Όλες οι τελευταίες εξελίξεις,με τον ορυμαγδό των απολύσεων στο εργοστάσιο επεξεργασίας και συσκευασίας σολωμού στη FOPPEN,επιβεβαιώνουν αυτό που καθημερινά διατυμπανίζει το ταξικό εργατικό κίνημα – Τα κέρδη και οι ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων δε συμβαδίζουν με τις ανάγκες του λαού και των εργατών-.
Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά πώς είτε σε φάση ανάκαμψης, είτε σε φάση κρίσης οι εργαζόμενοι γίνονται τα γνωστά υποζύγια και πληρώνουν το μάρμαρο με γνώμονα πάντα τις απαιτήσεις των βιομηχάνων, των μεγαλοεργοδοτών που αξιοποιούν στο έπακρο το νομοθετικό πλαίσιο που τους έχουν εξασφαλίσει όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα. Αξιοποιούν τους νόμους για τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, τις ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας,το να μπορούν να απασχολούν τους εργάτες όταν, όσο και όποτε θέλουν.
Η εργοδοσία με ακάθεκτους ρυθμούς προχωράει το σχεδιασμό της με τις απολύσεις εργατών και πρόσχημα τη μειωμένη παραγωγή, για να διασφαλίσει τα κέρδη της και να μην έχει χασούρα αυτή τη περίοδο. Οι εργάτες όμως είναι αυτοί που την εργασία τους και την κλεμμένη από τους εργοδότες υπεραξία παράγουν όλον αυτόν τον αμύθητο πλούτο, δεν είδαν καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας, δεν είδαν αυξήσεις σε μισθούς και δικαιώματα σε περιόδους αυξημένης παραγωγής. Και μάλιστα σε μια επιχείρηση όπως και όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου που απολαμβάνει πλήθος φοροαπαλλαγών,φοροελαφρύνσεων, και έχει εκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Στυλοβάτης των σχεδιασμών της εργοδοσίας αποτελούν οι δυνάμεις του εργατοπατερισμού, της πλειοψηφίας του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας που τόσο δεν έχουν πάρει απολύτως καμία πρωτοβουλία μπροστά σε αυτή την κατάσταση, δεν βγάζουν κυριολεκτικά άχνα. Άλλωστε στη δική τους αντίληψη βρίσκεται η «κοινωνική συνοχή», ο «κοινωνικός διάλογος» και η λογική περι αντοχών της οικονομίας που προβάλλουν τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις για να ενσωματώνουν τους εργαζόμενους στο «άρμα» των απαιτήσεων του κεφαλαίου.
Οι εργαζόμενοι της επιχείρησης και του κλάδου έχουν έναν και μοναδικό δρόμο μπροστά τους. Αυτό μας διδάσκει η πείρα από τους νικηφόρους αγώνες της τάξης μας στον κλάδο των Οικοδόμων, της COSCO, της Ε FOOD, της Μαλαματίνας κ.α. Μόνο ο δρόμος της συλλογικής και οργανωμένης πάλης μέσα από τις γραμμές του ταξικού κινήματος μπορεί να βάλει εμπόδια σε απολύσεις, σε αντεργατικά μέτρα και να οδηγήσει σε ανάκτηση απωλειών, σε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, σε δουλειά με δικαιώματα.
Επίσης ο δρόμος της αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ και στις επερχόμενες εκλογές. Ο δρόμος της συμπόρευσης με τους κομμουνιστές που ήταν, είναι και θα είναι μπροστάρηδες στους αγώνες της εργατικής τάξης για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα και μετά τις εκλογές και θα καταθέσουν κάθε ψήφο στην προσπάθεια αναζωογόνησης και ανασύνταξης του εργατικού κινήματος φωτίζοντας παράλληλα τη διέξοδο για ριζικές αλλαγές και ανατροπές σε όλα τα επίπεδα, για να γίνει ο ίδιος εργάτης αφέντης στον πλούτο που παράγει.