. Άλλωστε και ο Περιφερειάρχης κ. Καχριμάνης σε δήλωσή του σε περιφερειακό Συμβούλιο είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Από την αρχή έχουμε πει ότι για μας δεν είναι αυτοσκοπός ο τουρισμός στην Ήπειρο, αλλά αυτός πρέπει να συνδυάζεται και με τα τοπικά προϊόντα.….».
Η πολυεπίπεδη φυσιογνωμία της περιοχής μας αποτελεί και την ταυτότητά της και πρέπει να την αναδείξουμε και να την προστατεύσουμε, χωρίς να την αλλοιώσουμε στο βωμό του ευκαιριακού και πρόσκαιρου κέρδους.
⬛ Ο Δήμος Πρέβεζας και η πόλη της Πρέβεζας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα τόσο στην καθημερινότητα όσο και αναπτυξιακά. Η Δημοτική Αρχή Γεωργάκου δεν έλυσε παθογένειες του παρελθόντος ενώ δημιουργήθηκαν νέα προβλήματα και με ευθύνη της. Υπάρχει εναλλακτική;
Η περιοχή του Δήμου Πρέβεζας τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μια ιδιαίτερη στασιμότητα, παρά το γεγονός της ύπαρξης τεράστιων αναξιοποίητων δυνατοτήτων σε αυτή.
Η Δημοτική Αρχή Γεωργάκου παρά τις αρχικές εξαγγελίες της μέχρι και σήμερα δυστυχώς δεν έχει παρουσιάσει χειροπιαστά αποτελέσματα βελτίωσης της βαλτωμένης πραγματικότητας. Αντίθετα υιοθέτησε και διατήρησε σε μεγάλο βαθμό τις αποτυχημένες Αυτοδιοικητικές πρακτικές και πολιτικές του παρελθόντος κυρίως γιατί από την αρχή της θητείας της αποδείχτηκε πως δεν είχε κανένα Αναπτυξιακό όραμα για την περιοχή. Αντίθετα λειτούργησε με βάση την επιλεκτική ευκαιριακή επίλυση προβλημάτων και επενδύοντας κυρίως σε επικοινωνιακού τύπου πολιτικές χωρίς όμως ουσιαστικό πολιτικό αντίκρισμα.
Η διαχείριση μάλιστα κρίσιμων ζητημάτων για την περιοχή μας αναδεικνύουν σοβαρή διαχειριστική αδυναμία από πλευράς της Δημοτικής Αρχής, που δημιουργεί τεράστιο πολιτικό ζήτημα.
Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο μετά τους ανεπιτυχείς χειρισμούς της Δημοτικής Αρχής η περιοχή μας να οδηγείται στο να γίνει μια πόλη που:
⚫ Να είναι η μοναδική πρωτεύουσα Νομού της Ηπείρου που να είναι τόσο απομονωμένη από όλους τους οδικούς άξονες.
⚫ Πιθανόν δεν θα διαθέτει σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αν μεταφερθεί το πανεπιστημιακό τμήμα.
⚫ Το Νοσοκομείο της αντιμετωπίζοντας ήδη μια σειρά σοβαρών προβλημάτων στελέχωσης και υποδομών, η συνολική του λειτουργία να τίθεται εν αμφιβόλω στο νέο υγειονομικό χάρτη που ετοιμάζεται.
⚫ Θα απωλέσει ένα ακόμη μεγάλο πλούτο, όπως είναι η ιαματική πηγή, η οποία σχεδιάζεται να μεταφερθεί σε μία Α.Ε.
⚫ Το εμπορικό λιμάνι της που είναι συνυφασμένο με την ιστορία και την οικονομία της πόλης, να κινδυνεύει να χάσει τον κομβικό του ρόλο σε ένα τροποποιημένο Master Plan.
⚫ Παρά τον όποιο αποσπασματικό σχεδιασμό της Περιφέρειας Ηπείρου για τα κάστρα-στρατόπεδα, που αποτελούν οικιστικό πλούτο, να παραμένουν σε κακή κατάσταση χωρίς να μπορούν να αλλάξουν τη φυσιογνωμία του αστικού ιστού της πόλης.
⚫ Ένα ΝΠΔΔ, με μεγάλα έσοδα, όπως είναι το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο να κινδυνεύει να περιφερειοποιηθεί και να αλλάξει μορφή.
Στα παραπάνω θα πρέπει προσθέσω την αλλοπρόσαλλη στάση της Δημοτικής Αρχής στο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων μέσα από την ακατανόητη στάση των εκπροσώπων της στην υπεράσπιση των οικονομικών συμφερόντων του Δήμου μας αλλά και την αδυναμία διαχείρισης και λειτουργίας του Βιολογικού Καθαρισμού της πόλης, του οποίου η λειτουργία παραδόθηκε στον ιδιωτικό τομέα μετά από τριάντα χρόνια αδιάλειπτης λειτουργία.
Το κερασάκι στην τούρτα για την Δημοτική Αρχή αποτελεί η δέσμευση της περιοχής, σε ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο έργο, αυτό της αντικατάστασης του Οδοφωτισμού με λαμπτήρες LED, για το οποίο έχω αποδείξει στο παρελθόν με συγκεκριμένα στοιχεία (π.χ. κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, πραγματικές δαπάνες οδοφωτισμού), πως θα επιφέρει μεγάλη επιβάρυνση στα ανταποδοτικά τέλη των Δημοτών μας, για εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα (12 έτη) δεσμεύοντας ταυτόχρονα τις τρείς επόμενες Δημοτικές Αρχές.
Δυστυχώς τα προηγούμενα χρόνια και παρά το γεγονός πως θεωρητικά υπήρξαν μεγάλες χρηματοδοτικές ευκαιρίες, καμία σχεδόν από αυτές δεν αξιοποιήθηκε (ενδεικτικά αναφέρω το Μουσικό Σχολείο και το Κάστρο του Παντοκράτορα), και ουσιαστικά τα μόνα έργα που εντάχθηκαν είναι αυτά του εκσυγχρονισμού και αντικατάστασης του δικτύου ύδρευσης που όμως ήταν ήδη ώριμα και επεξεργασμένα από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή. Καθοριστικό ρόλο στην πλήρη αποτυχία ένταξης νέων έργων μέχρι τώρα κατά τη γνώμη μου έπαιξε η εμμονή της Δημοτικής Αρχής να επιλέξει ως μοναδικό και αποκλειστικό συνεργάτη της τη ΔΕΠΑΝ.
Βλέπουμε λοιπόν πως ο Δήμος μας είναι σε ιδιαίτερα κρίσιμο σταυροδρόμι και δεν έχει την πολυτέλεια για μια ακόμη χαμένη τετραετία. Θα πρέπει να γίνει συ στράτευση όλων των προοδευτικών δυνάμεων της περιοχής που με σκληρή δουλειά, όραμα, διαφάνεια και νέες ιδέες και πρακτικές θα συγκροτήσουν ένα Αυτοδιοικητικό Ψηφοδέλτιο που θα δώσει προοπτική νίκης και διέξοδο στην σημερινή μίζερη πραγματικότητα.
⬛ Στα θέματα και προβλήματα του νοσοκομείου, είστε εργαζόμενος στο Γ.Ν. Πρέβεζας και γνωρίζετε από πρώτο χέρι την εικόνα που επικρατεί κτιριακά, αλλά και τα προβλήματα εξοπλισμού και ελλείψεων γιατρών και νοσηλευτών. Υπάρχει κίνδυνος περαιτέρω συρρίκνωσης;
Όλοι οι Πρεβεζάνοι γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα προβλήματα του Νοσοκομείου τόσο από πλευράς στελέχωσης όσο και από πλευράς υποδομών, όπως γνωρίζουν και την αναγκαιότητα της ύπαρξής του.
Τα τελευταία χρόνια όλοι βιώσαμε μια πρωτόγνωρη κρίση δημόσιας υγείας, η οποία άλλαξε τον κόσμο, την οικονομία, τις επιχειρήσεις, τις εργασιακές συνθήκες και τις κοινωνικές συμπεριφορές. Μια κρίση που μας υπενθύμισε την αναγκαιότητα της διατήρησης του υψηλότερου δυνατού επιπέδου υγείας, για όλους τους λαούς του κόσμου, καθώς η υγεία αποτελεί το βασικότερο ανθρώπινο αγαθό.
Η κρίση αυτή ανέδειξε στην χώρα μας τα τεράστια προβλήματα του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και έκανε πιο φανερή από ποτέ την ανάγκη ουσιαστικής ενίσχυσης και αναγέννησης του Συστήματος, με σύγχρονους και αποτελεσματικούς όρους.
Το Νοσοκομείο της Πρέβεζας σήκωσε ένα τεράστιο βάρος κατά την περίοδο της κρίσης περιθάλποντας επείγοντα και χρόνια παθολογικά και χειρουργικά περιστατικά, θεραπεύοντας ασθενείς με COVID-19 και αναλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μερίδιο της εμβολιαστικής κάλυψης του γενικού πληθυσμού, αποδεικνύοντας με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο πως αυτό το πληγωμένο από την ΥΠΟ στελέχωση και ΥΠΟ χρηματοδότηση Νοσοκομείο με τις ελλιπείς υποδομές προστάτευσε υγειονομικά την Τοπική κοινωνία και αποτέλεσε το αποκούμπι της σε αυτή την πρωτόγνωρη περίοδο δοκιμασίας.
Δυστυχώς όμως η Κυβέρνηση αποκωδικοποίησε με το δικό της τρόπο τα μηνύματα που έλαβε από την πρωτοφανή αυτή κρίση υγείας που προηγήθηκε και συνεχίζει καθοδηγούμενη από τις ιδεολογικές της εμμονές, το σχέδιο αποδυνάμωσης της Δημόσια Υγείας και της περαιτέρω ιδιωτικοποίησής του.
Έτσι, ιδίως τα επαρχιακά δευτεροβάθμια Νοσοκομεία, όπως αυτό της Πρέβεζας, αφέθηκαν ουσιαστικά στην τύχη τους χωρίς ουσιαστική ενίσχυση με πόρους ανθρώπινους και υλικούς. Ενόψει μάλιστα του σχεδιασμού του Νέου Υγειονομικού Χάρτη οι φόβοι μεγαλύτερης συρρίκνωσης και υποβάθμισης του Νοσοκομείου όλο και μεγαλώνουν για τους πολίτες και εργαζόμενους της περιοχής.
Από ότι φαίνεται έχει εγκαταλειφθεί κάθε ιδέα ανέγερσης Νέου Νοσοκομείου και πιθανόν θα γίνει μια προσπάθεια (άγνωστο σε ποιο βαθμό) βελτίωσης του υπάρχοντος κτιρίου με ταυτόχρονη αναβάθμιση του Ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού του.
Θα πρέπει όλοι οι φορείς της περιοχής να συστρατευθούν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε το Νοσοκομείο Πρέβεζας να διατηρήσει την λειτουργική του αυτοτέλεια και ταυτόχρονα να αναβαθμιστεί, μέσω των κονδυλίων του ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης στο βαθμό που του αξίζει.
Είναι στα χέρια της κοινωνίας πλέον νομίζω η σωτηρία και αναβάθμιση του Νοσοκομείου και μόνο η στιβαρή και αποφασιστική της αντίδραση μπορεί να αλλάξει την δρομολογημένη πορεία απαξίωσης και διάλυσής του.