in ,

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ | «”Ταξίδι στο κράτος” ένας οδηγός πρώτων βοηθειών για το κράτος.», Δημήτρης Χριστόπουλος


Ο καθηγητής της Παντείου, διανοούμενος και συγγραφέας Δημήτρης Χριστόπουλος μιλά αποκλειστικά στον Χρήστο Τσούτση και στη «ΔΦ» για το τελευταίο βιβλίο του “Ταξίδι στο Κράτος”, τις υποκλοπές και τις εκλογές που έρχονται.

⬛ κ. Χριστόπουλε κυκλοφόρησε το 2022 από τις εκδόσεις «Πόλις» το βιβλίο σας «Ταξίδι στο Κράτος», ποια ήταν η αφορμή ώστε να καταπιαστείτε στο τελευταίο βιβλίο σας με το θέμα του Κράτους; Είναι μια προσπάθεια ιστορικής αναδρομής; Προσπάθεια σύγκρισης και διαφορών του σήμερα και του τότε; Της εξέλιξης των δομών του;

Όχι, το βιβλίο μου δεν είναι ιστορικό. Είναι ένα βιβλίο το οποίο προσπαθεί να εισάγει τον «κανονικό» άνθρωπο, έναν οποιονδήποτε ανάμεσα μας στην ανατομία του κράτους. Είναι ένας οδηγός πρώτων βοηθειών για το κράτος. Τι πρέπει να γνωρίζουμε όλοι γι’αυτό. Όπως πρέπει να ξέρουμε τρία πράγματα για το ανθρώπινο σώμα, πρέπει να ξέρουμε άλλα τόσα για το πολιτικό σώμα. Το κράτος. Αυτό υπηρετεί το βιβλίο αυτό.

 

⬛ Μιλάμε για ένα ακόμα ακαδημαϊκό εγχειρίδιο για το κράτος;

Δεν θα το έλεγα εγχειρίδιο. Είναι περισσότερο ένας οδηγός. Πώς είναι ο οδηγός μιας χώρας που σας βοηθάει να πάτε σε μια χώρα που θέλετε να μάθετε; Κάπως έτσι. Το ταξίδι, η έννοια του ταξιδιού, της περιήγησης και της κατανόησης του χώρου είναι κομβική στο βιβλίο αυτό. Είναι ένα ταξίδι στο χώρο και το χρόνο του νεώτερου κράτους. Στις έννοιες του, στις λέξεις που το καθιστούν το σημαντικότερο «πράγμα» στις ζωές μας. Δεν είναι όμως «πράγμα». Είναι και ψυχή. Το κράτος έχει κάτι από εμάς. Το έθνος, τα δικαιώματα, το Σύνταγμα, το κράτος δικαίου, ο λαός! Όλα αυτά είναι η ταυτότητά μας. Η συλλογική μας προσωπικότητα. Το ταξίδι στο κράτος είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας.

 

⬛ Έχετε επιλέξει τον Κένταυρο στο εξώφυλλο. Τι συμβολίζει; Και ποια η σύνδεση με το βιβλίο;

Ο Κένταυρος είναι η διττή φύση του κράτους. Δεν είναι δικιά μου επινόηση. Είναι ο Μακιαβέλλι που δίνει αυτή την εκπληκτική εικόνα. Το κράτος, μισός άνθρωπος-μισό κτήνος. Άνθρωπος διότι σκέφτεται και θέλει συναινέσεις, κτήνος διότι όταν δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. Το κράτος είναι απολύτως συνυφασμένο με τη βία. Δε νοείται κράτος χωρίς βία. Τον Προμηθέα τον έστειλαν στα όρνεα του Καυκάσου ο Κράτος και η Βία, ξαδέλφια, ανηψάκια του Δία. Κάτι ξέρανε οι αρχαίοι ημών προγόνοι…

⬛ Αναφορές στο Μακιαβέλι, στην Βεστφαλία , στον Σπινόζα, στις «Πρέσπες», στα Ελληνοτουρκικά θέματα. Πως αλληλεπιδρούν όλα αυτά μεταξύ τους; Και που θέλετε να στοχεύσετε;

Στοχεύω στο να καταστήσω απλή, προσβάσιμη και κατανοητή γνώση αυτά που διαφεντεύουν τις ζωές μας. Λέω τα ελάχιστα ονόματα που οφείλω να πω, χρησιμοποιώ τις ελάχιστες ημερομηνίες που θεωρώ ότι χρειάζεται να γνωρίζουμε, και γενικώς παλεύω να κάνω την «επιστημονική γνώση» κοινό τόπο. Όσο ωριμάζω σαν άνθρωπος τόσο πιο απλά παλεύω να γράφω τα σύνθετα πράγματα. Όσα περισσότερα παραδείγματα χρησιμοποιούμε τόσο πιο ελκυστικά κάνουμε τα μαθήματά μας. Όσο πιο ζωντανά μιλάμε, τόσο περισσότερο μας ακούνε. Αυτό είναι κάτι που με ενδιαφέρει. Με νοιάζει αυτά που λέω και γράφω να ακούγονται. Όχι με την έννοια της αίσθησης της ακοής μόνο. Αλλά με την έννοια της επίδρασης.

 

⬛ Το βιβλίο ήρθε λίγο πριν το «σκάνδαλο των υποκλοπών» που κυριάρχησε στον Δημόσιο Διάλογο της χώρας. Επηρέασε τα κόμματα και την κοινωνία η συζήτηση και οι αποκαλύψεις που έγιναν;

Φυσικά και επηρέασε. Οι υποκλοπές – ένα σύστημα ολικής αναίρεσης του κράτους δικαίου και των συνταγματικών εγγυήσεων – δεν είναι μια μικρή παρασπονδία. Είναι πέναλτυ και αποβολή για μένα. Δεν είναι δυνατό πρωθυπουργός της Ελλάδας – όποιος και να είναι – να θέτει την ΕΥΠ υπό την προσωπική του εποπτεία και να μαθαίνουμε ότι η ΕΥΠ, υπό την επιχειρησιακά ευθύνη του γενικού γραμματέα και ανηψιού του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει φτιάξει ένα σύστημα νομιμοφανών και παρανόμων υποκλοπών που αφορά τους πάντες. Αυτό είναι αδιανόητο για δημοκρατία. Είναι σαν να με καλέσετε σπίτι σας και να σας κλέψω ένα οικογενειακό σας κειμήλιο επειδή το βρήκα χρήσιμο. Η ζωή σας μπορεί να μην αλλάξει, αλλά εμπιστοσύνη ξανά δεν θα μου δείξετε. Αυτό είναι οι υποκλοπές και η απαξία τους.

 

⬛ Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές. Ενδεχομένως οι κάλπες να είναι διπλές σε περίπτωση μη σχηματισμού Κυβέρνησης. Υπάρχει θεωρείτε πιθανότητα βελτίωσης των υφιστάμενων δομών του κράτους σήμερα από μια κυβέρνηση συνεργασίας; Ή αυτή η συζήτηση νομοτελειακά κινείται στα «όρια» της αυταπάτης; Το αίτημα δικαιοσύνης είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί;

Τι να σας πω; Το «αίτημα δικαιοσύνης» είναι μεγάλη, πολύ μεγάλη υπόθεση. Η ίδια η ελληνική δικαιοσύνη δεν είναι συνώνυμο της έννοιας «δικαιοσύνη». Θέλει φοβερές αλλαγές για να παράξει πραγματική έννοια δικαίου. Συνηθίζω να λέω ότι τα πράγματα καλά δεν θα γίνουν ποτέ. Καλύτερα όμως μπορούν να γίνουν. Αλλά γι’αυτό θέλει δουλειά, θέλει τεκμηρίωση, θέλει βούληση, θέλει συγκρούσεις, θέλει όραμα. Δεν θέλει απλώς να κερδίσεις τις εκλογές… Αν δεν τα έχεις αυτά, τότε όντως μιλάμε γι’αυτό που είπατε: τα όρια της αυταπάτης.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *