Ο στόχος που έβαλε πρόσφατα ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας με την παρουσία και παρέμβαση του στην συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. ήταν η νίκη στις ερχόμενες εκλογές όποτε και να γίνουν (άλλωστε άλλος αποφασίζει γι’ αυτό) έστω και με μία ψήφο διαφορά και ο σχηματισμός προοδευτικής κυβέρνησης.
Το ερώτημα που αυθόρμητα και πολύ εύλογα προκύπτει λοιπόν είναι αν είναι εφικτός αυτός ο στόχος ή απλώς πρόκειται για μια τακτική επιθετικής άμυνας, ώστε να συσπειρωθεί το κόμμα και να αφήσει στην άκρη τις διαφορετικές «προσεγγίσεις» στελεχών γύρω από κρίσιμα θέματα των τελευταίων ημερών-ευελπιστώντας να μειώσει την δημοσκοπική διαφορά.
Η «Κουμουνδούρου» κλείνει το μάτι τόσο στο ΚΙΝΑΛ όσο και στο ΜέΡΑ 25, δηλαδή στα κόμματα τα οποία είναι απαραίτητα για να ευδοκιμήσει το παραπάνω σχέδιο, εφόσον το εκλογικό αποτέλεσμα είναι αυτό που προσδοκά και εύχεται.
Ο Περισσός είναι σίγουρο ότι δεν θα «ανταποκριθεί» σε τέτοιες προσκλήσεις, επομένως ούτε πρόκειται να λάβει μέρος και σε τέτοιους σχεδιασμούς.
Όπως έχει πει ο Δημήτρης Κουτσούμπας, το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας στο έδαφος του καπιταλισμού. Μπορεί αυτό να αλλάξει; Απίθανο. Δεν υπάρχουν ενδείξεις που συνηγορούν υπέρ της μετακίνησης του ΚΚΕ σε διαφορετική θέση.
Με τα άλλα δυο κόμματα όμως τι γίνεται;
Από θέση αρχής το ΜεΡΑ 25 δεν έχει απορρίψει την ιδέα. Οι δηλώσεις του Γ. Βαρουφάκη, που αποκλείουν τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι κλασικά αντιπολιτευτικές κινήσεις. Αν από την κοινοβουλευτική δύναμη του ΜεΡΑ 25 εξαρτάται ο σχηματισμός κυβέρνησης, δύσκολα θα σταθεί εμπόδιο. Θα βάλει τους όρους του, θα θέσει τις προϋποθέσεις για μια προγραμματική συμφωνία και θα επιλέξει είτε την εμπλοκή στην κυβέρνηση είτε τη στήριξή της χωρίς υπουργικά πόστα, κατά το παράδειγμα της Πορτογαλίας. Στο ΚΙΝΑΛ τα πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα. Η Φώφη Γεννηματά το τελευταίο διάστημα επιτίθεται με σφοδρότητα κατά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Η ρητορική της μοιάζει πολύ με τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΚΙΔΗΣΟ έχει σταθερά αντιδεξιό προσανατολισμό και αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο συνεννόησης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, ο υποψήφιος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, Α. Λοβέρδος, είναι σε άλλο μήκος κύματος. Έχει χαρακτηρίσει τον ΣΥΡΙΖΑ «υπαρξιακό αντίπαλο» και στην περίπτωση που γίνει προσπάθεια από τη σημερινή ηγεσία του κόμματος να βρεθούν σημεία επαφής με την Κουμουνδούρου θα αντιδράσει δυναμικά. Μέχρι πού θα το φτάσει ουδείς γνωρίζει. Πάντως, η ευθύνη για την αναζήτηση συγκλίσεων ανήκει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες. Οι γενικές εκκλήσεις και οι επιθέσεις φιλίας χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο εισπράττονται από τους αποδέκτες ως απόπειρες διεμβολισμού τους και τους αναγκάζουν να οχυρωθούν σε ανελαστικές αντιλήψεις για λόγους αυτοπροστασίας.
Στο προσκήνιο σήμερα βρίσκεται και το ενδεχόμενο ενός τέταρτου γύρου πανδημίας εξαιτίας των μεταλλάξεων του κορωνοϊού και της χαλάρωσης των περιοριστικών μέτρων του καλοκαιριού είναι ήδη σε εξέλιξη. Μπορεί οι οικονομίες να ανακάμπτουν μετά τη μεγάλη ύφεση της πανδημίας του 2020, όμως στον ορίζοντα πλανάται η απειλή ενός νέου χρηματοπιστωτικού κραχ εξαιτίας της φούσκας των χρηματιστηριακών αγορών και της μεγαλύτερης υπερχρέωσης των οικονομιών στη διάρκεια των τελευταίων ετών.
Τα δύο παραπάνω στοιχεία αλλάζου τα δεδομένα και ίσως οδηγήσουν τον Κ. Μητσοτάκη τελικώς να εξετάσει το ενδεχόμενο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες ακόμα πιο άμεσα.
Επειδή λοιπόν ο «πολιτικός χρόνος» όπως συνηθίζεται να λέγεται είναι πυκνός αλλά συνεχώς μεταβαλλόμενος αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά να διεμβολίσει αλλά και να συζητήσει ουσιαστικά με τους δύο παραπάνω χώρους οφείλει με καθαρό πολιτικό λόγο , σχέδιο για την επόμενη ημέρα και τόλμη να το πράξει. Δεν γίνεται διαφορετικά.